Ik sliep tot een uur of tien, en toen was er een breakfast of queens: Sabrina had verse taart gebakken met een wortelachtige bodem, een laagje rood fruit en dan wat havermout, en daarnaast nog een taart met een romige limoen-avocadovulling. Allebei gluten- en lactosevrij, en bijzonder lekker. Er was vers fruit, thee met tijm uit de tuin, en honing erbij, deftige koffie, enfin, alles wat je je kan wensen zo ’s morgens.
Daarna installeerde ik me voor een uurtje of twee in de tuin, terwijl de andere dames zich klaarmaakten. Ik denk dat Bart hier thuis écht niet te klagen heeft over mijn voorbereidingstijd als we weg moeten… Maar de tuin was wel heerlijk zitten.
Enfin, tegen half twee waren we eindelijk weg, eventjes met de auto tot aan Hannekes nieuwe appartement. Ik snap dat ze het gekocht heeft: luxueus, groot, en bijzonder mooi gelegen. Daarna reden we terug naar Sabrina’s huis, en sprongen op de fiets. Hanneke reed meteen naar een optreden, en wij fietsten richting de Didi-winkel, want ik wilde perse een nieuwe lange broek van ginder: die zitten zàlig, en er is geen winkel meer in Gent. Een en ander resulteerde in een ware shopping spree, waarbij ikzelf één broek scoorde – de juiste kleuren hadden ze eigenlijk niet, maar nu weet ik wel wat ik precies nodig heb, en kan ik dat bestellen online als het weer binnen komt – en een heus rood kleedje, en Caterina een kleedje en een ongelofelijk knap bloesje. Tussendoor speelden we ook nog een pakje frieten naar binnen bij wijze van middageten. Ik zocht nog even naar een blauw Tshirt voor Merel, maar da’s duidelijk geen modekleur momenteel.
We beloonden onszelf met een serieus deftige koffie op een terrasje om onze gepijnigde voeten en rug wat rust te gunnen, en hielden meteen een soortement fotoshoot.
We liepen nog wat rond, pikten een stukje Pearl Jamming mee – die gasten waren wel goed, ja – en gingen toen eten in een een all-you-can-eat sushi. Het kost je 28 euro, maar daarvoor kan je bestellen wat je wil: je klikt per keer 5 stuks per persoon aan op een tablet, en die bestelling gaat meteen richting keuken, waar ze sowieso nonstop sushi staan te rollen, eend te roosteren, teriyaki spiesjes te maken, enzoverder. Je hebt recht op vijf rondes, wij zijn toch wel aan twee geraakt. Lékker, en veel te veel gegeten. En dan bleek er nog dessert te zijn inbegrepen ook: ijs en kleine gebakjes zoals soesjes, mini-donuts, chocoladecake… We zijn tolrond buitengewandeld, en hebben op die manier Musest gemist, naar ’t schijnt een steengoeie Muse tribute band. Persoonlijk heb ik het niet zo voor het gejengel van Muse, maar bon.
We waren wel meer dan netjes op tijd voor de Great Queen Rats, een Italiaanse Queen tribute band. Intussen was het beginnen regenen, en werden we behoorlijk nat. Lang leve mijn nieuwe Rains vestje! En dan de muziek: ik geef het toe, bij het eerste nummer bleef ik bijzonder sceptisch. Ja, de zanger leek wel op Mercury, en de gitarist had zelfs de moeite gedaan om een Brian Maypruik op te zetten, en de drummer had zowaar een blond pruikske op, maar… Ik vond de zanger niet zo goed bij stem. En daarbij, Queen willen evenaren? Is dat niet wat hoog gegrepen?
Maar blijkbaar moesten ze gewoon nog wat opwarmen, want na een paar nummers was ik zowaar helemaal door het dolle heen: die mannen waren góed zeg! De zanger had Mercury blijkbaar bijzonder goed bestudeerd, en deed perfect al zijn maniërismen na, zowel vocaal als fysiek. En zijn stem, jawel, die kon het repertoire perfect aan. Ik vergat zowaar dat het niet de echte waren, en heb me bijzonder goed geamuseerd: meezingen, staan dansen en springen, onnozel doen, net echt. Helemaal heerlijk werd het toen bleek dat ze een bekend Dordts koor – dat eerder die dag op hetzelfde podium had gestaan – hadden geëngageerd voor “Somebody to love”, en later zelfs “Bohemian Rhapsody”. Dat maakte het helemaal af!
En toen was er het rustige “Who wants to live forever?”, waarbij Hanneke, Sabrina en ik hand in hand stonden met tranen in de ogen: dit was er eentje voor Els, die zelf een echte Queensfan was.
Na afloop fietsen we naar huis, en we waren het er alle drie roerend over eens: dit was echt een heerlijke dag geweest. Dank je, lieverds!
