Net zoals vorig jaar konden we ook dit jaar een midweekje verblijven in het huisje van mijn nicht. Zij komen er enkel in het weekend, omdat ze in de week – uiteraard – moeten werken, en dus staat het in de week toch maar leeg. Zoals ik vorig jaar al zei, is het een zalig huisje, net omdat ze het eigenlijk nooit verhuren. Ik was bijvoorbeeld een kussensloop vergeten, en kreeg er gewoon eentje uit de kast. Ik had een scheutje olijfolie nodig, en die staat gewoon op het rek in de keuken. De koffie heb ik gewoon uit de open pot uit de kast genomen, en achteraf een vol pakje ernaast gezet. Handig!
Enfin, omdat ik het maar anderhalve week op voorhand had gepland, kon Bart helaas maar eventjes mee. We vertrokken daarom deze voormiddag al, reden rustig tot in Leuven, en gingen daar iets eten. We hadden eerst gedacht om Luik te gaan verkennen, maar dat was qua timing niet zo’n strak plan: net vandaag is er de grote WO I herdenking. Maar Leuven was ook onbekend terrein, en dus best aangenaam om even rond te lopen. Al was het er ook weer serieus druk: er blijkt zoiets te zijn als Hapje Tapje, waar je met een speciale kaart allerlei hapjes kan krijgen aan allerlei kraampjes.
Bon, we parkeerden op, of beter gezegd onder het Ladeuzeplein, en sloegen een ander plein in om daar op een terras iets te eten. Trouwens geen flauw idee van het feit dat er palmbomen groeien in Leuven!
We liepen door een parkje, zagen heel veel verklede kinderen en heel veel picknickende mensen, en pas toen viel mijn euro dat er zoiets was als Picknick in het Park.
We slenterden verder, passeerden de kathedraal en liepen even binnen.
We aten het obligate vakantie-ijsje,
stelden vast dat het Leuvense stadsmuseum toch wel behoorlijk duur is, liepen dan maar terug naar de auto, en vertrokken richting Waimes.
Daar kwamen we aan rond een uur of vijf, en werden verwelkomd door de kleine Lukas, een ongelofelijk knap ventje.
Jan barbecuede voor ons, Ellen had de rest van het eten voorzien, en we genoten. Een beetje overmoedig hadden we buiten postgevat, maar helaas, halverwege zijn we nogal halsoverkop naar binnen moeten vluchten wegens een gigantische stortbui, ondanks het afdak.
In ieder geval was de Ardeense vakantie bijzonder geslaagd begonnen.
Nog eens bedankt, Ellen en Jan!