Geplaatst op

Van oranje en rood

Vijf minuten, meer heb ik blijkbaar niet nodig om schoenen te kopen ^^

Ons ma had me gisteren gebeld: “Zeg, ge moet ne keer binnenspringen in den Bel&Bo, want daar hebben ze schone oranje schoenen. Wel geen feloranje, maar toch oranje, en voor niet veel geld. Ik weet wel niet of het uw goesting gaat zijn, want ’t is mee zo ne strik op, enfin, een strikachtig iets, maar ge kunt maar gaan kijken hé. Oh, en ze hebben der ook zo ne wreed schonen krans, met gelijk oranje parelmoer en kubuskes, ik kan het niet goed uitgelegd krijgen, maar ik vond hem in elk geval wreed schoon”.

En wat doet een dochter dan, die op zoek is naar oranje schoenen voor bij de communie-outfit, als ze vijf minuten op overschot heeft en een Bel&Bo op vijf minuten van het werk? Jawel, naar die schoenen gaan kijken.
Ons ma had gelijk: dat strikachtige iets was niet helemaal mijn smaak, maar de schoenen zijn wel het juiste kleur, en voor 25 euro ging ik nu niet moeilijk doen. En de krans heb ik ook maar meteen meegenomen, ook al heb ik zelf iets gemaakt intussen. Ik zal nog wel zien wat van de twee ik zal aandoen.

Enfin, ik was tien minuten te laat op mijn lunchafspraak met mijn echtgenoot, maar daar ging hij nu ook weer niet dood van: mijn queeste was eindelijk volbracht.

Na de lunch ben ik dan richting kapper gereden, voor een fris kort kopje. Voorlopig is het nog oranje, net zoals de schoenen, maar ik ga het vanavond of morgen nog rood kleuren: dan is het kleur optimaal tegen diezelfde communie.

Goh, ne mens heeft daar nog werk mee zeg!

 

Geplaatst op

Wolfdagje

Nee, ik ben niet een dagje naar het wildpark in Han gegaan, al zou ik dat wel willen. Ik ben gewoon een namiddag op stap geweest met mijn oudste zoon.

Eigenlijk doe ik dat te weinig, tijd spenderen met de kinderen apart. Ze hebben elk hun eigenheid, en die gaat vaak verloren met de broers en zussen erbij.

Maar ik moest dus naar de Zelfbouwmarkt om een badkamermeubel te kiezen voor de kleine badkamer voor de jongens, en wie kon ik dan beter meenemen dan mijn oudste? Zo kon hij me helpen beslissen, en ook zijn eigen goesting kiezen. Ha ja, want ons huis is ook hun huis natuurlijk. Na serieus wat heen-en-weergeloop en getwijfel wilde hij een bepaald wit meubel, met een vrij brede en diepe kolomkast erbij. Ik vind het best mooi, anders had ik nooit toegestemd natuurlijk.

Na afhaling van de meubels in kwestie reden we richting Aalst. Het is amper een kilometer of twee voorbij de oprit van de snelweg, en hij moest dringend kleren hebben. En scoutsgerief, want die scoutshemden krimpen verschrikkelijk in de was (en droogkast), en hij heeft een groeischeut gekregen. En deze scoutswinkel heeft net iets meer parkeergelegenheid dan die in Gent, waar we al een tijdje gewoon niet geraakt waren.

Scouts dus: een hemd maat 14, een dikke scoutspull, en de nodige kentekens voor erop. Ha ja, want zijn oude hemd gaat naar Kobe, en dus kan ik een aantal kentekens gewoon laten staan. Al een chance, want dat kentekens naaien, da’s dus een bezigheid, en vooral het afhalen van de kentekens van het oude hemd.

Daarna parkeerden we iets dichter, en liepen op goed geluk een winkelstraat in. We bleven hangen bij Bel&Bo waar hij een nieuwe jeans, een rode broek en een zwarte broek kreeg. En ‘de max van een gilet’, ene in het zwart met witte en rode letters. We namen ook nog een bijzonder leuk felblauw rokje voor Merel mee, en een lekker warm slaapkleedje. Ha ja, want net zoals de dochter overdag geen broeken wil dragen, maar enkel rokjes en kleedjes met broekkousen, zo wil ze ook geen pyjama’s dragen, enkel slaapkleedjes. Zucht.

In de Hema vonden we nog een groene broek (voor de scouts dus) en nog een gilet, een zaklamp voor Kobe, en twee hele leuke adventshuisjes (een tip die ik vond op het net, maar ik weet begot niet meer in wiens blog dat was). Iedereen blij met de cadeautjes dus.

En toen was ons pijp uit. We slenterden terug naar de auto, dronken eerst nog een warme chocomelk, en dat was dat. En Wolf, die toegaf dat hij er eerst geen zin in had gehad, vond dat hij al bij al toch een fijne namiddag had gehad. Zo met zijn kleine mamaatje.

Benieuwd hoe lang dat nog zal duren. Ik geniet alvast van elk moment.

Geplaatst op

Twintig maanden

Met zo’n kleintje in huis doe je dus echt niet veel op een dag. Enfin, je doet wel veel, maar niks zinnigs.

Wolf is nog op kamp, Kobe is op dagkamp op zijn school: hij ging zich anders vervelen zonder broer, en geloof me, dat was zondag al te merken.

Om Merel wat af te matten, ben ik na het afzetten van Kobe naar de Delhaize gereden, en dat vond ze de max. Daarna speelde ze wat, genoot ervan dat ze met haar mama thuis was (in casu: ze klom voortdurend boven op me, aan tafel, in de zetel, aan mijn bureau…) en kreeg ik haar voor een uurtje in bed.

Intussen kwam er een vriendin langs, die ik echt niet vaak zie, maar eigenlijk toch wel als een goeie vriendin beschouw. We dronken koffie, roddelden en kletsten honderduit, en zagen de voormiddag voorbij vliegen.

Er werd gekookt en gegeten (Merel at amper), en om haar opnieuw wat afleiding te bezorgen (lees: afmatten) ging ik met Merel een pakje afhalen in het postpunt. Dat op maandag gesloten is. Hmm. Dan maar schoenen binnenbrengen bij de schoenmaker. Die op maandag gesloten is.

Zucht.

Ik had Merel een uitje beloofd, en dat hebben we gedaan ook: we zijn naar de Brantano gereden, maar helaas, niks roods meer voor mij in de solden, of toch niet iets dat me kon bekoren. Wel een paar sportschoenachtige dingen gevonden voor Wolf, aan -70%. En een Tshirtje voor Merel voor 1,99 euro in de belendende Bel&Bo.

Waardoor Merel toch veel heeft kunnen rondlopen, rondkijken en onderzoeken. Want ha ja, als mama ergens staat, zal zij erop uit trekken om te kijken wat er zoal te zien is. Nikske bang, nikske verlegen. En gelukkig moe genoeg voor nog een dutje van een uur, bij thuiskomst.

Twintig maanden is ze vandaag, mijn Merel. En ik zie ze elke maand liever.

Geplaatst op

Soldekes

Ook al had ik gezegd dat ik niet naar de solden ging gaan, toch heb ik me donderdagnamiddag laten vangen. Nu ja, er waren wel een paar dingen die aan vervanging of aanvulling toe waren.

De eerste dag van de solden was ik al snelsnel om schoenen gegaan. Ik had die de vrijdag voordien al uitgekozen, dus dat kon inderdaad snel. Kobe moest dringend nieuwe schoenen hebben omdat hij erdoor zat op zijn tippen. Wolf had een paar stevige stappers nodig voor de scouts, en ook Bart kon wel een paar nieuwe klassieke schoenen gebruiken. Op een kwartier stond ik terug buiten, met alle voornoemde schoenen bij de hand, met nog een sjaal voor de schoonma en een legging voor mezelf. 109 euro betaald, in plaats van 253. Niet slecht.

Donderdag was ik naar de kapper gegaan in Sint-Amandsberg, en was meteen doorgereden naar Oostakker/Lochristi, naar die shoppingsteenweg ginder. Wolf moest namelijk wel nog een paar nieuwe Tshirts hebben (dat kind groeit terwijl je erop staat te kijken). Kobe verslijt zijn broeken sneller dan ik er kan kopen, hij zit voortdurend op zijn knieën, vandaar ook de versleten schoenen, en kon dus wel een nieuwe broek gebruiken, en zelf ben ik al serieus lang op zoek naar een lange zwarte wollen vest tot minstens aan mijn knieën, maar ik vind er maar geen. Mijn huidige is in een zodanige toestand dat ik er niet meer mee buiten durf komen.

Soit, ik een paar winkels binnen en buiten. In de JBC heb ik eindelijk een vest naar mijn goesting gevonden. Grijs, dat wel, en net boven de knie, maar wel gezellig dikke wol, en volgens Bart een waardige vervanger voor mijn slunse (sic). Ik heb er ook nog een retrokleedje in zwart en grijs gescoord, en twee Tshirts voor Wolf. Go me. 63,40 euro vind ik dan heel goed meevallen voor de vier stuks, zeker als je weet wat zo’n vest aan wol alleen al kost.

Bel&Bo lag ernaast, en ook daar ben ik binnengewaaid, met succes. Ik heb er een Tshirt voor Merel gekocht, eentje voor Marne (gewoon zo schattig, ik kon het niet laten), een broek voor Kobe en een rode souspull voor Bart. Net geen 26 euro, en gij nu.

Alleen het kleedje en het Tshirtje voor Marne zijn pure luxe, de rest had ik eigenlijk wel nodig.

En vrijdag ben ik ook in ’t stad geweest (was gaan lunchen met een vriendin, vandaar), maar heb gewoon niks gekocht, zelfs niet in de Cora Kemperman en de H&M. Ik heb getwijfeld, maar moest toen aan de blogpost van Kelly denken, en ik gaf haar gelijk.

Enfin, mijn winkelhonger is in elk geval weer een tijdje gestild nu.

Het enige wat nog op mijn verlanglijstje staat, is een mooie knalrode handtas, maar da’s niet dringend.