Geplaatst op

“De hond heeft mijn huiswerk opgegeten!”

Bovenstaande titel is een eeuwenoude smoes, maar in mijn geval is het ooit waar geweest. Enfin, het waren – gelukkig – nog niet ingevulde examens, en Catullus zat er ’s morgens vroeg bijzonder schuldbewust bij te kijken, in zijn stapel papiersnippers, maar bon, het gebeurt dus echt.

Dat Nazgûl soms denkt dat hij een hond is, dat wisten we ook al lang. Maar deze morgen moesten we echt lachen. Wolf was tijdens het ontbijt nog even zijn chemie aan het overlopen, en zijn papieren lagen dus gewoon op tafel. Nazgûl kwam naast hem op de stoel zitten en viel, jawel, die cursus aan. Niet alleen in een typische kattenpoging om die cursus met zijn pootje op de grond te trekken, nee, hij viel echt aan en beet in het papier.

En toen kon ik het niet laten om toch nog snel een filmpje te maken ook, ook al was hij het tegen dan bijna beu…

Geplaatst op

Van tandartsen, kappers en cursussen.

Dat het gisteren een goed gevulde dag was, en dat mijn rug het zal geweten hebben!

Ik kon gelukkig wel nog uitslapen en op het gemak ontbijten, maar tegen half twaalf zat ik bij de kapper om het vorige week ontdekte gaatje te laten repareren. Echt, ik prijs me gelukkig met mijn tandarts: no nonsense, een zeer gerichte uitleg en verder niks. Geen pijn, geen overbodig iets, gewoon in orde.

Bon, thuis had Bart gekookt en tegen één uur stonden Merel en ik bij de kapper. Bij haar moesten gewoon de puntjes eraf, bij mij wilde ik terug naar mijn oude kapsel: lang aan beide kanten werkt niet voor mij. De ene kant krult onverbeterlijk alle kanten uit, en ik vind dat ik eruit zie als Charlotte Kiekeboe.

Nog wat later kwam mijn collega Latijn op werkbezoek: we hebben een nieuw leerplan en dus moeten we ook een nieuwe cursus hebben. Ik heb gelukkig al het materiaal van een collega uit Deinze kunnen krijgen, maar nu moeten we dat nog naar onze eigen hand zetten. We zijn een goed paar uur bezig geweest, maar het resultaat van hoofdstuk één mag er wel al zijn. Gelukkig maar.

En toen, toen ben ik plat gegaan. Het is Bart die Wolf naar en van de rugby gebracht heeft, voor mij was het welletjes.

Ik ga proberen dinsdag te starten, maar dan gaat de rug toch nog iets beter moeten zijn dan nu: dit hou ik (nog) niet vol.

Hmpf.

Geplaatst op

Weight Watchers – week van 19 april

Ik zei het al vorige week, ik heb me herpakt. Ik zie het weer zitten, ik ben weer aan het wegen, tellen en schrijven, en het komt wel weer goed. Die zomerbroeken en dat badpak, dat moet kunnen deze zomer.

Eigenlijk heeft dat avondje met het nieuwe boek me ook wel een boost gegeven: er staan zoveel recepten in die ik zo hard zie zitten (makkelijk, snel, lekker en weinig punten) dat ik er weer zin in heb.

Vandaag heb ik het nochtans al wat verprutst en een hoop punten doorgeblazen: ik was op een groepslunch, en heb er twee pistolets met kaas, twee gestreken mastellen en een paar chocolaatjes naar binnen gewerkt, alles samen goed voor 20 punten 🙁 En als je er maar 26 hebt op een dag, spring je niet ver. Ik was nochtans van plan om al mijn extra punten te houden voor zondag, want dan eten we bijzonder lekker en uitgebreid, en wellicht ook calorierijk. Hmpff. Soit, dan wordt deze week maar een nuloperatie: als ik niks bij ben, ben ik ook content.

Toch ben ik een kieken: ik was gisteren zo blij dat er effectief een halve kilo af was op de cursus, dat ik nog een stevig ijsje en wat chips heb gegeten, wat zich natuurlijk deze morgen wreekte op de weegschaal. Bon, dat weten we dus ook alweer. Blah.

28-01-2010: 102,6
16-02: 79,7
12-04: 80,8
19-04: 81,1

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
16-02: 82,2
12-04: 84,2
19-04: 83,7

Geplaatst op

Weight Watchers

Ik ben er vorige week terug stevig ingevlogen. Ik had voor mezelf eigenlijk gezworen dat ik mijn gewicht nooit meer boven de tachtig ging laten komen zonder daar iets aan te doen. Ik kom van honderdentwee, ik weet waar ik van spreek.

Vorige week heb ik dus de koe bij de horens gevat, en alles volgens het boekje gedaan. Alles afgewogen, opgeschreven, fitformules gevolgd (al kom ik niet aan dat water), soit, een brave cursist geweest. Ik moet wel toegeven, al mijn punten waren op, tot het laatste puntje, en ze waren vooral in de laatste dagen verbruikt.

Donderdag had ik ook vrij stevig gegeten ’s middags (heerlijke lasagne van onze schoolkokkin, ik heb netjes geteld, en ze hebben het stuk zelfs gewogen voor me, als dat geen service is!), maar toch was de ontgoocheling groot toen er amper 300 gram af bleek te zijn. Maar bon, het is een momentopname, ik doe het voor mezelf, en ik weet dat het werkt. Het zal zich dan wel volgende week vertalen op de weegschaal. Ik moet onder die tachtig, op zijn minst, en nu ik toch goed bezig ben en een nieuw elan heb gevonden, kan ik maar beter voortdoen ook. Op naar de vijfenzeventig. Al is dat vrij ambitieus.

28-01-2010: 102,6
6-01: 79,7
13-01: 80,4
20-01: 80,2

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
6-01: –
13-01: 83,8
20-01: 83,5