Weet u nog, dat ik in oktober eindelijk mezelf zover had gekregen dat ik een aanvraag tot erkenning van een handicap heb ingediend?
Een kleine maand later kreeg ik een brief waarin me gevraagd werd alle medische bewijsstukken te laten doorsturen door mijn behandelend arts.
De huisarts was ook voldoende, en dus stuurde Shari quasi mijn hele globaal medisch dossier door. Ha ja, vond ze, het kon allemaal maar meetellen. Dus niet alleen de foto’s en verslagen van mijn spondylolisthese, maar ook dat van de twee hernia’s, de beginnende artrose, het glaucoom, de neurolyse in mijn linkervoet, de operaties aan mijn linkerenkel, het hielspoor, de stembandperikelen, de maagproblemen, de whole shebang.
We zaten na afloop naar elkaar te kijken, en zijn gewoon allebei in de lach geschoten. “Goh”, merkte ze op, “gij hangt toch ook met haken en ogen aan elkaar hé!”
Enfin, intussen heb ik een week of drie geleden een nieuw bericht gekregen: dat mijn dossier in goede orde was ontvangen, en dat ik me op dinsdag 18 februari moet aanbieden bij de controlearts. Die zal dan wellicht bepalen of er ook echt iets aan de hand is.
Tsja.
Ik heb nu al zenuwen, echt waar.