Vier voorstellingen op één dag

Dat moet kunnen, tijdens de Gentse Feesten.

Merel, Kobe en ik wapenden ons tegen de regen, en reden fluks naar het Arcatheater voor de voorstelling ‘Hut’ van 4Hoog. We waren op het nippertje vertrokken, en ginder stelde ik vast dat ik niet eens mijn portefeuille bij had 🙁 Maar toen ik zei dat ik van Gentblogt was en dus een recensie ging schrijven, herkende ze mijn naam, kon zelfs nog zeggen welke voorstelling ik eerder al had besproken, en we mochten gratis binnen. Yay!

De recensie in kwestie kan u dus hier lezen, compleet met foto’s en al.

Intussen was het buiten gestopt met regenen, en begon het eigenlijk al warm te worden. Gewapend tegen een eventuele nieuwe stortbui trok ik met Kobe en Wolf naar het EFTC, alwaar we nog eens drie poppenvoorstellingen zagen.

De eerste was grotendeels woordenloos, en Wolf was vrijwilliger van dienst. Ik heb dan ook een pak foto’s van hem genomen, hieronder krijg je er een paar. Het verslag staat, zoals altijd, op Gentblogt, maar heb ik deze keer ook zelf geschreven. Gelukkig was Max er om foto’s te nemen.

puppet01

puppet02

puppet03

puppet04

puppet05

Bij de tweede heb ik ongelofelijk smakelijk gelachen, maar de jongens vonden er niet veel aan. Wie dus nog gelooft dat poppentheater voor kinderen is, wel, die mag naar deze voorstelling komen kijken.

En voorstelling drie, wel, dat was pure Punch & Judy, het Engelse equivalent van onze Jan Klaassen en Katrijn, ofte ons Gentse Pierke. Grappen en grollen, meppen, slapstick, maar het was knap gebracht, en de jongens vonden het heerlijk!

Na het obligate ijsje reden we terug naar huis, met een stevige brok cultuur achter de kiezen. Het smaakte naar meer, maar het zal voor volgend jaar zijn, vrees ik.

En toen werd ook Kobe al zes jaar…

Hij kreeg bij het opstaan een dikke knuffel, mocht kiezen wat we gingen eten als ontbijt, koos ook het middageten, en wilde na de middag naar de Feesten gaan. Eerst kreeg hij nog zijn zelf gekozen cadeautje, zijnde ‘Muizenvallen’, waar ik zelf nota bene een half uur aan zitten knutselen heb om het in elkaar te zetten. Maar wel een wijs spel, dat wel. En tussendoor bakte ik een chocoladetaart voor de jarige.

Merel deed nog een stevige tuk, we maakten haar wakker, en trokken richting het centrum. Ook al had ik in gedachten van eens naar het Baudelopark te trekken met de jongens, Kobe koos resoluut voor de voorstellingen in het Europees Figurentheatercentrum, ofte het EFTC in de Trommelstraat. En dat is dus waar we naartoe trokken. De eerste voorstelling die we zagen, was op zijn minst bevreemdend te noemen: de poppenspeler vertelde op zijn heel eigen manier de inhoud van een aantal stukken van Shakespeare, maar dan wel met popjes gemaakt van kranten, schoenen, zijn eigen hemd, en in een tweede deel zelfs van varkensgebraad… Bizar, bij wijlen langdradig, maar bij wijlen ook bijzonder entertainend.

Het tweede was nog eens de Great Canelo Show, wat we zondag ook al gezien hadden, en waar vooral Merel nog eens met plezier naar keek.

Canelo1

Canelo2

Canelo3

Het was warm, maar het was een fijne dag. En gelukkig hadden de jongens niet echt last meer van die impetigo.

Zes jaar… Hij wordt groot, mijn kleintje.

Gentse Feesten, dag 1 en 2

De openingsstoet hebben we aan ons voorbij laten gaan, en pas in de late namiddag ben ik met de jongens de stad in getrokken. Ik wilde onze badges voor het Puppetbuskersfestival afhalen, en ik was in de veronderstelling dat er dan ook al voorstellingen waren, maar helaas, enkel de officiële opening.

Ik ben dus maar met de kinderen gaan rondlopen. We hebben een ijsje gegeten, even geluisterd naar dixieland, de sfeer opgesnoven, en er eigenlijk wel van genoten, ja.

Vandaag hadden we een strikter programma: om 14.30u de voorstelling ‘De Heksen’ aan de Bargiekaai, en dan met de bus naar het centrum voor alweer het EFTC (Europees Figurentheatercentrum).

Die Heksen, da’s trouwens een aanrader, en via Gentblogt kan u overigens nog vrijkaarten winnen voor zaterdag. Het verslag kan u daar lezen, en zet ik ook hier nog wel.

Vervolgens zijn we via een ijsje naar het figurentheater gewandeld, en hebben er twee knappe voorstellingen gezien, eentje met een jonge vrouw en een gigantische kubusvormige plastiekzak, en eentje met Canelo, een hond aan wel twintig draadjes. Knap gedaan, verslag zal u ook wel kunnen lezen op Gentblogt.

Voor is dat dus de Feesten: cultuur, rondlopen, sfeer, en cultuur. Meer hoeft dat echt niet te zijn.