Jaren geleden had Merel – ze moet toen een kleuter geweest zijn – een “dakdak” gezien. Alleen kon ze ons nooit helemaal uitleggen wat ze daarmee nu precies bedoelde. Het was een camionette of zoiets, maar dan met een extra verdiepje. Ik dacht meteen aan zo’n mobilhome met boven de bestuurder een stukje waarin je kan slapen, maar dat bleek het niet te zijn.
Zo’n verhoogde camionette, dat was het ook niet volgens haar, want het moest vooraan iets platter zijn. Tsja. We hadden er geen idee van wat ze precies bedoelde en al jaren duiden we elke rare camionette met een of andere uitbouw of rare mobilhome aan, maar nope, geen “dakdak”.
Tot we vandaag naar de blokfluitles reden en Merel plots uitriep: “Kijk mama! De Dakdak!” Euh? Blijkbaar stond de dakdak geparkeerd langs de Wiedauwkaai, en het was wellicht zelfs het identieke exemplaar want in hetzelfde rood als degene die ze zich herinnerde van vroeger.
Wel, in het terugkeren ben ik even langs de kant gaan staan en hebben we een foto genomen.
De enige, échte Dakdak! En inderdaad moeilijk te beschrijven, dat geef ik toe.