Dansles

Zoals ik hier al ergens eerder schreef, volgt Merel nu op vrijdag een uurtje dansles, en ze vindt het zalig. Nu, ze stond sowieso al vaak te dansen in haar kamer of in de badkamer, maar tot hiertoe was het nog nooit gelukt om haar ook effectief les te laten volgen.

Dit jaar zei ze ja, zelfs nog zonder dat er vriendinnen van haar zouden meegegaan zijn. Maar ik contacteerde Els van Lieze, en jawel, ook Lieze ging de dansles mee volgen. Nog wat later hoorde ik dat ook Julie, de derde van het onvermoeibare trio, de les ging volgen. Merel was door het dolle heen!

En toen bleek dat Jeanne, ook een van haar vriendinnetjes, ook die les al volgde. Ze zijn nu dus met vier, en de mama’s hebben een carpoolsysteem opgezet. Maar bij dit prachtige weer zou het te zot zijn om de auto te nemen als het amper 3.5 kilometer is, het grootste deel langs een prachtig fietspad.

Vandaag ging ik dus met Merel met de fiets eerst Julie en Jeanne oppikken, dan Lieze, en samen met An, Julies mama, fietsten we vrolijk samen naar de Galveston. Ik moet eerlijk toegeven: ik genoot ervan om onze vier kuikens zo vrolijk kwetterend te zien fietsen.

Heerlijk, toch?

Typisch vakantiedagje…

De dag begon gezapig met het afzetten van Merel op danskamp – ze was ongelofelijk vrolijk en enthousiast, was aan ’t huppelen op de parking, en toen ik weg wilde, plakte ze plots aan mij en begon te huilen – een koffietje, wat rondprutsen op de computer, en dan naar het dienstencentrum van Mariakerke, om eindelijk Barts identiteitskaart op te halen. Ik had er al gestaan, maar toen bleek ik een volmacht nodig te hebben. En de vorige keer realiseerde ik me pas bij het oprijden van de parking, dat ik de codes niet mee had. Derde keer goede keer: gewapend met vier documenten ging ik in de wachtzaal zitten, en yes, Bart is eindelijk weer legaal in ’t land.

Ik ging nog in ’t passeren even kijken bij de Bel&Bo en de Brantano voor respectievelijk regenjassen en rode sandalen, maar ik vond enkel een goeie groene jeans voor Wolf in de scouts voor tien euro. Ook nice, natuurlijk.

Daarna ging ik Bart ophalen, en reden we naar ’t Boneryck, voor een laatste kinderloze lunch. Want ja, dit weekend is mijn nest weer helemaal vol. Het is daar trouwens echt heerlijk zitten op het terras. En als je dan een vermoeide Bart voor je neus hebt, kan het zijn dat je de volgende reactie krijgt, als je er iets van zegt:

Maar door te eten, en zeker door het dessert klaarde zijn humeur helemaal op:

IMG_1172

We gingen terug naar huis, ik genoot van de laatste rustige uren, en ging dan tegen vieren naar Danshuis de Ingang, want Merel had een dansje klaar voor ons. Het werd een tocht door de jungle, en een Bollywooddansje. Grappig!

En toen maakten we nog zelf bananenijs, en zagen we dat het goed was!