Een van onze leerlingen maakt deel uit van de tien leerlingen die zich buigen over de eindtermen. Op zich al serieus cool, vind ik dat. En gisteren kwam die plots af met het bericht dat Bruno Tobback hem een dag ging volgen in de klas. Juist ja. Ik griste deze morgen dus mijn fototoestel mee, en ging wel zien wanneer het lukte om een paar fotootjes te maken. Maar op vrijdag heb ik gedaan om 12.05 uur, en dus was er wel even tijd. En toen vroeg de adjuncte (mijn aangetrouwde nicht Sofie) of ik niet gewoon mee ging eten die middag. Ze hadden koude schotel gevraagd, voor drie personen (zijzelf, Tobback en Seppe, de leerling in kwestie) en dat ging zeker genoeg zijn. En dan was er nog wat meer aanspraak, want wat zeg je tegen zo iemand?
Enfin, een en ander resulteerde dus in een paar foto’s van Bruno Tobback, een verslagje op de website van de school, en een gratis lunch. Ik zei geen nee :-p
