Lang slapen en rustig opstaan, het heeft ook wel wat. Zeker als het buiten toch aan het regenen is. Enfin, motregenen, gelukkig niet echt veel harder dan dat.
We liepen langs het water richting de Tower Bridge, zoals altijd, en vonden het een druilerige dag. Het zicht op het, tsja, dok zal ik het maar noemen, maakte het niet minder troosteloos. Op de Thames zit blijkbaar 4 meter getijdeverschil, en dat merk je af en toe bijzonder goed. Dat ene inhammetje waar we over moeten, bijvoorbeeld. We zijn er verschillende keren gepasseerd, en ik heb een paar keer een foto genomen, kwestie van het verschil te zien.
Dit is hoog tij, in mooi weer.
En dit is dan laag tij (genomen van aan de andere kant), in de regen. Een bijzonder troosteloze aanblik, als je het mij vraagt.
Ook de woonboten aan de kant van de Thames hebben er serieus last van. Dit was de eerste dag, waarbij ik nog niet goed begreep wat die boten daar op het droge lagen te doen. Maar die komen dus telkens droog, en daarna weer vlot.
Bizar.
Enfin, na het ontbijt was het gestopt met regenen, en maakten we opnieuw een serieuze wandeling: langs het water, voorbij City Hall en een prachtige boekenbank
over London Bridge, maar dan langs de overkant, voorbij de Tower, en dan via de Tower Bridge terug, richting het Designmuseum.
Daar was een tentoonstelling van Louis Kahn, een visionair architect die soms doet denken aan Le Corbusier, maar die vooral aan stadsplanning deed. Mooi! Ik heb een paar van de slogans op de muur gefotografeerd.
Verder liep er nog een tentoonstelling van veertig objecten in het kader van ‘Design of the Year 2014’, waarbij ik als een blok gevallen ben voor een uurwerk, de Bradley Timepiece.
En tot slot was er nog iets over uurwerken, waarvan het meeste niet echt opviel, maar ik dit wel heel leuk vond als idee:
We wandelden terug, grabbelden onze spullen bij elkaar, namen een taxi naar St.-Pancras, en besloten naar Camden Market te wandelen. Wat eigenlijk nog een stuk verder was dan gedacht, zodat we halverwege toch maar weer fietsen huurden, en in Camden in een blijkbaar legendarische pub verzeilden voor echte pub grub.
We slenterden rond in Camden, stelden vast dat het eigenlijk vooral zeer commercieel was en bijzonder druk, en vreselijk veel brol, vonden geen middeleeuws kleed, wel twee prachtige sjaals, en gingen toen maar weer de fiets op.
We fietsten langs Regent Park, bewonderden de prachtige huizen, maar mochten helaas het park niet in met onze fietsen. En toen was het welletjes voor Bart. We stortten ons met ware doodsverachting in het verkeer op Euston Street, en fietsten terug naar het station. Bart kwam helemaal op zijn positieven met een portie sushi, en sashimi, en vier uur later lag ik in mijn eigen bedje, doodop van de reis.
Maar ik heb er echt wel van genoten, geloof me.