Geplaatst op

Halloweenfuif

Ik had gedacht van veel vroeger te kunnen vertrekken natuurlijk: nooit gedacht dat we bijna vier uur op restaurant gingen zitten, maar bon.

Ik twijfelde nog, maar zoals Wolf zei: “Mama, ge twijfelt elk jaar, en elke keer zijt ge wreed content dat ge geweest zijt!” En dus zette ik toch nog aan, niet met de schmink die ik in gedachten had, want daar had ik echt geen tijd meer voor, maar gewoon in mijn basis zwarte outfit met spinnenlichtjes rond mijn nek. Ik gaf licht, maar verder was het niet bijzonder geïnspireerd…

Het was zelfs al iets na middernacht toen ik op het Kiel aankwam en sommige gasten waren jammer genoeg al weg, maar ik heb, zoals altijd, weer honderduit staan kletsen met een pak mensen, veel te weinig gesproken met andere mensen, en ik ben daar vertrokken rond half drie.

Zoals Wolf al voorspelde: blij dat ik geweest was! Dankjewel, Bart en Birgit!

En ja, de klassieke, bijzonder lekkere kattenbak was ook weer van de partij!

Geplaatst op

Halloweenfuif!

Vorig jaar stak corona nog stokken in de wielen, dit jaar kon het wél doorgaan, en iedereen was ook netjes gevaccineerd: het beruchte Halloweenfeestje bij Bart en Birgit!

Ik had me in een heksenoutfit gestoken, maar vooral een bananenkostuum daarboven, gewoon omdat dat voor één welbepaalde persoon best wel griezelig is – long story, don’t ask. Maar ik zag het niet zitten om de hele avond een veel te hete banaan te zijn, vandaar de heks.

Ik was er tegen een uur of negen en ben weer vertrokken rond een uur of één, maar had zoals altijd een zeer, zeer fijne avond. Die feestjes, die zijn berucht voor een goeie reden, en ik ben eigenlijk zeer blij dat wij telkens weer uitgenodigd worden. Nog eens een dikke dankjewel, Bart en Birgit!

Geplaatst op

Nog meer sociaal gedoe en al!

Donderdag hadden Arend en Mireille hier gezeten en ’s avonds dan de DnD groep, gisteren kwamen op den bots Bart en Birgit met de kinderen langs. Hoezo?

Wel, ik had al gezien op Facebook dat ze een camper hadden gehuurd voor het lange weekend, en zaterdagmiddag las ik dat ze in ’t Drongengoed zaten, in Ursel dus, waar mijn grootmoeder woont. We kennen het Drongengoed, welja, goed, want een klein stukje ervan is zelfs eigendom van mijn grootmoeder en we gingen er vroeger vaak wandelen.

Ik wist dan ook dat ze eigenlijk evengoed via de R4 (en dus een 500 m van ons deur) terug naar Antwerpen konden rijden en ik nodigde hen uit om op ons terras een warme koffie of thee of zo te komen drinken. Tot mijn vreugde gingen ze daar gretig op in, en dus zaten ze tegen half vier hier onder ons partytentje met respectievelijk een koffie, thee en glas rosé.

Kaat en Dries, hun kinderen, waren blij met de wifi, ons kinderen kwamen wel even hallo zeggen, maar dat was dat. Bart, tot mijn grote verbazing en nog grotere tevredenheid, nam warempel een stoel en zette zich erbij. Er waren hapjes, er was drank, en er was vooral heerlijk gebabbel over vanalles en nog wat. We hebben het zelfs niet over larp gehad, en dat is een kunst met larpers onder elkaar. Het voelde warempel bijna normaal aan!

Alleen begon het op een bepaald moment te gieten en bleek onze partytent toch niet helemaal waterdicht: de regen komt er als een fijne nevel doorheen, waardoor je toch nog kletsnat wordt. Een eerste bui hebben we nog overleefd, een tweede bui was er te veel aan en dus reden B&B rond half zes alsnog verder richting Antwerpen.

Maar ik, ik vond het supergezellig, zelfs in de kou en de nattigheid.

Bedankt, Bart en Birgit! Hopelijk kunnen we dat binnenkort eens herhalen zonder afstand en in beter weer!