Bredene – Pagina 2

28/05/201814/06/2018

Cachen in Bredene en Brussel

Gisterenavond, toen ik Wolf had afgezet, ben ik nog richting Bredene gereden om er te gaan cachen. Het moet er eerder op de namiddag/avond gigantisch gegoten hebben, want het zand lag kletsnat en er was geen enkel spoor meer te vinden. Nochtans was het niet meer koud, en dus kon ik vrolijk rondlopen. Ik ontdekte een aantal standbeelden, een museumboerderij, een kiosk, en zelfs een cache aan de oprit van de autostrade. Moet kunnen.

Vandaag was het zelfs nog beter om te cachen: op maandag moet ik niet lesgeven, en ons pa vertrok vandaag met Paulette voor een week op Madeira. Ik heb hen dus rond tien uur in Zomergem opgehaald en naar de luchthaven gebracht. Bart had gisteren een zalige maaltijdsalade gemaakt, en die had ik meegenomen. Ik ben vooral in en rond Zaventem gebleven, de gemeente welteverstaan: een cache aan het monument van de aanslag op de luchthaven, een onvindbare aan het station, en dan twee in een heel mooi parkje, waar ik dan ook op een bankje gegeten heb. Ik geniet daar dus van, zo op mijn eentje rondlopen he.

Ik kwam terecht in de kantorenwijk in een bamboebosje, klauterde naar een nooit gebruikte en dus overwoekerde brug vlak naast de Ring rond Brussel, en verzeilde zelfs nog in Evere, om daar vruchteloos te staan zoeken naast het grote kerkhof.

Tegen half vier was ik weer thuis, want om vier uur moest ik met de kinderen bij de tandarts staan. Maar wat heb ik toch een zalig leven…

14/05/201821/05/2018

Gisteren zondag, moederdag, fijne dag

Ik was voor de kinderen blijkbaar te vroeg wakker – zo rond een uur of negen, terwijl ik in het weekend vaak tot tien uur slaap – maar toch stond alles al netjes klaar: koffiekoeken die Bart speciaal gaan halen was, verse gesneden mango, mangosap, en natuurlijk cadeautjes! Merel had een mooie kaart gemaakt en vooral ook drie heel erg leuke theelichthoudertjes uit cement. Kobe had heel veel werk gestoken in het kleuren van de envelop voor zijn kaart, en had daarnaast ook een heel fijne armband gemaakt: ik heb hem gisteren en vandaag al de hele dag aan. Simpel, maar knap.

Van Bart kreeg ik een miniprintertje met fotopapier om aan te sluiten op mijn gsm, voor van die kleine fotootjes. Heel lief, maar ik vrees dat ik dat niet ga gebruiken, mezelf kennende.

De dag kabbelde verder, en ons pa kwam toe met een prachtig potje begonia’s, omdat hij mij zo’n goeie moeder vond, zei hij. Ongelofelijk lief!

Na het eten gingen we dan ook nog even cachen in Sint-Amandsberg: daar lagen nog een paar onopgeloste exemplaren én eentje waar ik de vorige keer bijna een uur naar gezocht had, en die ik nu met twee extra paar ogen toch nog eens wilde bekijken. Merel vond trouwens het schattigste officiële geocacheke: ik wist niet dat ze die ijzeren doosjes ook in miniformaat hadden.

Enfin, we konden er effectief een aantal loggen, én vonden de snoodaard van de vorige keer binnen de paar seconden. En daar moet ne mens zo lang naar zoeken!

Toen waren er éclairs en andere taartjes met koffie, ging ons pa naar huis, verbeterde ik nog wat, en bracht Wolf naar De Haan.

Het was nog steeds aangenaam weer, en dus reed ik een klein beetje verder richting Bredene om aan Vosseslag iets meer te leren over de duinen, een beeld met gedicht te ontdekken, en alsnog vier extra caches te vinden, onder andere in Klemskerke.

Zingend reed ik in het schemerduister naar huis. Met toch een beetje weemoed in het hart, want het blijft moeilijk, de zoon daar achterlaten.

08/11/201714/11/2017

365 – 08 november 2017 – zoonlief zeestert

28/03/201409/04/2014

Zeeklassen – einde

Om zes uur stond ik met Merel paraat aan het station: ze wilde per se mee, want ze had haar grote broer gigantisch hard gemist, zei ze. Nochtans vond ik dat het allemaal best wel meeviel, en dat zij ongelofelijk mooi kan samenspelen met Kobe. Het was in elk geval een pak stiller in huis zonder Wolf, en hij is nochtans de stilste van de drie.

Enfin, de trein kwam eraan, en toen Wolf zich door de massa kinderen en ouders kon wurmen, klampte Merel zich aan hem vast, een stralende glimlach op haar gezicht. En Wolf, die was mooi bruin in zijn gezicht, en precies toch ook wel een beetje blij ons terug te zien.

De kilo’s zand die uit zijn bagage kwamen, wil ik u onthouden. Bij nader inzien had ik ze beter in de zandbak uitgekieperd. Maar bon, hij is terug, en hij heeft er duidelijk van genoten.

Hieronder een paar van de foto’s die door de leraars zijn gemaakt.

24/03/201428/03/2014

Zeeklassen

Dat hij deze morgen voor het eerst op schoolreis is vertrokken. En dat hij er ongelofelijk veel zin in had.

Het is niet de eerste keer dat Wolf een aantal dagen van huis weg is: hij is al drie keer op kamp geweest met de scouts. Maar toch: het blijft raar doen, zo’n kind minder in huis.

Veel werk had ik er niet aan: hij had van school netjes een afstreeplijstje meegekregen, en maakte dus zelf zijn valies. Uiteraard heb ik hier en daar meegeholpen, en alles nog eens nagekeken, maar toch: zo’n zelfstandige zoon, da’s toch een gemak.

Wat ongelofelijk wijs is, is dat de school een speciale website heeft gemaakt, met daarop het programma, een contactformulier om berichtjes achter te laten voor hen, en vooral: massa’s foto’s, elke dag weer. Op die manier kan ik netjes volgen wat hij allemaal uitspookt. Blijkbaar was het vandaag mooi weer aan zee, en genoten ze volop.

Ik ben benieuwd met hoeveel straffe verhalen en hoeveel zand hij naar huis zal komen. Ik zal de stofzuiger maar alvast klaar zetten vrijdag.