Geplaatst op

Zorgende Merel

Merel is echt een ongelofelijk empathisch kind met oog voor andermans problemen en vooral kleine geneugten.

Op woensdag moet ik niet naar school en durf ik al eens uitslapen. De kinderen zijn dan zo lief om heel stilletjes te zijn zodat ik zelfs niet wakker word. En wat vind ik dan in de zetel?

Ik had ’s avonds ook barshift in het clubhuis van de rugby. Elke speler moet per jaar zo’n vijftal taakjes doen: clubhuis open houden, boterhammen smeren voor na de match, boodschappen doen, inspringen op een fuif, dat soort dingen. Doordat ze niemand moeten betalen voor de bar maken ze daar stevige winst op en kan het lidgeld voor zo’n ruwe sport laag gehouden worden.

Normaal gaat Merel mee, maar die had totaal geen goesting. Kobe daarentegen was gestraft, mocht geen schermen, en werd dus gesommeerd om mee te gaan: je weet nooit op voorhand of je alleen of met twee staat en alleen kan mijn rug het gewoon niet aan. Het tappen en schenken is geen probleem, maar er wordt ook verwacht dat je de frigo’s weer aanvult en dus met bakken zeult, en dat is totaal geen optie. Enfin, Kobe dus mee, maar Merel wilde wel onze boterhammetjes smeren. Ik mocht niet zien wat erin zat, en dat werd me ter plekke wel duidelijk:

Voor mij de standaard drie boterhammen, voor Kobe nog een extraatje bij wijze van aperitiefhapje en een paar snoepjes voor achteraf.

Zalig toch, die dochter van me?

Geplaatst op

Rugbydinges

Yup, aangezien Wolf opnieuw rugby speelt, moet ik ook opnieuw grubs doen, taakjes binnen de club waardoor ze het lidgeld laag kunnen houden. Want geef toe, 150 euro voor een jaar, mét zware verzekering en licentie inbegrepen, dat is niet zo veel. Een deel van het nodige geld halen ze van de bar, die door vrijwilligers wordt gerund. En dus had ik vrijdag nog eens barshift. Merel ging mee om te helpen, want ik weet op voorhand niet of mijn rug het zal houden.

De zonsondergang was prachtig en ik vond het een beetje jammer dat ik niet kon gaan wandelen, maar bon. Merel had trouwens een pracht van een boterhamdoos voor ons gemaakt.

Ik serveerde drank, tapte pinten, sloot een nieuw vat aan, en mijn compagnon vulde de frigo’s en deed zowat alles mee, maar ik was toch blij toen het acht uur was en ik terug naar huis kon, gaan liggen.

En Wolf, die speelde rugby en genoot ervan.

Geplaatst op

Barshift

Weer typisch natuurlijk: ik geef me zonder kijken op voor een barshift in de rugby op woensdag. Alleen had ik er niet op gelet dat het paasvakantie was, en dat de jongens dus geen training hadden. Bart was gelukkig op tijd thuis om bij Kobe en Merel te blijven, en ik heb een heerlijk rustige shift gehad. We stonden met twee, en er was misschien vijf man. Koen – de andere barman – heeft vooral boorden en glazen afgewassen, ik heb alle tafels eens onder handen genomen, de overschot van de paastoernooi t-shirts opgevouwen en verder gewoon zitten kletsen, eigenlijk feitelijk.

Tsja.

Zal me leren.