Twee jaar en een maand. Zo lang is Merel in de Spruitjesdoos geweest, net zoals Kobe, overigens. 8 april 2011, toen is ze gestart. Ze is er al die tijd dolgraag geweest, met al haar nukken en haar kuren, en ze heeft er massa’s geleerd. En vandaag was dus haar laatste dag. Cindy en Lyanne hadden een feestje voorzien: Merel was de prinses, droeg het prinsessenkleed, was geschminkt, had een kroon op, en was door het dolle heen. Er werden liedjes gezongen, pannenkoeken gegeten, en knuffels gegeven.
Ik nam haar pantoffeltjes mee, haar reservekleren en haar slaapbeestje, en Merel zei wel tien keer salu tegen Amelie en Mona, toen ik haar ging halen.
Ik weet wel zeker dat ze het niet goed beseft. Nooit meer naar haar veilige haven daar in de Spruitjesdoos, waar ze elk hoekje kent, waar ze Cindy door en door kent, en vooral ook vice versa. Maar ze is wel klaar voor de grote school, zoveel is zeker.
End of an era, zeker?
