Elanor – Witch

21/09/201917/10/2019

Jonas en Annelies

Ik weet eigenlijk niet hoe lang ik Jonas en Annelies al ken. Twintig jaar en meer, vermoed ik, van in de Tolkienvereniging Elanor. Allez, Annelies dan toch, Jonas is er later bijgekomen.

We hebben nog samen zwaardgevochten, hobbit respectievelijk elf gespeeld, Tolkien voorgelezen, onnozel gedaan, ons geamuseerd op trouwfeesten… Samen hebben ze vier kinderen intussen, Thorial, Tyrgen, Thurin en Terra. Goh ja, strikt genomen is de oudste enkel van Jonas, maar ook die woont fulltime bij hen, dus ja.
Heel vaak zien we elkaar niet, daarvoor wonen we net iets te ver uit elkaar, maar we spreken toch af en toe eens af, ja, op de Middelheimpicknick, maar ook bv in 2014 nog een Belgian Girl Geek, of de Elanor drink bij ons thuis, waar nog een foto is van een piepjonge Jonas…

Vorig jaar zijn ze stiekem getrouwd, vandaag gaven ze een zeer fijn feest. Het was anderhalf uur rijden, dat wel, maar wel de moeite. We hebben onnozel gedaan in de photobooth, gezellig zitten kletsen en ik heb ook even zeer enthousiast staan rondspringen op de dansvloer, want dat had ik Jonas beloofd: het waren The Sisters of Mercy! Toen was mijn pijp ook meteen uit, en ik wilde afscheid nemen. Maar dat was buiten Annelies gerekend: die sleurde me prompt mee in de keuken om de bruidstaart te bewonderen. Mijn mond viel open, effectief: prachtig!

Ik ben dan maar nog even gebleven voor de heerlijke taart, en toen zijn we naar huis gereden. Moe, maar een fijne avond. En vooral een ongelofelijk fijn koppel!

15/03/201906/04/2019

Elanor revisited

Ik heb jarenlang in Elanor gezeten, de Vlaamse Tolkienvereniging. Ik heb er zelfs een aantal vrienden leren kennen die ik echt nog altijd als vrienden beschouw.

Alleen…

Ik moet echt kiezen welke hobbies ik behoud en welke ik, jammer genoeg, laat vallen. En Elanor, dat is vaak een eind rijden, of zoals op FACTS iets dat mijn lijf niet langer aankan. En dus zit ik niet meer in Elanor, ook al krijg ik nog steeds de mails, en weten ze dat ze een beroep op me mogen doen wanneer nodig.

Zoals nu: Hedwig houdt een lezing of zoiets ergens in het Antwerpse, en wilde daarvoor de muziek gebruiken die Johan en ik een jaar of vijftien geleden ooit zongen daarvoor. Maar de datum is dezelfde als die van onze openschooldag, en daarom onmogelijk. Gisteren zijn Johan en ik daarom voor het eerst in een jaar of vijf opnieuw samengekomen om het in te zingen. Het deed deugd en eigenlijk heel erg vertrouwd aan om hem terug te zien. Alsof we elkaar een week of drie geleden nog hadden gesproken. Vreemd, maar als je ooit zo goed bevriend bent geweest…

We hebben dus de elfenliederen samen ingezongen, en ja, dat was eigenlijk best leutig. Zoals vaak denk ik dan: dat zou ik meer moeten doen, maar dan stoot ik weer op fysieke en temporele grenzen. En dan besef ik ook dat ik eigenlijk al ongelofelijk veel doe, en dat mensen zich soms afvragen waar ik de tijd en de energie vandaan haal. En dat ik me misschien toch wel beter een beetje aan mijn beperkingen hou.

Mja.

Sucks.

15/08/201518/08/2015

Elanor ledendag

Alweer een half jaar verder, en een zomerse ledendag van Elanor, de Vlaamse Tolkienvereniging. Aan de vorige ledendag had ik nochtans geen al te beste herinneringen: dat was toen we in december in Berchem de twee eerste Hobbitfilms gingen bekijken, en ik in vijfendertig haasten naar huis ben gereden omdat Bart zijn galcrisis had.

We waren niet met veel, maar het was best gezellig. Hier in een klein zaaltje in Wondelgem zaten we met vijftien, en hebben we vooral spelletjes gespeeld: de Tolkien Trivia – geloof me, daar moet je écht een Tolkiennerd voor zijn! – en wij dan ook nog Takenoko, ofte het pandaspel. Er was een uitstekend buffet, maar ze hadden er geen rekening mee gehouden dat kinderen misschien net iets minder eten dan volwassenen, en ze rekenden voor iedereen 17,5 euro. In Merels geval, zijnde één pistolet met een schelletje hesp, is dat nogal duur, ja.

Ik was, de drank meegerekend, meer dan 100 euro kwijt voor een broodmaaltijd voor ons vijf. Ach ja, ik had een fantastische namiddag, de jongens ook, en ik heb er nog een prachtig boek van Sigurd en Gudrun bij gekregen, dik in orde!

15/08/201516/08/2015

365 – 15 augustus 2015 – spelletjes!

31/10/201412/11/2014

Halloween

Vandaag was het wel enigszins Halloweenig, ja. Gisteren hebben we een kilo popcorn gepoft en in zakjes gestoken, vandaag zijn we die na de middag gaan afgeven in het rugbyclubhuis, en dan meteen doorgereden naar Behekst Diksmuide.

Het centrum van de stad is verkeersvrij, en overal zijn er middeleeuwse dingen te doen. In één grote loods is het allemaal Halloween wat de klok slaat: een groot griezeldoolhof, verschillende kraampjes, en dus ook een stand waar Elanor staat, de Vlaamse Tolkienvereniging. We hadden een schitterende ork mee, een Nazgûl, en met de rest stonden we haar in te vlechten op Elfse wijze. Een bezigheid, jong!

Ik ben met de jongens toegekomen – Merel was thuisgebleven bij een zieke Bart – rond half drie, en rond zevenen waren we alweer weg, omdat we nog andere verplichtingen hadden. De jongens zijn op hun eentje gaan rondlopen, ik heb quasi continu in en rond de stand gestaan. Gelukkig was het niet echt druk qua haarvlechten, dat viel best wel mee. Ik heb wel gezellig de ork koekjes staan voeren, en eventjes in het begijnhof vlakbij een kijkje genomen.

Oh, en net toen onze specialist ter zake even iets was gaan halen om te drinken, kwam er een stortvloed aan aanvragen om namen in het Elfs te schrijven. En toen twintig minuten later de storm even plots gaan liggen was als die opgestoken was, kwam hij doodgemoedereerd weer aanwandelen. En ik zat intussen met een schrijfkramp :-p

In elk geval vond ik het wel voor herhaling vatbaar, zodat ik volgend jaar toch terug wil gaan. Als de kinderen nog willen, tenminste.

Aansluitend zijn we naar de rugby gereden, waar de mensen van de U12 een geniale Halloweenfuif organiseerden. De kinderen, tsja, die zijn in kostuum gaan voetballen. Zo’n fuif, daar vinden ze blijkbaar nog niks aan. Ik heb rustig wat van de Halloweenhapjes gegeten, wat staan kletsen, en tegen negenen weer naar huis gereden. De jongens waren moe, en hadden geen zin om langer te blijven.

De sfeer zat er nochtans goed in.

19/10/201426/10/2014

F.A.C.T.S.

FACTS is intussen een traditie. Vorig jaar was Wolf voor het eerst mee, en nam hij stapels foto’s. Deze keer was ook Kobe mee, en die keek zijn ogen uit. Maar voor mijn ongedurig mormel duurde het eigenlijk wat te lang: hij weet nu wat het is, de volgende keer gaat hij naar de scouts, zei hij.

Wolf vond het alweer prachtig, en nam stapels foto’s. Al had ik persoonlijk de indruk dat het precies wat minder was dan vorig jaar. Maar dat zal wel aan mij gelegen hebben: ik heb eigenlijk amper rondgelopen, en was er ook op zaterdag niet. Ik heb vooral weer haar staan vlechten, en dankzij de vrijwillige bijdragen hebben we niet slecht verdiend.

Om u een idee te geven van de kapsels:

Voor de rest van de foto’s die Wolf heeft genomen, moet u op Gentblogt zijn. En wel hier. Duh.

03/01/201406/01/2014

Here’s to you, professor!

Dat ik al jaren in het Tolkiengenootschap Elanor zit, dat heb ik hier al vermeld. Alleen heb ik het jarenlang wat laten slabakken. Op de laatste ledendag en FACTS heb ik me zodanig goed geamuseerd, dat ik meteen ook opperde om de Birthday Toast bij mij te laten doorgaan. Ietwat overmoedig misschien ging ik er van uit dat ons huis af ging zijn. Niet dus, maar veel problemen stelde dat eigenlijk niet.

We waren met zijn tienen, dronken op de professor zijn verjaardag om negen uur stipt, en kregen daarna een verkorte versie van Dirks inleiding tot het schrijven van Tengwar, de hele mooie Elfse tekens die Tolkien ontwierp voor zijn Lord of the Rings. Eenvoudig is het niet, maar intussen heb ik het vrij goed onder de knie, denk ik. Alleen moet ik nog wat blokken op de tekens. En ik was duidelijk niet de enige die laaiend enthousiast was.

Nu nog een mooie font vinden…

20/10/201326/10/2013

F.A.C.T.S., dag twee

Meer F.A.C.T.S., meer foto’s. Eigenlijk vooral dankzij Wolf, want die had zin om mee te gaan, hij wilde dat wel eens zien. Kobe heb ik netjes naar de scouts gestuurd, want voor hem zou het te lang geduurd hebben.

Wolf was dan ook fotograaf van dienst, en heeft stapels foto’s getrokken. Ik ga ze niet hier zetten, je kan ze vinden op Gentblogt, en wel hier.

20/10/201326/10/2013

365 – 20 oktober

19/10/201325/10/2013

Wat een week, wat een week…

Dat het me dus het weekje wel was.

Maandagmorgen is Bart gewoon naar zijn kantoor vertrokken voor een resem afspraken, ’s avonds nam hij het vliegtuig naar Barcelona. Woensdagavond heb ik hem rond half elf opgepikt aan het station, en donderdagmorgen was hij in alle vroegte naar Tour & Taxis voor een beurs waar hij ook een lezing moest geven. Aansluitend is hij doorgereden naar Zaventem, om een vlucht naar Dublin te nemen. Gisterenavond kwam hij weer thuis, doodop. Niet verwonderlijk, zou ik zo zeggen.

Ik had dus de kinderen de hele week voor mij alleen, maar tussendoor ook nog het afsluiten van een rapport, klassenraad, en Zuiddag. Bezigheid genoeg.

Deze morgen moest ik Wolf al om half negen aan het clubhuis van de rugby afzetten omdat hij toernooi had in Oudenaarde. Tegen kwart over negen ben ik dan met Kobe opnieuw naar datzelfde clubhuis gereden, omdat hij hier aan de Blaarmeersen toernooi had. Yup, dit jaar valt het tegen: Wolf en Kobe zitten elk in een andere poule, en dus moet ik me opsplitsen. Ik ben gebleven, en Bart moest dus ook vroeg op om voor de wakkere Merel te zorgen. Tsja…

Tegen dat het toernooi goed en wel begonnen was, doken oma en opa op om voor hun kleinzoon te supporteren.

En iets later kwamen ook nonkel Roeland met Nand en Marne Kobe aanmoedigen.

Die genoot van alle aandacht, speelde prima, en scoorde zowaar zelfs een try! Zijn eerste, als ik me niet bedrieg. Intussen was ook Bart gearriveerd met Merel, die het zalig vond dat oma, opa en Marne er waren. Het weer was trouwens toch ook zalig, nee?

Bart ging al eerder terug en maakte het middageten (de ratatouille had ik gisterenavond al gemaakt en was maar op te warmen), ik wachtte nog even tot ook Wolf terug was, en reed toen met twee vermoeide jongens naar huis.

En toen moest F.A.C.T.S. nog komen. Ik heb er een fotoverslag van gemaakt voor Gentblogt, en daar kan u ook lezen wat het precies inhoudt. Ik stond, zoals altijd, bij de stand van Elanor, de Tolkienvereniging. Andere jaren moest ik vooral namen in het Elfs schrijven, en hadden we op een gans weekend misschien vijf kandidaten om haar in te vlechten, nu was het een stormloop op dat vlechten. We hebben zelfs met serieuze wachtlijsten moeten werken, en op bepaalde momenten stonden we met vijf tegelijk te vlechten! Zot gewoon!

Enfin, het was leuk om alle Elanorianen nog eens te zien, maar ik was steendood tegen ’s avonds. Verwondert dat iemand?