Lectuur: “The House with the Golden Door” (Wolf Den Trilogy #2) van Elodie Harper

Omdat het eerste boek me wel meeviel, wilde ik van deze reeks ook nog boek twee en drie lezen. Lijkt me logisch.

Waar Amara in boek één nog een ondernemende, zij het in bewegingsvrijheid bijzonder beperkte hoer was in een bordeel in Pompeji, heeft ze zich intussen kunnen opwerken: ze is nu de vaste minnares van een jonge rijke aristocraat die haar in een eigen appartementje heeft geïnstalleerd. Haar levenskwaliteit is er met sprongen op vooruit gegaan, ze heeft meer bewegingsvrijheid, maar of ze nu ook echt vrij is? Dat valt nog te bezien, want Felix, haar vroegere eigenaar, kan haar blijkbaar niet zomaar loslaten, en er kunnen misschien ook nog wel lijken uit de kast vallen. En wat dan met echte liefde? Want dat is niet wat ze voor haar nieuwe meester voelt…

Opnieuw: geen hoogstaande lectuur, maar goed geschreven en spannend, en vooral behoorlijk realistisch qua setting. Dus ja, ik vind het goed, al zou ik het niet meteen aan leerlingen aanraden wegens de seksuele ondertoon.

Lectuur: “The Wolf Den” (Wolf Den Trilogy #1) van Elodie Harper

Ik had deze op Goodreads via een van mijn “vriendjes” zien passeren en ik dacht: dat kan wel eens leuk zijn.

The Wolf Den refereert namelijk aan een lupanar, het Latijnse woord voor effectief een wolvenhol én een bordeel. Amara is een Griekse jongedame die van goeden huize is, maar na de dood van haar vader in armoede is terechtgekomen en door haar moeder als slavin is verkocht. De bedoeling was als huisslavin, maar een jaloerse meesteres verkocht haar dan opnieuw door, meer bepaald dus aan een Pompeiaans bordeel. Maar Amara mag dan de controle over haar lichaam kwijt zijn – je hebt als slaaf niet te kiezen – maar heeft wel nog haar wil en haar strijdlust, en beetje bij beetje kan ze haar meester Felix ervan overtuigen dat zij en haar bordeelgenoten meer in hun mars hebben.

Is dit hoogstaande lectuur? Nee. Maar dat moet ook niet: het is vlot geschreven, ik heb de schrijfster ook niet op foute details kunnen betrappen, het is realistisch en bovendien gewoonweg Romeins. En meer moet dat niet zijn.