Gullegem, begot

Ons koor Cantandum is niet vies van een uitdaging. Of liever: ons bestuur en onze dirigent zijn redelijk ambitieus.

In november houden we een concert in Wevelgem met maar liefst acht koren en een harmonieorkest, en het hangt aan de ribben!

Niet alleen zingen we “The Armed Man” van Karl Jenkins, wat op zich nog wel meevalt, maar zingen we ook nog een werk van Willy Soenen, de vader van dirigent Geert. Dit werk, “Oratorio”, is nog nooit uitgevoerd, het ligt al enige jaren op een plank, en ik snap waarom. Ik schreef het al eerder: het is pokkemoeilijk en klinkt behoorlijk atonaal: ik hoor het echt niet graag.

Maar Geert bleef volhouden dat dat is omdat we het geheel niet horen: met het orkest en de solisten erbij, zou het helemaal anders moeten klinken. Blijkbaar denkt ook het orkest er zo over, want ook zij zien het niet echt zitten, hoorden we. Vandaag was er dus een extra repetitie in Gullegem met enkel de twee Gentse koren die dit werk zullen zingen – de West-Vlaamse koren doen hier niet mee – en het orkest dus.

Resultaat? Meh.

Ik hoor het nog steeds echt niet graag en het blijft klote om te zingen, om eerlijk te zijn. Ja, het is een pak beter nu het allemaal samen komt, maar mooie muziek? Nope. Het is dan ook nog eens serieus druk op school, ik ben moe, zodat ik eigenlijk weinig zin heb in het koor momenteel.

Ach ja…

Een engagement is iets waar je moet achter staan, ook als het wat minder gaat, toch?

Extra repetitie

Zoals ik eerder schreef, is het koorjaar wel degelijk begonnen. Geert, onze dirigent, meende het meteen ook heel hard: vandaag zat ik dus de hele prachtig zonnige middag in een grote hal in Wevelgem, waar je zelfs niet zag of de zon scheen of het regende…

Het was de eerste gezamenlijke repetitie voor de acht koren en het orkest, maar ik was niet bepaald onder de indruk. We hebben alleen de Jenkins doorgenomen, en dat doornemen dekt zo ongeveer de lading: we hebben elk deeltje twee keer gezongen, één keer al zittend, één keer al staand – allez, ik bleef zitten – en dat was het. Geen aanwijzingen, geen verbeteringen, geen regie, niks. We hebben stapels, tònnen fouten gezongen maar dat deerde blijkbaar niet. Ja, dat stipje in de verte op de foto was de dirigente.

Het resultaat: een zeer onbevredigd gevoel en vooral een compleet verloren middag, want het is drie kwartier rijden. Ik was dus al weg om kwart over een en was pas thuis tegen zeven uur, tijd die ik zo in het begin van het schooljaar eigenlijk wel beter kon gebruiken.

Tsja. Volgende keer beter, zeggen we dan.

Een nieuw koorseizoen

Strikt genomen is dat vorige week al begonnen met een extra repetitie op dinsdag, maar een op twee dinsdagen zijn voor mij ingenomen door Masks, en dat is ook een vast engagement, dus nee, voor mij begon pas vandaag weer het koorseizoen.

En onze dirigent, samen met de stuurgroep, is behoorlijk ambitieus dit jaar. We zingen in november samen met zeven andere koren en een harmonieorkest twee grote werken: The Armed Man van Karl Jenkins, en Oratorio van Willy Soenen. Dat laatste is een wereldcreatie, maw. het is nog nooit eerder uitgevoerd. En ik snap waarom, om eerlijk te zijn: het is pokkemoeilijk en ik hoor het ook echt niet graag, laat staan dat ik het graag zing.

Maar Geert blijft volhouden dat dat is omdat het voorlopig nog zeer atonaal klinkt omdat we het geheel niet horen: met het orkest en de solisten erbij, zou het helemaal anders moeten klinken.

Hmmm, ik ben benieuwd. Maar bon, we zijn dus wel weer aan het zingen ^^

Concert + feestje

Zoals gezegd was het een bijzonder drukke week. Om half zes stond ik in de Sint-Coletakerk voor de raccord, om acht uur zongen we ons concert met Cantandum en deed ik de presentatie.

Om half tien waren we klaar, en terwijl de rest nog iets dronk en napraatte, sprong ik in de auto en reed naar Deurne. Ha ja, want Philip werd 40 en gaf een feestje en daar wilde ik echt wel bij zijn.

Het grootste deel van de avond – om niet te zeggen de hele tijd – heb ik met Koen en met Veerle zitten kletsen en het werd een aangename avond, jawel. Ik was blij dat ik er toch nog geraakt was, want ik had er niet op gerekend. Drukke week + concert + presentatie = pijnlijke rug, dacht ik, maar dat bleek goed mee te vallen. Zelfs de stem werkte nog volop mee, want anders was ik ook niet gegaan.

Soit, fijne dag. Morgen nog een concertje, yepla.

Extra koorrepetitie

Zaterdag en zondag zijn er onze concerten met Cantandum: een overzicht van de voorbije vijf jaar met enkele nieuwe liederen erbij, allemaal a capella. Ik heb er wel zin in, ja, temeer daar ik deze keer ook weer de presentatie doe, maar ook sommige van de liederen als gedicht eerst mag voordragen. Het oorspronkelijke opzet was om telkens een gedicht over een kleur te brengen, maar daar vonden we echt onze goesting niet in, ondanks verwoede pogingen van onder andere een schat van een heer in het Poëziecentrum.

We wilden nog een extra repetitie voor de laatste repetitie op donderdag en dan de generale op vrijdag, maar het lokaal was niet beschikbaar. We hebben sowieso een beetje lokaalproblemen: de Spaanse Gouverneurswoning, waar we dus al jàren – ik reken Cantabile erbij – kunnen repeteren, wordt gerenoveerd. Dat was nodig wegens vochtproblemen, maar ik vrees dat we ze daarna gewoon kwijt gaan zijn aan andere dingen van Stad Gent. Jammer, ik repeteerde daar wel graag. Momenteel zitten we in de trouwzaal van het Dienstencentrum in Ledeberg, maar dat zingt niet zo aangenaam en het parkeren is er hel. En dat was zondagvoormiddag dus niet beschikbaar, zodat we uitweken naar Barts kantoor. Jawel, de White House bleek prima te zijn: een redelijke akoestiek, voldoende ruimte, veel licht en lucht… Iedereen was eigenlijk wel enthousiast, ja, en ik was best wel trots.

Caleidoscoop!

Uiteraard kan er geen voorjaar zijn zonder concert van ons koor:

Zelf zal ik niet alleen meezingen, maar ook de bindteksten en zelfs enkele gedichten erbij verzorgen. Yup, ik voel me echt wel geapprecieerd.

Wie kaarten wil, kan ze via mij krijgen, maar het is misschien nog simpeler om ze gewoon online te bestellen en aan de kassa af te halen. Je zou mij er in elk geval een groot plezier mee doen!