Klassenraadennui
Klassenraden, dat is niet altijd het meest boeiende dat er is, dat heeft u hier al vaker kunnen lezen. Soms kruipt de meeste tijd in het voldoen van de administratieve vereisten, en zit je te wachten. In de hogere jaren zit je vaak tussen de verschillende van jouw klassen te wachten.
Of, als jouw dertigtal leerlingen verspreid zitten over 160 stuks, dan zit je vaker wel dan niet, welja, te wachten. Uiteraard kan je de zaal niet verlaten, want dat zou een gigantisch geloop betekenen, en soms gaat het plots sneller dan je denkt.
Ik zit tussen mijn leerlingen door te bloggen, Candy Crush te spelen, administratie in te vullen… Niks dat mijn gehele aandacht opeist, want dat kan uiteraard ook niet: je moet meevolgen aan welke leerling ze zitten, zodat je die een of twee leerlingen uit die bewuste klas niet mist.
En je drinkt koffie. Of water. Of om het even wat dat je zelf hebt meegebracht of dat er voorhanden is. En je eet je meegebrachte kersen op. Of een Twix die ze voorzien hadden. Of een paar nootjes die je buur je aanbiedt. Of je grist een zakje snoepjes mee uit de mand die er staat. En dan blijken dat geen beertjes te zijn, maar dino’s.
En dan, dan vallen de T-rexen aan. Ja, toch?
