Awel, ik heb eigenlijk een zeer rustige examenperiode gehad, moet ik eerlijk zeggen.
Ik was, volgens de organiserende collega, wel de recordhouder qua aantal dagen aanwezigheid op school tijdens de examenperiode, maar dat vind ik helemaal niet erg, om eerlijk te zijn. Ik heb namelijk zo goed als geen verbeterwerk gehad, de namiddagen waren dus extra rustig.
Mijn eerstes hebben al een aantal jaar geen examens meer, sinds het invoeren van het modulesysteem een jaar of vijf geleden. Geen enkele ander module heeft examen, wij mogen het dus ook niet geven.
Dit jaar in december kwam de vakgroep Klassieke Talen plots tot de vaststelling via een dienstnota dat ook de tweedes geen examen Latijn meer hebben. Quid? Ha ja, onderwijsvernieuwing en dus basisopties in het tweede jaar. En aangezien de andere twee basisopties geen examens hebben, mag ook Latijn geen examen meer geven. We hebben formeel bezwaar aangetekend, maar helaas.
Dus blijven enkel mijn vijfdes en zesdes over, en die hebben mondeling op het einde van het jaar. Ik steek behoorlijk wat tijd in het afnemen van die mondelinge examens, maar ze werken wel prima tegen mijn standaard procrastinatie: ik kan ze namelijk niet ontlopen. En dus moest ik enkel nog niet-behandelde teksten verbeteren, iets wat eigenlijk vrij vlot gaat, als ik er eenmaal aan begonnen ben en deftig kan doorwerken.
Wat betekent dat ik dus een zeer relaxte periode achter de rug heb en ruim op tijd ben met mijn punten en zo.
Ware het niet dat het pedagogisch meer verantwoord is om examens af te nemen in het tweede, ik zou me er wel kunnen bij neerleggen hoor.
Mja.
Op naar de deliberaties morgen. Ugh.