Geplaatst op

Onverwachte cadeautjes

Ik had het er eigenlijk nog niet over, maar in de krokusvakantie was ik even bij een collega langsgewaaid met een gigantische hoeveelheid kleren van Merel en Kobe die te klein waren geworden, maar wel nog perfect bruikbaar.
Zij woont in een van de minder gegoede wijken van Gent en heeft buren die, door een zwaar ziek kind, alle extraatjes wel kunnen gebruiken.

Zelf is ze behoorlijk creatief, en ik kreeg prompt een envelop in handen gestopt. Hmm? Een onverwacht cadeautje, zijnde allemaal verschillende handgemaakte enveloppen en envelopjes in allerhande formaten, en vooral ook een opbergertje voor een wegwerpmondmasker. We hadden er zo eentje gekregen van Scholengroep en dat had ze nagemaakt in een veel leuker motiefje.

Altijd fijn als je zomaar, onverwacht, zoiets leuks in handen wordt gestopt, toch?

Dankjewel, Isolde!

Geplaatst op

Verwenweek: slot

Vandaag was er pedagogische studiedag, en meteen ook het einde van de verwenweek. Ik had voor Nikolaas – hij is fervent gitarist en effectief ook sessiemuzikant – een setje snaren voor elektrische gitaar voorzien, iets wat hij altijd kan gebruiken en hij ook wel leuk vond.

Maar mijn verwenner had gisteren nog niet zot genoeg gedaan met die geocache, nee, toen ik aan mijn vakje kwam, zag ik een immense schaal soezen staan. Verser dan vers, ze waren zelfs nog warm. Meteen wist ik van wie ze kwamen, want ze had diezelfde soezen gebakken op haar verjaardag, en toen had ik luid gedeclareerd dat ik een sucker ben voor soezen, dat ik daar gewoon niet kan afblijven. Dat had ze dus onthouden. Ze zat net achter mij aan tafel, en ik heb haar dan maar een dikke knuffel gegeven, ons Lana Goeminne, jonge collega van chemie. Zalig gewoon, echt waar! Ik heb er maar een foto van getrokken toen ik er al een deel had opgegeten en uitgedeeld, en ik heb er dan nog meegenomen naar huis voor de kinderen, die er met zeer veel smaak van gegeten hebben.

Leuk detail: Lana zat heel toevallig in de leraarskamer toen ik daar gisteren, helemaal hyped en lyrisch, binnenviel met het bericht dat mijn verwenner zo zot was geweest om een geocache te maken voor mij. Ik moest haar dus niet meer vertellen dat ik het de max had gevonden, dat had ze zelf wel door ^^

In elk geval een actie die voor herhaling vatbaar is. En ik weet zeker dat de twijfelaars van dit jaar volgend jaar gewoon meedoen. De sfeer was zalig!

Geplaatst op

Barts verjaardag zonder Bart.

Barts verjaardag vandaag eindigde zoals hij begon voor mij: zonder Bart. Tsja.

Gisteren belde hij plots in de namiddag: dat hij die avond aanwezig moest zijn op een awardsuitreiking in Brussel, die lang ging duren, en dat hij deze morgen al om negen uur in datzelfde Brussel een presentatie te geven had, en dat dat eigenlijk redelijk idioot ging zijn, moest hij enkel om een paar uur te slapen naar huis komen. Hij had uiteraard gelijk, en dus stoof hij gisteren in de late namiddag heel kort even binnen om snel wat spullen te halen, en verdween. Geen Bart dus deze morgen. En ik vertrok rond half vijf naar Limburg voor een larp, terwijl hij pas tegen zeven uur ten vroegste ging thuis zijn. Mijn pa kwam intussen wel babysitten, maar toch…

Geen Bart dus.

Een echt cadeau had ik ook niet, maar gelukkig schoot een fantastische collega te hulp. Ik moet namelijk lesgeven van 8.30 uur tot 10.10 uur, dan toezicht doen van 11.00 uur tot 11.15 uur, en dan pas weer lesgeven om 12.05 uur. Twee uur tussen dus, waar ik eigenlijk niet echt iets kan doen omdat ik halverwege een kwartier toezicht moet doen. Ann aanhoorde mijn lament nadat ze gevraagd had waarom ik zo zuchtte, en bood prompt aan om dat toezicht voor een keertje over te nemen. Ik kon haar wel omhelzen, en dat deed ik dan ook.

Net voldoende tijd voor mij om een keur aan snoepgoed, chocolade, chips, speciale blikjes en een fantastisch flesje wijn te gaan halen, en dat in een champagne-emmer te presenteren. Het leverde ’s avonds de volgende commentaar op:

bartscaedautje

Ik had zelfs nog tijd over om mijn larpgerief verder te verzamelen, zodat ik iets ruimer zat qua tijd na school. Oef. En toen begon het, net toen de school gedaan was, te sneeuwen. Ik deed er verdorie bijna een half uur over om thuis te geraken, vijf kilometer verder! Gelukkig was mijn pa ruim op tijd, en zat Kobe al bij hem in de auto om naar de fagotles te gaan. Ook dat nam alweer een stevige brok stress weg. Zijn scoutsgerief en dat van Wolf stond gelukkig al klaar: ze vertrekken allebei vanavond op scoutsweekend.

Enfin, om twintig voor vijf zaten Thomas en ik in de auto, kwart over zes slaagden we erin in Deurne Ronald en Linus op te pikken, en iets voor acht stonden we in Kinrooi, in het verste Limburg.

En Bart? Die zal ik zondag wel zien, mag ik hopen.

Geplaatst op

365 – 4 december

365-338

De max van een rood jasje gekregen van een collega. Haar dochters hebben het nauwelijks gedragen, maar ze dacht onmiddellijk aan mij. En jawel, het is helemaal in de stijl van mijn rode jas. Dank u, Lisa!