Toen ik hoorde dat onze tweede en derde graad, zoals elk jaar na de kerstexamens, naar de film gingen, had ik terloops tegen Peggy, onze personeelsverantwoordelijke, gezegd dat ze me gerust mocht inschakelen, mocht er een tekort aan begeleiders zijn. Ze waarschuwde me wel dat ik nog steeds officieel in ziekteverlof ben, en dat ik dus niet verzekerd ben, mocht ik iets tegenkomen. Maar dat zou ik, mocht ik gewoon naar de film gaan, ook niet zijn.
En jawel, een ingeschakelde collega had op hetzelfde moment ook klassenraad in een andere school, en dus nam ik zijn plaats in. Ik had wel aan de verantwoordelijke laten weten dat ik niet echt op voorhand ging aankomen omdat ik wilde vermijden dat ik lang ging moeten rechtstaan, maar dat ik gerust wilde patrouilleren tijdens de film zelf. Mijn reputatie gaat me vooraf, en in mijn bijzijn durven ze toch geen kik geven. Waar ik helaas niet aan gedacht had, was dat ze aan het werken zijn aan de Kapiteinstraat, en dat de omleiding voor nogal wat problemen zorgt. Als in: een kwartier aanschuiven. Ik was dus een kwartier te laat, maar was toch nog net op tijd voor de film zelf.
En daar moest ik tot mijn scha en schande vaststellen dat het me niet lukt om twee uur in een cinemazetel te zitten. Echt niet. Ik heb rondgelopen, gepatrouilleerd, rechtgestaan, tegen de muur geleund, opnieuw gezeten… En alles nog eens opnieuw.
Zucht.
En de film? Battle of the sexes, over de tennisster Billie Jean King en haar wedstrijd tegen Bobby Riggs. Niet slecht, maar ook niet wow. Tsja…