Vredesdag: een prachtig initiatief!

Annik, een van de meest geëngageerde leraars bij ons op school, komt wel vaker af met van die plannen die compleet onrealistisch en onuitvoerbaar lijken. Maar  25 jaar geleden heeft ze samen met haar zus het plein langs de Lievekaai laten omdopen tot Kinderrechtenplein, dat is haar gelukt.

Vandaag heeft ze, samen met een heel team van onze school, een heel evenement op poten gezet met maar liefst 4000 leerlingen, waaronder dus ook die van ons. Ze zijn er weken mee bezig geweest, werden eerst door niemand echt geloofd, maar kijk: vandaag stond er onder de stadshal een podium, deden onze eigen leerlingen allerhande activiteiten in de voormiddag, kwamen 4000 leerlingen samen om kwart voor één in het Coyendanspark en liepen die dan in een grote stoet naar die Stadshal. Daar bevonden zich duizenden gevouwen kraanvogels – het symbool van de vrede – zongen en dansten de leerlingen, hielden ze zelf een speech, zongen ze mee met de vredesmedley die Flip Kowlier, Nic Balthazar en Kapinga Gysel op poten hadden gezet, weerklonk de Vredeshymne in het Gents door Wim Claeys, kreeg onze burgemeester kort het woord, en zagen onder andere ook de bisschop van Gent met zijn entourage en monnik Giel dat de jeugd van tegenwoordig niet zomaar apathisch is. De Poeljemarkt werd herdoopt tot Vredesplein, jawel. Een symbolische kraanvogel werd doorgegeven aan leerlingen uit Molenbeek om daar volgend jaar op de Dag van de Vrede dezelfde boodschap te brengen.

Heeft dit zoden aan de dijk gebracht? Geen idee. VTM en VRT vonden de actie van 4000 leerlingen niet belangrijk genoeg om er aandacht aan te schenken, AVS wel. En nee, ze gaan geen stap dichter zijn bij vrede in Gaza. Maar het is belangrijk dat jongeren weten dat ze ook gehoord worden, dat ze een mening en een stem mogen hebben, en dat de toekomst in hun handen ligt.

Artikel 1 op de schoolwebsite

Artikel 2 op de schoolwebsite

Schoolraad

Sinds 1 april zit ik officieel in de schoolraad. Denk: adviesraad voor scholen. Er is uiteraard de Pedagogische Raad, en dat is een vergadering van vrijwillige leerkrachten die over praktische zaken gaat.

De schoolraad is een officieel orgaan, met verkiezingen en al, bestaande uit drie personeelsleden, drie ouders, twee gecoöpteerden uit de lokale gemeenschap en twee leerlingen. Die schoolraad beslist uiteindelijk over het schoolreglement, budgettering, de kalender, dat soort dingen.

In het begin van het jaar heb ik me enorm druk gemaakt over de uitgaven van de directie en de relevantie ervan, en heb ik zelfs een petitie opgestart. Door omstandigheden heb ik die brief nooit afgegeven – corona en zo – maar ik dacht: als ik me hier zo druk over maak, dan neem ik beter ook gewoon mijn verantwoordelijkheid en engageer ik me.

Om eerlijk te zijn: de directie heeft het me ook gewoon gevraagd. Dat verwonderde me een beetje: ik kan ongelofelijk kritisch zijn en het de directie zeer lastig maken. Aan de andere kant denk ik wel dat ze mijn directe aanpak ook wel appreciëren: ik draai niet rond de pot, zoek geen eufemismen of zachte woorden. Ja, ik kan soms hard zijn, maar bon, dat is dan maar zo.

Vandaag was de eerste echte vergadering: het schoolreglement. En ja, we hebben niet alles zomaar laten passeren. Ik heb het gevoel dat we allemaal behoorlijk mondige mensen zijn en echt wel ons gedacht durven uitspreken.

Het wordt nog… stevig, denk ik. Maar dat mag ook wel.