Eigenlijk ben ik met de jaren een goed-weer-rijder geworden, dat geef ik volmondig toe. Er is een tijd geweest dat ik enkel mijn moto had, lang lang geleden. Maar toen vond mijn schoonmoeder dat de tocht Gent-Oudenaarde toch te ver was in de winter met de moto, en gaf ze ons een auto. Wij zeiden geen nee, natuurlijk ^^
Sindsdien heb ik altijd al een moto gehad, dat wel, steeds een Suzuki Savage, een 650: laag, simpel, goedkoop, en wijs.
Hij heeft in de garage gestaan sinds november: als je een auto staan hebt en geen files moet trotseren, dan neem je in de winter de auto, geloof me. Toch als je moet lesgeven en geen vijftien kilo kleding wil uitdoen, en daarna nog kinderen moet ophalen aan school. Maar intussen komen de kinderen te voet naar huis, en is die moto eigenlijk echt wel fijn, als ik niet de tijd heb om te fietsen. Vandaag heb ik hem dus weer uitgehaald. Bart had vorige week al gereden, maar in de vakantie kan ik er moeilijk de drie kinderen op stapelen.
Ik wist meteen weer waarom ik het ding ondanks alle kosten en het gevaar blijf houden: ik ben verliefd op het rijden. Ik ben wel in mijn dubbel springuur tot aan de garage gereden om mijn vering te laten bijstellen: daar was iets mis mee. Maar verder? Heerlijk ding.
Ooit, als ik groot ben, koop ik me een Harley. Later, ooit eens. Serieus.
