deuren

27/10/202302/11/2023

Na de keuken en het sanitair moesten we vandaag de deuren gaan kiezen. Dat ging ietsje vlotter dan het vorige: gewone witte kunststof deuren in de gangen, met zwarte klinken, en in de woonkamer twee van die vlakke, in de muur opgaande deuren, de ene met een magneet en een trekker, de andere effectief een pivoterende deur zoals we nu hebben naar onze gang, gewoon omdat dat ongelofelijk handig is, ook voor een rolstoelgebruiker.

We zaten bij een echt familiebedrijf in een uithoek van Ledeberg die ik absoluut nog niet kende: ergens gewrongen tussen de spoorlijn en de Hundelgemsesteenweg, maar wel met hele mooie hoekjes.

We hadden een afspraak om half negen, waren iets over negen terug buiten, en ik moest pas om tien over tien beginnen lesgeven. Niet de moeite om nog naar huis terug te keren, maar wat ging ik dat uur nog doen? Ik heb wat rondgelopen, heb nog een cacheke gezocht en ben dan naar school getrokken. De rug werkte hoegenaamd niet mee na die zware dag vandaag…

Ik heb lesgegeven, ben tegen half twaalf thuisgekomen – ook mijn eerstes hebben een projectweek – en ben pas om half drie weer wakker geworden.

Best dat het vakantie is: het is nodig.

15/02/201417/02/2014

Deurensaga

De deurenkomedie is intussen vergleden in een slechte soap. Serieus.

Er was mij dus op woensdag 29 januari een nieuwe deur beloofd. Een vlakke deur in mijn bureau, die uitgeeft op de berging, en zo naar de garage leidt. De 28ste was er al het deurgat, maar was de deur zelf er nog niet. Ze hebben dus ‘voor even’ de oude deur met kader in het gat gezet: volgens wat de werkman zei, was het zelfs de bedoeling dat ze de dag nadien kwam.

De dinsdag erna, dus zes dagen later, hebben ze dan maar het kader volledig netjes opgevuld, zodat de kou er niet meer doorkwam. Ha ja, want die deur, die kwam er maar niet.

Ik heb dan nog eens serieus van mijn oren gemaakt, en ze gingen ze gisteren brengen. Niet dus. Ja, ze hadden eraan gewerkt, dat wel: de oude deur was eruit gehaald, er stond een nieuw kadertje, en er stond een deur in vastgezet, maar zonder klink en met een zeer duidelijke boodschap:

Niet bruikbaar, dus. Gelukkig kan ik nu wel weer via de voordeur naar de woonkamer, maar de garage was even onbereikbaar langs binnen. Ik kon via de voordeur naar buiten, en dan weer via de achterdeur naar binnen, maar dan wel met een goeie jas aan, want het was gisteren nogal aan het gieten.

Hallo, planner? Die zorgde ervoor dat ze tenminste de afdichting tussen vroegere keuken en berging kwamen weghalen, zodat ik langs daar naar de garage kon voor de was en zo.

Toen kreeg ik een berichtje dat ze hier vandaag om acht uur gingen staan om af te werken. Om negen uur ben ik richting de rugby vertrokken met de jongens, en was er nog niemand te zien. Blijkbaar waren ze heel even binnen geweest, en toen weer vertrokken om het juiste materiaal te halen. Quid? Alsof ze dat gisteren niet hadden kunnen doen?

Bon, tegen dat ik terugkwam van de rugby, waren er hier twee man volop bezig. De uitleg: het was het verkeerde kader, en dus zijn ze de kader gaan wisselen. Blijkbaar een fout van de leverancier, die niet geleverd had wat gevraagd was.
En toen stelden ze vast dat het ook de verkeerde deur was. Ha ja, want die deur hoorde bij die eerste kader, en niet bij die tweede, maar die deur hadden ze niet meer in voorraad, die moest besteld worden. Ze gingen wel de ‘verkeerde’ deur er voorlopig inhangen, bruikbaar en al, alleen valt ze niet in het slot. Ze hebben al wel alles netjes uitgeplakt en geplamuurd, zodat de definitieve deur er gewoon moet ingehangen worden, en dat er dan kan afgewerkt worden.

Allez mensen, dit geloof je toch niet meer?

En de kat, die moet nog iets langer wachten op zijn kattenluik. Zal ik wel portier spelen.

04/02/201408/02/2014

Deurenkomedie

Ik had u gisteren een apart verhaal beloofd wat die deuren betreft dus.

Momenteel zijn ze dus in onze oude keuken aan het werken, waar de nieuwe voordeur zit, de hal komt, en Barts bureau. Voor alle veiligheid en vooral ook voor het stof hebben ze de glazen deur die vandaar naar de living loopt, netjes afgeplakt en dichtgetimmerd. Op die manier is er geen risico dat ze per ongeluk beschadigd wordt, wij moeten daar toch niet zijn, en de mannen kunnen binnen en buiten langs de voordeur. Win-win, dus.

Omdat er wel degelijk nog een doorgang moet zijn van de garage en berging naar het leefgedeelte, maar die niet langer in Barts bureau mag uitkomen, moet er dus een nieuw deurgat gemaakt worden naar mijn bureau. Ik had al nachtmerries van heelder stofwolken, maar ze hebben dat prachtig opgelost. Oorspronkelijk was mijn bureau er namelijk niet, en was dit een buitenmuur. Mijn veranda is er tegen gezet, en afgewerkt met gyproc. Nu hebben ze dus eerst de binnenmuur weggehaald, daarna de buitenmuur, hebben ze extra steunbalken ingemetst, en toen stond er enkel nog de gyprocplaat, de perfécte stofwand dus ^^ Wel frisjes, moet ik toegeven.

Maar bon, dinsdag hebben ze dan netjes ook de gyproc uitgesneden, zodat ik een volwaardig deurgat heb. Intussen hebben ze ook de oude deur van de berging naar de voormalige keuken er uitgehaald en voorlopig netjes afgedicht, ook al voor stof en dergelijke.

Toen dinsdagmiddag de planner langskwam – ik was aan het werken – toonde de werkman vol trots zijn mooi afgedichte deuren. Omdat de nieuwe deur voor het nieuwe deurgat er nog niet is, had hij de oude deur genomen, in het deurgat gezet, en alles overal afgedicht met PU-schuim.

Waarop de planner even keek, en toen fijntjes opmerkte: “En de mensen slapen vannacht in hun garage?”

Niet-begrijpend keek de werkman hem aan. En toen zag je op zijn gezicht dat langzaam zijn euro begon te vallen: hij had namelijk elke toegang tot het huis afgesloten!

Ha ja, via de voordeur lukt niet, want de glazen deur naar de woonrkamer is stofvrij dichtgetimmerd. En via de achterdeur lukt het ook niet meer, want de vroegere doorgang naar de oude keuken is weg, en in het nieuwe deurgat had hij de oude deur vastgezet.

Volgens de planner heeft hij toen een serieuze Turkse vloek uit zijn botten geslagen, heeft eens diep gezucht, en heeft toen de deur weer losgesneden, de chambrans – die hij gelukkig netjes opzij had gezet en niet in de container had gekieperd – erin gezet, en de deur erin gehangen. Het heeft geen zicht, maar het is maar voor even, en we kunnen tenminste binnen.

Al blijkt die “voor even” ook weer relatief: woensdag had de definitieve deur er moeten zijn, maar we zijn intussen quasi een week verder, en er is nog steeds geen echte deur. Tsja…

13/11/201316/11/2013

Ramen! En deuren! Of nee, wacht…

D-day voor de ramen, jawel! Eindelijk, want nu kan er weer doorgewerkt worden.

Om acht uur stonden de architecte en de aannemer hier te koekeloeren, pas om kwart voor negen kwam de ramenfirma hier toe. Om meteen vast te stellen dat de deur, die niet mee was omdat ze nog niet af was, toch eigenlijk wel nodig was. ‘Ha ja madamtsje,we zijme wieder nie geweune da d’huizen beweund zijn, en z’an zulder da ons ook nie gezeid wè.” Na wat gepalaver – EBM hun planning ging ook in ’t honderd lopen, er was speciaal iemand aanwezig om de keukenmuur af te breken – werd besloten om toch alle ramen te installeren, en ze zouden de deuropening dan wel dichtmaken met planken, en morgen de deur installeren.

Tunjaj (of hoe je die mens zijn naam ook schrijft) begon meteen met de keuken half af te breken, en de mannen van De Cock haalden al het bestaande raam eruit, te beginnen met de plaat die er nu toch al een maand of zo zat.

Bijzonder snel had ik plots een open keuken:

of hoe moet je dit anders noemen? Al een geluk dat het niet regende zoals gisteren, maar een heerlijk weertje was.

Intussen waren de mannen van de ramen volop bezig met de nieuwe keuken:

Het zag er al verdomde goed uit, en die zwarte aluminium is gewoon mooi!

En Tunjaj, die kapte verder, liet een kruiwagen aanrukken, en zaagde de tablet aan de oude keuken af. Ha ja, want het is wel degelijk de bedoeling dat de keuken op zich nog even blijft staan, nieuwe ramen of niet.

Bij het koken gaf dat overigens het volgende zicht:

Eten deden we gemakshalve toch in de living, want zó heel warm was het nu ook weer niet, en vooral nogal stoffig.

Intussen waren ze boven begonnen, bij Kobes nieuwe kamer, en in de badkamer.

Het blinde stuk raam was nog niet klaar, en dat komen ze later nog steken, samen met de nieuwe isolerende glazen in het grote zijvenster beneden.

Ze hadden gelukkig wel de deuropening intussen dichtgemaakt met wat planken en isolatie, zodat ik de keuken onder handen kon nemen en min of meer gebruiken. Ik vind de ramen van Barts kantoor overigens best geslaagd.

En toen zat ook het schuifraam er. Nog wel zonder hoek, maar bon, da’s niet erg, dat komt wel.

Het gaat vooruit. Morgen komen ze terug voor de rest van de ramen, en vooral ook die deur.