Gisterenavond zaten we dus heerlijk in Boulogne, en ook al zat het weer niet helemaal mee, het regende toch niet. En dus trokken Bart en ik elk een pull aan, en wandelden naar la Vieille Ville, het oude ommuurde stadscentrum van Boulogne, een vierkant van nog geen halve kilometer lang.
Er is daar één straatje dat perfect te vergelijken valt met de Rue de Bouchers in Brussel: het ene restaurantje naast het andere, van alle mogelijke pluimage en prijsklasse. We streken neer in Restaurant de la Haute Ville, en zoals altijd had mijn dierbaarste perfect gekozen: relatief chic, te doen van prijs, maar vooral heel lekker.
Kikkerbilletjes…
Voorgerechten hoefden niet, desserts wel. En hoe…
Profiteroles met caramel au beurre salée, en het bleek een zwaantje te zijn. De calorieën, daar durf ik zelfs niet aan dénken, maar lekker man, ge hebt er geen gedacht van!
De volgende morgen ontbeten we rond acht uur, laadden alles weer in de auto, lieten die staan, en trokken opnieuw naar la Vieille Ville, maar dan om de kerk en vooral ook het kasteelmuseum te gaan bekijken.
Die kerk, daar is werk aan. Mooi, maar serieus in verval, en da’s jammer. De koepel is nochtans best imposant.
Dat altaar is trouwens een unicum: opgebouwd uit massa’s kleine stukjes graniet.
Op naar het museum. Ik had geen al te hoge verwachtingen, om eerlijk te zijn: een kasteel uit de dertiende eeuw, het eerste in zijn soort zonder donjon, maar met acht kleinere bolwerken, en binnen dus een museum. Het bleek om kwart voor tien effectief nog niet open te zijn, en dus wandelden we er even rond, in zo’n lucht waarvan je nu twijfelt of het aan het miezeren is of niet. De binnenplaats was niet zo indrukwekkend, de wandeling eromheen al iets meer. Prima kasteeltje, overigens, met wat modificaties, om een zombie-apocalyps te weerstaan.
Stipt om tien uur ging het verrassend modern museum open. Hier en daar maakt het echt gebruik van de oude kasteelmuren, maar vaker is het precies opgebouwd aan de binnenkant, en merk je helemaal niet dat je in zo’n oud gebouw rondloopt.
De zalen zijn thematisch naar tijdperk en/of land van herkomst: Egypte, een hele mooie verzameling Griekse vazen, (waaronder eentje met Aeneas die zijn vader op zijn schouders draagt en zijn zoontje meeneemt tijdens de vlucht uit Troje)
maar evengoed Afrika of Oceanië, zoals deze prauw.
In een van de trappenhuizen, langs de oude muren, had een klimplant zich een weg gezocht doorheen een barstje. Charmant, en leuk dat de suppoosten (die trouwens vrij overvloedig aanwezig waren in een verder leeg museum) die niet verwijderen.
De collectie is dus best mooi, en knap gepresenteerd, en toen gingen we naar de kelders. Ideale timing, want er kwam net een meute jongeren op schooluitstap toe, met bijpassend volume en interesse.
Die kelders, wel, daar kan het Gravensteen, of zo goed als elk kasteel dat ik al gezien heb, een puntje aan zuigen. Knap zeg! Ideaal voor een binnenlarp, overigens. Je kon er ook restanten zien van Romeinse gebouwen, compleet met Korintisch kapiteel en inscripties. Putten, cisternes, zalen, gangen… En alles netjes onderhouden.
Al bij al een aanrader van een museum, vonden wij.
Buiten bleek het intussen echt aan het regenen te zijn. Ondanks een tegenpruttelende Bart wilde ik toch nog eventjes op de versterkte muren, maar meer dan een kijkje zat er niet in, want de nattigheid was er teveel aan. Nochtans moeten ze heel mooi zijn, bijna zoals een park, want bijzonder breed, kijk zelf maar.
Oorspronkelijk waren we van plan om met de auto naar de nieuwe stad te rijden, omdat Boulogne de belangrijkste vissershaven van Frankrijk is en het daar best mooi blijkt te zijn, maar in dit weer zagen we dat niet zitten, om eerlijk te zijn.
We liepen terug naar de auto, schudden ons even uit als jonge honden, en stippelden een route uit naar Le Touquet-Paris Plage.
Da-ag Boulogne!
