Ook al zo groot…

Jawel, neefje Bo is ook al een jaar! Man, dat gaat gigantisch snel.

Bart moest werken, maar ik kon wel met de kinderen naar Brussel gaan, en doordat er nog een plaatsje vrij was in de auto, kon ook Nelly mee. Na wat gesputter kreeg ik haar zover dat ze meteen hier kwam eten ’s middags: of ik nu voor vier of voor vijf kook, dat maakt toch geen verschil. Zo hoeft zij niet te koken voor zichzelf, en is ze meteen ook een stuk meer ontspannen.
Nog snel even een geplamuurd plafond afschuren voor je moet vertrekken, is trouwens geen goed idee, geloof me: mijn haar zag gewoon wit, en ik mocht dus nog gaan douchen. Zucht.

Enfin, ik zag hun verbouwde huis eens, er waren pannenkoeken, er was taart, het was goed weer, en het was ferm gezellig. Proficiat, kleine Bo!

IMG_9087

IMG_9075

IMG_9077

IMG_9079

IMG_9081

IMG_9083

IMG_9085

Lach

Bij het opkuisen van mijn mailbox stootte ik op een bericht van Bart, waarin hij me enkele foto’s doorstuurde. Blijkbaar had ik dat gewoon laten staan, en wellicht zelfs niet eens bekeken, want ik herkende ze niet. Ze zijn getrokken op 19 januari, toen we bij mijn schoonmoeder gingen nieuwjaren. Ik wilde graag een foto met Wolfs petekind op mijn schoot, en dus nam Bart zijn gsm en trok.

Ik weet begot niet meer wat hij aan het verkondigen was, maar te zien aan de hogelijk geamuseerde gezichten van zowel Nelly als mezelf, moet het de moeite geweest zijn.

foto 3

Babyborrel Bo

Ook al zit Bart in New York, we konden uiteraard de peter van Bo geen verstek laten gaan op diens feestje. Koud was het niet, nat wel, helaas. Gelukkig was het springkasteel een overdekt exemplaar, en stonden er parasols waar je onder kon gaan zitten om van het dessertbuffet te snoepen. Het was meer dan dik in orde, met veel speelgoed en een schminkstand voor de kinderen.

babyborrel01

babyborrel02

babyborrel03

Barts petekindje Liv

babyborrel04

De drie dametjes: Marie-Julie, Merel en Liv.

babyborrel05

Mijn metekind, veel engelachtiger dan ze is 🙂

Feestje voor Bo.

Het is niet omdat een baby niet gedoopt wordt, dat er daarom niet met de familie kan gegeten worden. Dat vonden mijn schoonbroer en -zus ook, en dus gingen we vandaag aperitieven bij mijn schoonouders, om daarna in ’t Genot op den Berg te gaan eten.

FeestBo02

feestBo01

FeestBo03

FeestBo04

We hadden eigenlijk vooral veel geluk met het weer: net niet warm genoeg om zonder vestje of in korte mouwen rond te lopen – al leek Kobe het daar niet mee eens te zijn – maar wel heerlijk om op het met een parasol overdekte en van zijramen voorziene terras van het restaurant te zitten.

FeestBo08

FeestBo09

feestBo13

Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op de deelgemeenten van Maarkedal, en gelukkig ook op het grasveld en de speeltuin waar de kinderen speelden.

feestBo12

FeestBo05

FeestBo06

FeestBo07

FeestBo10

feestBo11

FeestBo16

FeestBo17

FeestBo18

FeestBo19

FeestBo20

FeestBo21

FeestBo24

Het eten mocht er zijn, het gezelschap ook, en het werd een bijzonder aangename dag.

En speciaal voor mijn schoonvader, die er helaas niet bij kon zijn: de menu en de wijn en zo :-). Ik heb niet van alles foto’s, Jeroom, omdat ik het gewoon vergeten ben. Maar het was lekker!

Bloemkoolsoep, spekreepjes
of
3 oesters Gillardeau nr. 5
~~~

Salade van Oosterscheldekreeft, tomaat, zeewier, rijstwijn, basilicumolie

~~~

Filet van jonge Franse duif, gekonfijte pootjes, jonge erwtjes, aardappelkroketjes

~~~
Fris meloensoepje
of
kaasdessert

FeestBo14

FeestBo15

FeestBo22

FeestBo23

Jette, ofte Bo

Maar voor we van Leuven naar Brussel gingen, gingen we eerst iets eten. Toen ik even navraag deed naar een goed restaurantje in de buurt, werd me in de Leuvense rugbykantine met algemene instemming de Viavia in Heverlee aangeraden. Prima, ware het niet dat we voor een gesloten deur stonden… We zijn dan maar een paar deuren verder in een typisch dagschotelding respectievelijk scampi’s en kaaskroketten gaan eten. Die er allebei ferm mochten zijn, overigens.

We hadden net besteld, toen mijn telefoon ging: mijn Leuvense nicht die vroeg of we niet samen iets gingen eten! Te laat dus. Maar we zijn wel bij haar op het terras koffie gaan drinken, en het werd echt een gezellige bedoening. Ware het niet dat Bart intussen al met zijn moeder en Merel in het ziekenhuis ging zijn, we waren wellicht wat langer gebleven, en dat beaamden de jongens. Volgende keer beter, we moeten dat echt onthouden!

Wij dus naar Jette, waar we eerst de ingang van het ziekenhuis niet vonden, maar dan toch eindelijk de kleine Bo konden aanschouwen. Hij was net een flesje aan het drinken, en zag er zo piepklein uit… Da’s toch ongelofelijk hoe snel je vergeet hoe klein zo’n boreling eigenlijk is!

Enfin, er werden uitgebreid ooh’s en aah’s geslaakt, Bo mocht zowel bij zijn peter als bij zijn tante zitten, en we zagen dat het goed was. En speciaal voor bompa die er niet bij kon zijn, werd er een foto gemaakt van zijn vijf kleinkinderen. Niet dat die bereidwillig meewerkten aan een mooie foto, maar bon, toch beter dan niks, Jeroom!

Bo01

Bo02

Bo03

Bo04

Bo05

Bo06

Bo07

Bo08

Bo09

Bo10

Bo11