Aangezien ik ‘Bridget Jones’s Diary’ had gelezen, heb ik er meteen maar deel twee aangeplakt. Het is zodanig meer van hetzelfde dat ik uiteindelijk deel 3 maar gelaten heb voor wat het is.
De boeken zijn duidelijk niet bedoeld om na elkaar te lezen, want je wordt op den duur alleen maar zenuwachtig van Bridgets neurotische gedrag. Pas op, het blijft amusant en vederlicht, maar goh… Misschien te licht? Misschien te neurotisch? Misschien te klungelig? Te naïef, zoals de episode in Thailand?
Veel kan ik er eigenlijk niet eens over schrijven, om eerlijk te zijn. Leuk voor tussendoor, maar niet meer dan dat.
