Marie-Julie’s feestje
Dat heb je natuurlijk met nichtjes die even oud zijn: ze doen allemaal in hetzelfde jaar hun communie en dergelijke!
Gelukkig viel het niet op dezelfde dag, zodat wij vandaag allemaal vrolijk naar Lovendegem gingen. Dat we een dik half uur te vroeg waren omdat ik de uitnodiging niet goed had gelezen, ach ja, dat gebeurt…
Maar het werd een fijne middag, met een stralende Marie-Julie ^^
London!
Zoals ik al eerder zei, waren Wolf en Bart dit weekend in Londen. Ik ben hen daarstraks, zo rond half tien, gaan ophalen aan het station, en Wolf zag er misschien wel wat moe uit, maar zijn ogen blonken.
Tate Modern, Greenwich met de boot en daar dan op de nulmeridiaan staan, the London Eye, de Tower Bridge, ze hebben echt veel gedaan, en heel veel rondgewandeld. Een uitgebreid verslag heb ik niet gekregen – dat is niet cool als je twaalf bent, en vooral, dat was iets tussen jongens – maar wel af en toe een foto via mail of Facebook. En ik, ik was content.
Weekendje Londen voor Wolf
Een vriendin vertelde me dat zij de kinderen, bij hun communie of lentefeest, als cadeau een weekendje gaf, te spenderen in een niet al te verre stad naar keuze, met de ouder naar keuze.
Ik vond dat een prima idee, en dus mocht ook Wolf zo’n weekend kiezen. Hij koos voor Londen met zijn papa: “Ha ja, mama, met jou doen we al zo veel dingen, ik vind het super om ook met papa eens iets te doen!”
Even dachten we nog om het te annuleren wegens de dood van mijn ma, maar de begrafenis is toch pas volgende week, dus op zich kon het wel, en Wolf zei dat het ook wel ging helpen om zijn gedachten te verzetten.
En dus zag ik vandaag al de eerste foto’s en meldingen verschijnen vanuit Londen: een knap hotel, een stevige pizza en een avondwandelingetje. Ze worden zo snel groot, meneer…
Streep door de rekening
Half zeven: Merel roept dat ze zich niet zo lekker voelt. Mja. Ik vraag haar nog even te slapen, en dat het wellicht wel zal beteren. Niet dus. Ze is beginnen overgeven, en daarna voelde ze zich zo fris als een hoentje, zei ze. Tot ze netjes gedoucht en aangekleed, vrolijk rondspringend, beneden kwam, één hapje van een boterham nam, en weer ging liggen. En toen bleek uitsloeg en weer begon over te geven.
Streep door de rekening: ik moest deze voormiddag geen les geven aan mijn zesdes, maar met hen een lezing bijwonen. Tsja. Maar ons ma en ons pa zijn ’s middags Merel wel komen halen: ze kwamen terug van het ziekenhuis, en pikten haar op. Op die manier kon ik rustig zelf gaan lesgeven, en na de les ging ik Wolf halen om samen naar de kapper te gaan. En toen bleek dat het avondlicht perfect zat, dat de zon nog volop scheen, en dat we toch naar Zomergem moesten om Merel op te halen, en dat we dus eigenlijk feitelijk evengoed konden proberen om zelf foto’s te maken voor Wolfs communie. Ik zie anders eerlijk gezegd niet zo goed wanneer dat nog zou moeten….
Enfin, wij even bij ons ma binnen, Wolf zich snel omgekleed in zijn schone kleren, en wij naar de vijver. Ik geef u hier een paar foto’s mee, de geselecteerde voor het kaartje krijgt u later nog te zien.
En ja, we waren zelfs nog net op tijd voor Wolfs gitaarles.
366 – 14 februari 2016 – catechese
365 – 29 mei 2014 – feest!
365 – 27 mei 2014 – snoepgoed
En toen kwam ik thuis van school, en stond er een hoop snoep voor de communicant en zijn broer en zus, vanwege onze kuisvrouw. Ze is de max, ons Chantal!
Foto’s
Kobes communie begint akelig dichtbij te komen – nog zo ongelofelijk veel dingen te doen! – en dus moesten er dringend foto’s genomen worden. De fotografe was al lang besteld, maar het goede weer, dat liet wat op zich wachten.
Vandaag werd de koe bij de horens gevat, en reden we naar Zomergem. Jawel, ook Kobe wilde dolgraag zijn foto’s aan de vijver, waar Wolfs foto’s zijn getrokken, en destijds onze trouwfoto’s. Tsja…
Ik denk dat het meer dan in orde zal zijn: de tuin lag er mooi bij, de ezels waren gewillig, Kobes rode jasje stak mooi af, en zijn elandje moest er ook bij. En vooral: Kobe werkte volledig mee, hoe lang het ook duurde.
Zelf had ik mijn fototoestel niet mee, ik heb alleen in een rappeke een foto genomen van Merel, die daar prachtig stond te spelen. In tegenlicht, helaas.
Welja, zo ne keer.
Gaat anders ne keer op uw gemak na uw werk boodschappen doen, zodat ge de kinderen tegen vijf voor vijf kunt oppikken in de schoolopvang. En loopt daar dan ne keer een andere moeder tegen het lijf, aan wie ge iets wilt vragen, maar die u afwimpelt met “Sorry, maar ik heb nu genen tijd, want ik moet om vijf uur in de kerk zijn!” insert verbaasde blik “Maar gij toch ook??”
Valt dan ne keer gigantisch uit de lucht, en laat u vertellen dat dat een van de voorbereidingsmomenten is voor de eerste communie van uw tweede zoon.
Grabbelt dan uw kinderen samen, rijdt naar de kerk, en ploft u daar met uw gebroed totaal onvoorbereid op ne kerkstoel. En realiseert u dan dat ge eigenlijk al meer dan een uur naar ’t toilet moet, en dat ge dat echt geen uur meer volhoudt. Zodat ge braafkes aan de pastoor gaat vragen, of ge het toilet in zijn catacomben achteraan moogt bezigen.
Al een chance dat dat ne braven mens is dus.
Enfin, we zijn dus een totaal onverwachte kerkervaring rijker. Booyah. Nog een chance dat ik die boodschappen al eerst had gedaan ^^