Cliché zondag

Dat ik soms niet vaker de mist in ga, ik snap het zelf niet. Maar vandaag was het toch wel bijna van dat.

Ik was netjes om half negen opgestaan, had ontbeten met de kinderen, Kobes lunchpakket gesmeerd, en tegen half tien reden vrolijke scout Kobe en ik samen naar het scoutslokaal voor de groepstocht. Alleen… ik rook al onraad toen ik de straat inreed en geen extra verkeer zag, laat staan toestromende kinderen. Hmm. Toen ook het hek gewoon dicht bleek, reden we vliegensvlug terug naar huis, waar ik de betreffende mail opentrok, en bleek dat er om half tien aan het Dampoortstation diende gestaan te worden. Juist ja.
Racen is een groot woord, maar aan een fluks tempo spoedden we ons richting het station, terwijl ik probeerde de verantwoordelijke aan de lijn te krijgen. En jawel, de bus was pas om tien uur, meer dan tijd genoeg. In een heel wat rustiger tempo gooide ik Kobe af bij zijn vriendjes, en reed terug naar huis om een snelle koffie te drinken.

Half elf was namelijk weer catechesetijd, en Wolf werd er netjes met de rest van zijn vriendenbende afgezet door Wouts mama, bij wie hij dus was blijven slapen. Ik observeerde hem van een paar rijen verder, en stelde vast dat hij toch maar “piepoogjes” had. Er zal weer veel geslapen zijn, net zoals op de voorbije week in Center Parcs. Tot mijn grote verbazing wilde hij tóch naar de scouts, want “anders is Lucas daar alleen, hé mama!”. We reden naar huis, ik smeerde zijn lunchpakket, en vrolijke scout Wolf en ik reden samen naar Puyenbroeck. Een telefoontje later wist ik dat ze net op de speeltuin zaten, gooide ik Wolf daar af, en dat was dat.

Bart ging Merel eigenlijk ook nog meenemen naar Ronse zodat ik de middag in alle stilte helemaal voor mij alleen had, maar dat zag Merel dan weer niet zitten. Ze heeft wel prachtig alleen gespeeld, zonder me te storen, en ik heb zowaar een tukje in de hangmat gedaan, heerlijk in de zon.

En toen waren er nog toetsen, was er de razend spannende Parijs-Roubaix, waren er kinderen die van het station moesten gehaald worden, was er eten, en plots was de vakantie gedaan. Zomaar.

Tsja.

 

Bloemen op Valentijn

Jawel, ik heb vandaag bloemen gekregen: een prachtig boeketje rode tulpen. En nee, ik heb ze niet van Bart gekregen, maar van onze dorpspastoor.

Yup.

De pastoor.

Voor uw wenkbrauwen ergens door het dak schieten: nee, die mens is niet op vrijersvoeten, en nee, hij heeft zelfs geen boontje voor mij.

Vandaag was er catechese rond het Onze Vader. De pastoor had zijn best gedaan om zoveel mogelijk mensen te verzamelen die het Onze Vader in hun eigen taal wilden opzeggen. Een jonge student kwam het voorlezen in het Oud-Grieks, een koppel uit Indonesië zong het onder gitaarbegeleiding, we hoorden het in het Pools, Hongaars, Frans van het Mauritiuseiland, Spaans, Portugees, Filippino, en ikzelf bracht het in het Latijn. En als bedanking kreeg ik dus, net zoals de anderen, een heel mooie bosje tulpen.

Maar geef toe, het blijft wel grappig :-p

Catechese

Roeland vroeg het me zaterdagavond op het trouwfeest van ons nichtje nog: “Catechese? Serieus? Waarom in hemelsnaam?”

Tsja.

Wij zijn indertijd voor de kerk getrouwd omdat ik dat wilde. Ik zou mezelf niet katholiek noemen, maar toch ergens wel christelijk. In elk geval antiklerikaal, maar er waren niet echt andere opties, destijds. De kinderen zijn ook gedoopt, en ze hebben ook hun eerste communie gedaan.

Wolf doet in mei zijn plechtige communie, uit eigen vrije wil. Ik heb het er met hem over gehad, en dat hij anders ook een lentefeest kan krijgen, als het hem om het feest zou te doen zijn. Maar nee, hij kiest er bewust voor om zijn communie te doen, en dus christelijk te zijn.

Het gevolg was dat we gisteren om half tien in de mis zaten – na een trouwfeest, amai – en blijkbaar de enige van de communicanten waren. Ha ja, de catechese was na de mis, om half elf, en blijkbaar vond niemand dat je dan ook naar de mis moest. Tsja. Ik kon niet blijven op de catechese, wat blijkbaar wel de bedoeling was, want ik moest Merel en mezelf nog aankleden, de boel opruimen, en helemaal klaar zijn tegen dat Wolf thuis kwam, en we onmiddellijk naar het familiefeest reden.

Catechese dus. Het zal me benieuwen. Het was in elk geval wel al met beamer in de kerk, en een Youtubefilmpje van een flashmob. Ik geloof dat het nog zo erg niet zal zijn :-p