Geplaatst op

Een geocacheke of twee in het Landegemse

Op Pasen had ik ons pa naar huis gebracht en was ik daarna zelf nog gaan geocachen. Ik wilde niet met hem gaan omdat hij duizelig liep en de hele week zelf nog niet was gaan wandelen. Dan heb ik ook geen zin om aan een tempo van een halve kilometer per uur rond te lopen met hem…

Ik was naar Landegem gereden en had er een paar cachekes gezocht, onder andere aan een mooie kapel die vooral goed onderhouden werd. Ik heb er zelfs een kaars gebrand voor ons pa: niet dat ik daar zelf in geloof, maar hij wel, en ik vond het een mooi gebaar…

Ik reed verder, pikte nog twee andere caches op en probeerde toen een ingang te vinden naar een bepaalde cache in de Vallei van de Oude Kale. Het heeft even geduurd en ik passeerde een knap beeld, vooraleer ik de juiste landweg tegenkwam.

Een goeie 600 meter verder kwam ik aan het cacheplekje, waar net een paar meter verder enkele vogelaars stonden te praten. Ik heb even gewacht, maar ben dan toch maar beginnen zoeken. Het koppel vogelaars vervolgde zijn weg, de ander kwam me vragen of ik iets kwijt was. Blijkbaar kende hij het fenomeen geocachen wel, maar had hij het zelf nog nooit gedaan. Samen vonden we het kleinood dat een soort cryptex bleek te zijn. Ik heb nog even staan puzzelen, ja, tot ik het logrolletje in handen had.

En toen kon ik, bij het zachte avondlicht, me terug richting auto begeven en ondertussen vergapen aan de talloze luchtballonnen die zich scherp aftekenden tegen de blauwe lucht. Een fijne paasavond, zowaar.

Geplaatst op

Cachen in het meetjesland

Een mooie zonnige dag, geen dringende zaken te doen en een vrije namiddag: ik nam de auto en reed naar mijn grootmoeder in Ursel, maar wel via een omweg.

De weg tussen Zomergem en Ursel ligt opengebroken, en dat was het ideale excuus om meteen een grotere omweg te maken en een hoop caches te zoeken.

In Vinderhoute pikte ik een simpel cacheke op, deed de resterende zes van De Soete Beese in Landegem, en brak mijn hoofd over een specialleke aan de brug tussen Merendree en Hansbeke. Helaas, ik vond de oplossing niet, al zat ik er dicht bij. In Hansbekebrug zat er een grote cache – effectief in het metaal van de brug – meer bepaald een cryptex, een speciaal soort puzzel. Het heeft me toch ook wel een half uurtje en wat kopbrekens gekost tegen dat ik hem door had. Oh, en ik had Hansbekebrug nog nooit van zo dichtbij gezien, laat staan dat ik me op ’t gemak op het ijzer heb gezet. Geestig!

Ik reed nog langs een kapelletje in Bellem, en haalde mijn duizendste cache op een bankje temidden van de velden in Ursel.

En toen kwam ik bij mijn grootmoeder, en bleek ze op zwier te zijn! Gratienne, een van de vrijwilligers, was haar komen halen voor een wandeling (allez ja, rolstoelwandeling) en was een tiental minuten weg. Hmpf. Ik had niet echt zin om met de auto in de buurt rond te gaan sjezen om ze te zoeken, en dus ging ik even op het bankje vooraan in de zon zitten. En ging dan om brood, waarbij ik de bakkersdame herkende, en zij jarenlang in de Zomergemse Unic te hebben gewerkt, waarbij ze mijn ma maar al te goed kende. Tsja… Ze hebben er overigens goeie koffie, daar bij de bakker.

En toen was het drie kwartier later, en was oma gelukkig terug. Nog drie kwartier later zocht ik een alternatieve weg terug naar Gent, en vond er nog een prachtig gelegen cache in Diepenbeek.

Tegen dat ik in Zomergem aan de vaart kwam, ging de zon net onder.

Helemaal uitgewaaid, ontspannen en goed gehumeurd ging ik huiswaarts. A day well spent!