Geplaatst op

Feest voor mijn overleden opa

Als het om feesten gaat, hebben wij eigenlijk wel een paar tradities intussen. Zo is er niet alleen het jaarlijkse diner voor de verjaardag van Barts nonkel (vorige week zondag), maar ook de familiebrunch van de kant van mijn ma. Vorig jaar hebben we die gemist omdat er een ander feest was, dit jaar zaten we opnieuw in een zaaltje in Lovendegem met iets van een 50 volwassen en 12 kinderen (of zoiets).

Het begint steevast met een jaarmis voor mijn grootvader, en dus noemen we het nog steeds opa’s feest. Tsja…

Enfin, het was best wel in orde, maar het is een enorm gedoe: iedereen heeft taken, van afwassen tot afruimen tot aperitiefhapjes maken, tafels aanslepen… Jammer eigenlijk, want zo heb ik nauwelijks met iemand gepraat omdat ik teveel bezig was. Volgend jaar misschien een traiteur of zo?

Enfin, de kinderen hebben zich alvast schitterend geamuseerd. Bij deze een paar fotootjes, aanklikbaar voor een grotere versie (twee keer klikken voor een echt deftige versie).

Met die laatste foto hebben een nonkel en ik nogal serieus staan lachen: het was net alsof ze bij de verkiezingen aan een stembureau zaten…

Geplaatst op

Gemengde gevoelens

Het was een dag van uitschieters vandaag, van extremen.

In de voormiddag stilgestaan bij de broosheid van het leven, en bij het intense verdriet dat het plotse verlies van iemand kan veroorzaken. Bij de sterfelijkheid van ons allemaal. En van het feit dat de dag dat ik mijn ouders zal verliezen, steeds dichterbij komt, en dat ik daar nog helemaal niet klaar voor ben.

In de namiddag heb ik genoten van mijn kinderen: samen gespeeld, onnozel gedaan, gevloekt op het rotslechte weer, tv gekeken en geknuffeld. Vooral ook dat laatste.

En ’s avonds hadden we afgesproken met vrienden van vroeger, met wie we minstens één keer per jaar bij een van ons samen eten. Het was een verbaal steekspel zoals altijd, zoals eigenlijk alleen maar kan als je elkaar al zolang kent en samen een verleden hebt. Wanneer je elkaars knopjes en zwakke plekken weet zitten, gevoeligheden en stokpaardjes. Bijzonder lekker gegeten, dat ook.

Het was een fijne avond, een mooie afsluiter van een rare dag.

Een dag vol vrienden, in goede en slechte tijden.

Geplaatst op

Chef aan huis

Als nieuwjaarscadeau hadden we mijn schoonouders een chef aan huis cadeau gedaan: op die manier konden we genieten van een heerlijk diner, zonder dat mijn schoonma er al dat werk aan had (en de bijhorende stress) en dat we niet op restaurant hoefden met de kleintjes.

Het was een beetje in uitgesteld relais, maar vandaag mochten we wel gaan eten 🙂 Dat Nelly er geen werk meer aan zou hebben, was bijzonder relatief: het huis moest wel gepoetst zijn tot in de kleinste hoekjes, ze was een extra grote tafel gaan halen bij de buren, had een nieuw compleetje, was naar de kapper geweest, en had zelfs menukaarten laten maken. Zo is ze dan wel weer, mijn schoonma.

chef1

chef2

Toch was het bijzonder gezellig: het vertrouwde van het eigen huis, compleet met kamers waar de kleintjes konden slapen, en toch het gemak van een restaurant. Zij komen de tafel dekken, zij doen de bediening, en na afloop merk je niet eens dat er iets gebeurd is, want je keuken ligt smetteloos, ze nemen zelfs de vuilbak mee en slaan een dweiltje (al weigerde Nelly dat laatste categoriek).

Het menu was succulent, op zo’n manier zelfs dat ik de hapjes en het dessert vergeten fotograferen ben. Ach ja…

chef6

Maar u krijgt alvast de omschrijvingen:

* Champagne J.M. Gobillard Brut Grande Réserve met mini huisgemaakte hapjes.

* Kreeft. Fris slaatje van quinoa met groene kruiden, boontjes en tapastomaatjes. Eitje met mayonaise en cocktailsaus.

chef3

* Gebakken ganzenlever, gecaramelliseerde appeltjes, aceto balsamico siroop

chef5

* Filet pur van Belgisch witblauw rund. Béarnaise en bloemkoolmousseline, Provençale en gepersilleerde mille-feuille van Charlotte de France, aardappelen natuur en broccolipuree.

chef7

* Sabayon van Kriekbier, vers fruit, vanilleroomijs en sinaasappelkantkoekje

Hier dus geen foto van, maar wel de tussenin spelende kinderen

chef4

* Moka met huisgemaakte zoetigheden (en de pralines en eitjes die Nelly nog gekregen had)

chef8

En dan vragen mensen zich af waarom ik naar de Weight Watchers moet…

Geplaatst op

Wijs.

Dat is het dus geworden, de nieuwe naam voor Netlash-bSeen: Wijs. En ik vind dat persoonlijk vree wijs. (Voor het hoe en waarom van de nieuwe naam moet u op het Wijsblog zijn, en wel hier.)

Er werd meteen een uitgebreid feest gegeven voor de klanten, met receptie, walking dinner, en verrassingsoptreden van Absynthe Minded. Jawel. Ook vree wijs.

Als vrouw van de CEO (man, wat haat ik dat predicaat!) heb ik de hele avond aan zijn zijde gestaan: de gasten begroeten, korte babbels slaan, vriendelijk glimlachen. Ik zou bijna zeggen: ‘Sois belle et tais-toi’, maar ik ben in geen van beiden vreselijk goed :-p

Het eten was -alweer- zeer lekker, de bediening vlekkeloos, toch voor zover ik kon zien. En passant ben ik er ook in geslaagd Bart een en ander te doen eten, want dat was de hele dag lang nog niet gelukt, door zowel drukte als stress, vermoed ik. Daar heeft hij een vrouw voor, zeker?

Om tien uur trad dan Absynthe Minded aan, voor een zeer gesmaakt mini-concert van een nummer of vijf. Ze hebben twee nieuwe nummers gespeeld van de CD die in mei uitkomt, en ik moet zeggen, het was dik ok. Mooi. Live komt de viool er wel beter uit dan op CD, en daar geniet ik van.

In elk geval vond ik het een zeer geslaagde avond. Mijn voeten vonden dat een beetje minder, maar dat had ik er wel voor over.

Wijs.

Toch wel.

Geplaatst op

Personeelsfeestje

Het feestje van gisteren was nog niet helemaal verteerd, en we mochten vandaag alweer feesten. Met zo’n honderd man. Jawel.

Netlash-bSeen wilde zijn laatste dag onder die naam vieren met een groot personeelsfeest. Eigenlijk vooral omdat de dag daarna tóch een groot bedrijfsfeest werd gegeven voor de nieuwe naam, en dat de gigantische luxetent er dan tóch al stond, met alles erop en eraan. En dat het niet zo evident is om een deftig feest te geven met eten en al voor honderd man, zonder in het trouwzalencircuit te verzeilen.

Een feestje dus.

personeelsfeest2

Uitgebreide receptie, zeer lekker eten, bijzonder lekkere chocoladetaart als dessert, en dan casinospelen. Er stond een pokertafel, een blackjacktafel, en een roulette. En om het allemaal wat spannender te maken, had iedereen veertig eenheden speelgeld gekregen. Degene die op het einde van de avond het meeste geld had bijeengekregen, kreeg een grote fles Bollinger, en vooral ook 250 échte euro’s aan FNACbons. Al eens de moeite om voor te spelen, nee? De pokertafel werd meteen bezet, en daar ging ook het meeste geld om, zodat daar ook de latere winnaar te bespeuren viel.

personeelsfeest1

Er werd gespeeld, gedronken, gekletst en gedanst. En om middernacht werd er ook een einde aan gebreid, want er moest de dag nadien wel degelijk gewerkt worden, en trouwens ook gefeest. Maar daarover morgen dus meer.