Vorig jaar heb ik ons abonnement op de Knack opgezegd. Niet dat ik het niet interessant vond – ik ben vooral fan van de Weekend Knack en de Focus Knack – maar ik had gewoon niet genoeg tijd, en de boekjes stapelden zich hier op. Ik ben nochtans een magazinelezer: aan tafel heb ik mijn boekske, en op toilet vind ik het ook wel fijn om eventjes te zitten lezen.
Sinds Bart een tijd geleden een bedrijf overnam, komen er ongelofelijke stapels boekskes bij hem op kantoor toe. De meest bizarre titels zitten daartussen, en op dinsdag brengt hij er altijd wel een aantal mee voor mij. Die Weekend Knack is meestal al verdwenen, maar er zitten soms wel grappige dingen tussen, en ook wel de meest bizarre.
Zo sloeg ik een paar dagen geleden nietsvermoedend het boekje ‘Skin’ open bij het ontbijt, en verslikte me prompt in een hap boterham. Een ganse pagina verlepte, ontstoken, zieke, geplekte, rode en zelfs beschimmelde penissen keek me treurig aan. Serieus zeg!!
Ik heb dan maar de Franstalige Flair genomen, en vastgesteld dat dat al even idioot is als de Nederlandstalige versie ervan, maar dat ik dat gesproken Frans toch niet altijd begrijp.
De ‘Poultry Middle East and North Africa’ bracht al evenmin soelaas, want daarvan is meer dan de helft in het Arabisch geschreven. Maar knappe kiekskes, dat wel.
Enfin, gelukkig zat er ook een Eos tussen, waarin ik dan wel dankbaar bladerde.
Intussen is het bijna een running gag geworden voor Bart. De Plus, het blad van de KVLV, Goed Gevoel, de Libelle (waar de kuisvrouw dankbaar mee gaat lopen), enfin, keuze genoeg. En ergeren dat ik me doe! Héérlijk!