Geplaatst op

Bird Buddy

Ik denk dat het nog voor de corona was dat Bart een ongelofelijk wijs project had gezien op Kickstarter: Bird Buddy. Dat is een vogelvoederhuisje – op zich niks speciaals – maar dan wel eentje met een camera en een wifi-verbinding. Zodra een vogeltje komt eten, wordt er een foto genomen en doorgestuurd naar je app, met eventueel zelfs een filmpje. De vogeltjes worden herkend en je kan ze ‘verzamelen’ als ware het een pokédex of zo.

We hebben er lang op gewacht, bijzonder lang: door de corona konden ze eerst niet geproduceerd worden, dan niet verscheept enzovoort en zoverder. Maar eindelijk was het er dus: een knalgeel plastieken lelijk ding, maar wel ongelofelijk amusant.

Intussen hebben we wel vastgesteld dat de vinkjes en dergelijke blijkbaar niet of moeilijk op het platte platformpje van het huisje kunnen landen, enkel de roodborstjes en na een tijdje ook de meesjes. Bart heeft er nu een soortement grilletje bij besteld dat we erop kunnen monteren zodat ze dat ook kunnen. Maar het is de max om de vogeltjes te zien.

Intussen kennen we ook het verschil tussen een koolmeesje en een pimpelmeesje: het koolmeesje heeft een volledig zwart kopje tot onder de oogjes, terwijl het pimpelmeesje een zwart streepje heeft op de ogen, maar daarboven wit en dan een blauw streepje bovenop.

Wat ne mens al niet leert zeg!

Geplaatst op

Telelens

Ik ben absoluut geen goede fotograaf, maar ik heb wel een vrij goed toestel, en vooral, ik neem heel graag foto’s. Ik denk dat dat wel al duidelijk is. Ik ga dan ook ooit, als ik geen babysit meer nodig heb, avondles fotografie volgen, denk ik.

Alleen ben ik ongelofelijk nonchalant met mijn camera, ik weet het. Ik steek het ding altijd gewoon los in mijn rugzak of handtas, zonder lensdop, en laat het ook overal achteloos liggen. Ik had er destijds ook een goedkope tweedehandse Sigma telelens bij gekocht, en daar was ik heel content van, eigenlijk feitelijk. Goedkoop genoeg om er geen zorg voor hoeven te dragen, maar goed genoeg voor deftige foto’s. Alleen… De laatste tijd was er iets mis met de focus: hij bleef haperen in autofocus, maar ook manueel kreeg ik het beeld niet altijd scherp.

Deze morgen moest ik foto’s nemen voor een project van Zuiddag, en het lukte weer aan geen kanten met die kapotte lens. Ik ben me na de lens naar de fotowinkel geschoten, met de vraag wat het zou kosten om ze te laten repareren. Bleek de lens nieuw ook maar 200 euro te kosten, en reparatiekosten (met verzending en zo) zouden ook wel eens in die buurt kunnen liggen. Ik heb me dan maar gewoon een nieuwe lens gekocht, probleem opgelost. Cadeautje voor mezelf, zeg maar.

En ik dacht bij mezelf dat ik toch wel een ongelofelijke gelukzak was, dat ik zomaar zonder nadenken 200 euro kon uitgeven voor een folie. Het is helaas niet iedereen in dit land gegeven.

Geplaatst op

Fototoestel

Eigenlijk neem ik best wel veel foto’s, zeker nu ik met die 365 reeks bezig ben. En sowieso van de kinderen, als herinnering en zo. Ik heb altijd al zo’n klein zaktoestelletje gehad, een Nikon Coolpix, en daar ben ik nog altijd bijzonder tevreden van: klein, snel, handig, en lichtgewicht in mijn handtas. “En waarom gebruik je je iPhone dan niet?” krijg ik vaak te horen. Wel, dat kleine toestelletje is nog altijd beter van kwaliteit, en er zit een zoom en een flits op, wat bij de telefoon niet het geval is.

Ik vond het echter stilaan tijd om eens een deftiger toestel te kopen: een spiegelreflex, met verwisselbare lenzen en een pak betere kwaliteit. Dat gaat van mij nog altijd geen fotograaf maken, maar dan kan het alvast niet echt meer aan het toestel liggen :-p

Ik had, door omstandigheden, 450 euro aan FNACbons die daar ideaal voor waren. Niet dat de service daar zo groot is, maar bon, het maakt alles een pak goedkoper :-p Ik ben gisteren wel raad en uitleg gaan vragen in Art & Craft in Mariakerke, wat mij betreft een uitstekende fotowinkel met vooral ook een excellente service. Ik ben er ook heel eerlijk geweest, en gezegd dat ik het basistoestel in de FNAC moet kopen, maar dat ik alle toebehoren bij hen ga aanschaffen. De prijs is dezelfde, heb ik gemerkt.

Ze hebben me daar – net zoals op Twitter, overigens – een Nikon of een Canon aangeraden, en dat het verschil eigenlijk puur een kwestie van goesting is, en hoe het toestel in de hand ligt: qua kwaliteit zijn die echt evenwaardig. Ik heb wat gekeken, gevoeld, en ben voor een Canon Eos 1100D gegaan. Zwaarder raadden ze me af: dit is een ideaal beginnerstoestel, en als het me ligt, zou de overstap naar een echt degelijk (en duur) toestel alleen maar moeilijker worden.

canon

Dat was dus dat. Vandaag heb ik dan na het eten de jongens in de auto gezet, geparkeerd in de Kouter, de FNAC binnengelopen om dat toestel (met een jaar verzekering erbij, dat wel), en een ijsje gaan eten om het te vieren.

Ik zal wel nog zien wanneer ik tijd vind om het toestel op te laden en in gebruik te nemen. Het zal alleszins vandaag of morgen niet zijn. Examens moeten binnen, en al.

Geplaatst op

Telefacts

Een paar dagen geleden zag ik op Twitter de volgende tweet van Bart passeren: “En toen moest ik plots het gsm-nummer van mijn vrouw zeggen, en wist ik het niet meer. Damn smartphone!”

Bleek het om iemand van Telefacts te gaan, die op zoek was naar een ‘gewone’ vrouw met een smartphone. Ze hadden al twee jongere mensen, nu zochten ze iemand die al wat ouder was met een gezin en zo. En kwamen ze dus via via bij mij terecht.

Ik heb even getwijfeld, maar bon, het was toch vakantie, de jongens gingen zo’n cameraploeg wel leuk vinden, dus waarom ook niet. Zolang ze me maar geen woorden in de mond zouden leggen, en ik ervoor zorgde dat ik niet te freaky overkwam :-p

Ze stonden hier deze morgen rond negen uur, filmden hoe ik Merel ging afzetten in de crèche, deden van interview, filmden me met de kinderen in de Delhaize, gingen samen met ons iets eten in de Pizzahut (waar ze niet gefilmd hebben omdat de toelating er maar niet doorgekomen was), en kwamen daarna nog even terug omdat ze iets vergeten opnemen waren, en gingen toen ook nog mee naar een speeltuintje, tot groot jolijt van de jongens.

Ik hou mijn hart een beetje vast van wat het zal worden, maar ik denk niet dat ik al te freaky dingen gezegd/gedaan heb. Al kunnen ze met montage veel doen, natuurlijk.

Al bij al was het wel een leuke dag, toch wel. En dat voor wellicht maar een paar minuten uitzending. Dure bezigheid, medunkt.