Geplaatst op

Ceciliafeest

Elk jaar houden we met het koor een feestelijke avond, het Ceciliafeest. Vaak is dat dan tijdens ons koorweekend, maar dat was er dit jaar niet wegens gewoonweg te druk voor iedereen.

Sint-Cecilia valt op 22 november, en dus was vandaag een ideale datum. Lang niet alle leden waren er, maar we waren wel met een fijn groepje, ja. Het eten werd, zoals altijd, verzorgd door Monique, de echtgenote-cateraar van een van onze tenoren. En verzorgd is echt wel het correcte woord: het was meer dan in orde! Voor mij was onze kelder echter nogal naar de drukke kant, zodat ik bij het dessert Monique gaan helpen ben in de keuken met het dresseren. Goed gelukt, zou ik zo zeggen. En het eten was echt, echt bijzonder lekker: een koud voorgerechtje van zalm op een panna cotta van bloemkool met een krokantje, een hoofdgerecht van kip met paddenstoelen, puree en een slaatje, en een dessert van karnemelkijs met gekaramelliseerde en gedroogde appeltjes en  karamelsaus. Jawel, de meesten onder ons hebben zowel van het hoofdgerecht als het dessert nog een tweede keer genomen. En het poepsimpele recept van het hoofdgerecht heb ik Monique ook meteen ontfutseld.

Tegen elf uur was het welletjes – het is al een echt drukke week geweest met de schoolraad en dat concert en de roleplay en het restaurantbezoek gisteren – en bracht ik eerst nog Stefan zijn vrouw Hilde, die in Sleidinge woont, naar huis en was ik thuis tegen middernacht.

Een fijne avond, zowaar, in fijn gezelschap.

Geplaatst op

Alexander’s Feast

Ik heb me al twee dagen bijzonder koest gehouden: donderdag was er een laatste repetitie, gisteren was er generale repetitie en vandaag dus eindelijk ons concert. En ja, het was goed, als in: we hebben een staande ovatie gekregen.

De solisten waren goed, de harpiste was uitstekend, het orkest stond er, en wij, wij waren eigenlijk ook gewoon goed, denk ik. Allez ja, ben ik redelijk zeker van.

Bart, Wolf, Kobe en mijn vader zaten ook in het publiek, en vooral die laatste was ook dolenthousiast.

Bart heeft ook enkele fotootjes en filmpjes gemaakt, ik had er nog van de generale repetitie. Bij deze.

 

 

Geplaatst op

Koordag

Volgende week is er concert, en dus hielden we vandaag nog een heuse koordag: zingen van half tien tot half één, dan een uurtje pauze, nog wat verder zingen, en de laatste twee uur, tot zes uur, samen met het orkest. Een meer dan stevig dagje dus, en de rug vond het niet zo leuk, maar de stem hield zich wonderwel sterk.

We zaten in de Vlerick en dat is echt wel een knap gebouw met vooral een hele mooie kapel.

Ik was pompaf na afloop, maar ik vond het wel een goeie repetitie, ja.

Geplaatst op

Alexander’s Feast van Haendel!

Met Cantandum, het koor dat ik vijf jaar geleden heb helpen oprichten, zingen we op 18 november 2023 een pracht van een werk van Haendel, voor koor, solisten, symfonisch orkest én harp. Ha ja, die moet ik apart vermelden, want in het werk zit een harpconcerto verwerkt.

Zelf zing ik, zoals altijd, mee als tenor.

Kaarten kan je via mij krijgen of gewoon rechtstreeks via email. En het drankje achteraf is inbegrepen in de prijs, net zoals mijn grote glimlach en mijn dankbaarheid.

Geplaatst op

Nieuwe start (voor mij dan toch) in het koor

Vorige week waren ze eigenlijk al begonnen, maar toen had ik geen vervoer en zag ik het eigenlijk ook nog niet zitten.

Vandaag ben ik zelf met de auto gereden: dat doet op zich geen pijn en ik moet ook geen kracht zetten, dus ik zie niet in waarom niet.

Ik kon gelukkig vlakbij parkeren en genoot van het zingen. En genoot van het feit dat er alweer twee bassen waren bij gekomen, zodat we echt wel met een fijne groep zijn intussen. De tenoren blijven het zwakke broertje: we waren maar met vier, terwijl we normaal gezien toch nog met zes zijn. Maar onze voorzitter Stefan zal, na zijn hartoperatie, nog wel eventjes buiten strijd zijn, vermoed ik.

Ik heb alleszins al genoten van de eerste lezing van “Alexander’s Feast” van Händel, en ik ben benieuwd wat er nog zoal op het programma komt van het volgende concert!

Geplaatst op

Concert “Candles and Carols”

Normaal gezien had ik donderdagavond generale repetitie, maar dat lukte echt niet, ik was doodop en misselijk na mijn opleiding. Vrijdag was er dan concert in Munte, maar het podium was zodanig klein dat iedereen al met zijn map in de ander zijn nek zat, en ik zou er met een stoel en een krukje gewoonweg niet bij gekund hebben. Niet dat ik dat zo erg vond: zo kwiek ben ik echt nog niet.

Maar vandaag was er dus wél concert! Er was meer dan plaats genoeg voor mij, ik had zelf een stoel en een krukje mee en zat op mijn gemak. Nog een chance dat ik er kon zijn – ondanks de gemiste repetities, generale en eerste concert – want na het concert in Munte heeft onze voorzitter, mijn tenormaatje en eerste tenor zoals ik, een stevige hartaanval gekregen. Hij wordt binnenkort geopereerd aan een reeks overbruggingen. Man, het was kantje boordje, blijkbaar, en ik was er echt van geschrokken.

Maar bon, ik was er dus wel bij, nadat Wolf zo lief was om me tot daar te voeren. We zongen de pannen van het dak, de muziek met het koperensemble erbij was ronduit prachtig, en ik heb echt intens genoten.

Na afloop kon ik mee met Maureen die niet zo ver van mij woont. Alleen… was het intussen in die vrieskou zachtjes beginnen regenen en lag het kerkplein van De Pinte spiegelglad. Letterlijk: je zag aan de weerspiegeling van de straatlichten waar zich een dun laagje ijs had gevormd. Ik ben voetje voor voetje, allez, krukje voor krukje, tien centimeter per keer, naar de auto geschuifeld. Gelukkig lagen de grotere wegen wel gestrooid en was het niet echt een probleem om thuis te geraken.

Al bij al een prachtig concert gehad. Blij dat ik erbij was. En Stefan kan zien dat hij er de volgende keer ook weer bij is!

Geplaatst op

Koordag

Normaal gezien gaan we op koorweekend, maar dit jaar kregen we het niet ingepast. Een koordagje lukte gelukkig wel nog, zo voor ons kerstconcert. En dus stond ik om half tien deze morgen in Gentbrugge en zongen we met zijn allen de pannen van het dak.

De rug deed het niet, de voet nog minder, helaas. Maar ik had mijn boterhammetjes mee, want ha ja, op het programma stond pauze met soep van twaalf tot een, met dan van drie tot vier pauze met wandeling, repetitie tot vijf, en dan om zeven uur Ceciliafeest. Alleen bleek die planning gewijzigd te zijn zonder dat ze dat nog doorgestuurd hadden, en was dat besproken op de laatste repetitie waar ik dus niet was. Tsja.

Het nieuwe plan was dus eten om half een, met aansluitend de wandeling, en dan pas om half drie terug beginnen en verder te doen tot zes. Ik ben na mijn boterhammen toch nog naar huis gereden om plat te gaan liggen, want het ging niet echt.

Ik was er nog tot de repetitie eindigde, maar toen ging het echt niet meer: ik was tegen dan gewoon misselijk. Ik ben naar huis gereden, heb me in de zetel gelegd, en heb me nauwelijks nog verroerd. Jammer voor het Ceciliafeest, maar ik ben er los overgegaan.

Geplaatst op

Stommiteiten van Rombaut: aflevering 3

* Stommiteiten van Rombaut #11
(of eigenlijk net vermeden stommiteit)
Rij vrolijk met uw fiets doorheen Gent, ga à l’improviste iets eten met uw echtgenoot. Geniet.
Besluit om in het terugkeren via de Westergembegraafplaats te rijden om daar nog wat labcaches op te pikken. Kom vlak voor de ingang een collega tegen. Stel u vrolijk te kletsen. Kijk verwonderd wanneer de collega zegt dat ge hopelijk toch niet van plan zijt om nog op het kerkhof te gaan, want dat dat over een paar minuten sluit. Repliceer dat dat geen probleem is want dat er knoppen zijn om de hekken te openen zodat ge buiten kunt. Krijg dan te horen dat die knoppen weg zijn wegens recente problemen en dat ge hopeloos vast zoudt gezeten hebben.
Zie het al helemaal voor u hoe ge in een halve paniek zoudt geslagen zijn, van het ene hek naar het andere zoudt gefietst hebben en uiteindelijk met een klein stemmetje de hulpdiensten zoudt gebeld hebben om u te komen bevrijden in het donker, en hoe ge u een enorm kieken zoudt gevoeld hebben.
Zucht opgelucht.
Bedank uw collega.

* Stommiteiten van Rombaut #12
Heb ongelofelijk veel zin in de koorrepetitie vanavond. Stoef er zelfs over bij uw collega. Wees opgetogen over het benefietconcert volgende week voor Oekraïne.
Neem ruim op tijd uw gerief, trek uw kekke rode leren vestje aan, fiets fluitend doorheen Gent. Geniet van de zon op uw snoet en de wind door uw haren. Kom gezwind en goed gezind aan bij het repetitielokaal. Sta niet-begrijpend naar het gesloten hek te staren.
Pak uw telefoon en bel uw voorzitter, die u op meewarige toon meedeelt dat ge op dat moment in de kerk van De Pinte moet zijn voor de repetitie. Doe een facepalm. Vloek binnenmonds.
Rij de zes kilometer in ongeveer een kwartier terug naar huis. Wees iets minder goed gezind. Fluit niet.
Zet uw fiets binnen, grabbel uw autosleutels, rij naar De Pinte.
Kom drie kwartier te laat op uw repetitie.
Zie uw voorzitter rologen. Realiseer u dat dat al de tweede keer is dat ge op de verkeerde locatie staat.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #13
Spendeer een hele rustige zondag. Laat u op een bepaald moment gewoon achterover vallen in de zetel, terwijl ge net een paasei met van die heerlijk smeuïge, vloeibare pistachevulling in uw mond plopt. Voel hoe de pistachevulling in uw keel loopt. Voel hoe dat misschien niet helemaal het juiste keelgat is.
Verslik u. Verslik u zodanig hard dat ge a) zelf denkt dat ge er gaat in blijven b) uw dochter begint te panikeren c) uw echtgenoot naar de keuken rent om een glas water d) de tranen uit uw ogen lopen e) uw ribben er zeer van doen.
Geraak er gelukkig door. Drink water. Wrijf tranen uit uw ogen.
Zucht eens diep. Merk dat dat voorlopig nog eventjes geen goed idee is.
Zucht mentaal eens diep.
Neem als troost een nieuw paasei. Wees zeer voorzichtig.

* Stommiteiten van Rombaut #14
Leen uw auto op maandag uit aan uw echtgenoot omdat de uwe meer rijbereik heeft dan de zijne. Stap op dinsdagmorgen in alle rust in in uw auto. Rij onverdroten richting school. Wees blij met uw zengehalte om tien over acht ’s morgens.
Merk, terwijl ge aan het rijden zijt, dat uw radio nog niet aanstaat. Sta er niet bij stil dat uw echtgenoot meestal naar Spotify luistert tijdens het rijden en dat die input daarvan merkelijk stiller is. Zet uw radio aan.
Krijg een halve hartverzakking en spring bijna met auto en al de berm in. Vermijd op het nippertje een fietser die ge ook een rolberoerte bezorgt. Zet het volume 80% stiller en merk dat uw oren piepen.
Schrijf het toe aan karma dat het op dat moment niet net een rustige ballade van Elton John op de radio was, of een nummer van Enya, maar ‘A walk in the park’ van AC/DC.
Zoek uw zen ergens ter hoogte van de berm, tevergeefs.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #15
Weet van uzelf dat planning niet uw beste kant is. Kopieer daarom uw cursus voor uw eerstes op voorhand. Berg die netjes op in uw kluisje. Wees in uw nopjes met uw vooruitziendheid.
Geef een paar dagen later les aan die eerstes. Wil die kopies uit uw kluisje halen. Realiseer u dan dat het sleuteltje van dat kluisje aan uw autosleutels hangt en ge die dag met de fiets gekomen zijt.
Doe een facepalm.
Haal een koffie en doe grammatica en oefeningen met uw leerlingen.