Hectische dag
Het zijn weer zo van die weken he…
Vandaag had ik examen in de tweedes van 8.30 uur tot 12.00 uur. Om 11.00 uur startten mijn vijfdes met een examen tot 13.00 uur, om 13.15 uur was er een korte herdenking voor Vic, en om 13.30 uur begon de personeelsvergadering.
Eten heb ik ergens tussendoor gedaan, want ik had gelukkig wel toezichters bij mijn examen. Allez ja, ik heb die mensen laten vertrekken om half twaalf, want langer was niet nodig: ik kan echt wel 12 leerlingen zelf de baas. Een andere collega is dan heel even komen overnemen zodat ik mijn zachte kostje kon opwarmen. Ik krijg mijn mond nog steeds niet ver open, vandaar.
Na de personeelsvergadering volgde dan nog een vakgroepwerking, zodat het dik zes uur was tegen dat ik thuis was. Gelukkig was Bart intussen ook al thuis met mijn Wolfje.
Ik had nog net de tijd om heel even te liggen, pijnstillers te nemen, en tegen zeven uur zaten Wolf en ik in Mariakerke bij de infame broertjes voor een alweer zeer fijne sessie Dungeons and Dragons, gezellig buiten in de tuin.
Kan je geloven dat ik moe was, zo tegen een uur of elf?
Dungeons and Dragons in de tuin
Beetje druk, zei u?
Het was weer zo’n dag vandaag, eentje van de soort die mijn rug niet zo tof vindt.
Om half negen vertrok ik namelijk met drie collega’s en 66 eerstejaars met de bus naar Velzeke, voor onze jaarlijkse uitstap naar het Gallo-Romeinse museum aldaar. Hele fijne dag gehad, daar niet van, maar gewoon te veel van het goede. Ik heb me over de middag een kwartiertje languit op een bankje gelegd, maar dat is eigenlijk niet voldoende.
Tegen het einde van de uitstap keken mijn collega’s me inderdaad bezorgd aan: ik had er blijkbaar al beter uitgezien. Het verslag van die dag, met massa’s foto’s, vind je trouwens hier.
Tegen half vier waren we op school, net op tijd om snel even goeiedag te gaan zeggen binnen, en dat we allemaal veilig en wel terug waren, en naar huis te rijden. Tegen vier uur kon ik eindelijk een tiental minuten in de zetel liggen, want daarna laadde ik Merel in de auto, en reden we naar Kobes koffiestop. Was me dat een teleurstelling, zeg! Op papier stond hij aangekondigd tot half vijf, maar om kwart over vier waren ze net de laatste dingetjes aan het opruimen: het was te koud om nog veel volk te lokken, en dus waren ze maar gestopt. Meh. Ik kon nog wel voor elk een cakeje kopen, nam Kobe mee, gooide Merel thuis af, en reed door richting ’t stad. Kobe heeft namelijk twee keren op vrijdag fagotles in de Poel. Zijn juf heeft door een zware verkoudheid en het vele hoesten een rib gebroken, en dan is toeteren geen goed idee natuurlijk. Er is een vervangjuf, maar dus in de Poel. Enfin, ik zocht samen met hem zijn lokaal, en ging zelf in alle rust koffie drinken in de Labath. Ik hoefde maar te knikken om een latte te bestellen, en ze waren zowaar verwonderd om me op een vrijdag te zien. Tsja…
Ik trakteerde mezelf op een stukje kaastaart, Kobe kreeg nog een warme chocomelk, en weg waren we weer, naar huis. Daar was er nog een kwartiertje overschot tegen dat Bart, Kobe en Merel naar Nands verjaardagsfeestje vertrokken, en ik moest nog een hoop kleren meegeven.
Ik ging eindelijk wat liggen – bevel trouwens van Wolf, zodra die mijn gezicht had gezien – checkte mijn social media, at snel een boterhammetje, en iets over zeven stonden Wolf en ik bij Jesse en Cody voor een sessie Dungeons and Dragons. Die jongens zijn echt superlief: ik kreeg meteen een clubzetel aangeboden als zitplaats, want daarin kan je perfect hangen en je rug laten rusten.
Waardige afsluiter van een tsjokvolle dag.
365 – 02 maart 2018 – Dungeons and Dragons
Dungeons and Dragons
Door omstandigheden was onze tweewekelijkse roleplay stilgevallen. Jammer, want ik roleplay eigenlijk al meer dan 15 jaar quasi onafgebroken. Ook Wolf vond dat bijzonder jammer, want, jong als hij was, hij mocht toch meedoen met die roleplay van de spelleider (of hoe zeg je dat in het Nederlands?).
De rest van de groep vond dat precies ook, en dus kreeg ik een paar weken geleden de vraag van Jesse of wij geen zin hadden om mee te doen met een nieuwe roleplay. Deze keer geen Call of Cthulhu, maar Dungeons and Dragons, met hemzelf als DM (Dungeon Master), en met zijn broer Cody, en dan nog Wim en Emma. Leeftijd van die gasten? 23.
Ik voelde me vereerd, want als ouwe doos van dienst – net dubbel zo oud – toch nog welkom zijn, het doet wel wat met uw ego. En jawel, ook Wolf werd gevraagd, ook al is hij nog maar net 14. En nee, ik heb het niet zelf moeten voorstellen aan Jesse, hij kwam zelf met de vraag.
Gisterenavond – een vrijdag, zodat we kunnen doorspelen ondanks Wolfs leeftijd – zaten we een eerste keer samen bij de broers thuis. Het duurde nog wel even voor alle personages waren samengesteld, maar daarna ging het vooruit, en ik heb me ook echt wel geamuseerd. Ook bij Wolf zag ik dat hij het echt wel leuk vond, ondanks de pijn in zijn rug.
Ik ben benieuwd waar het naartoe zal gaan met het verhaal, maar voorlopig zien we het allebei helemaal zitten. Maf gezelschap, maar bon, we horen daar blijkbaar volledig bij :-p