365 – 19 augustus 2022 – geocache souvenirtjes zijn de beste!
Rare maandag
Ne mens moet toch iets doen op zo’n pedagogische studiedag? Zoals werken, en dan maar uw ouders vragen om te babysitten? Gelukkig was het niet al te lang, want morgen beginnen de examens, en was er dus geen les meer in de namiddag.
Bart had voor eten gezorgd, zodat mijn ma het maar moest opwarmen. We dronken nog koffie, aten samen een stukje aardbeientaart, en toen ging ze naar huis, een tukje doen voor ze vanavond weer op de lappen ging.
Intussen was Bart al in Zaventem, klaar om naar Barcelona te vertrekken voor een paar dagen, en ging ik in de namiddag even tot bij de huisdokter. Mijn allergie, die ik sinds vorig jaar heb, is dit jaar veel en veel erger: koppijn, niezen, jeukende ogen, neus potdicht, enfin, the works. De dokter trok bloed, en schreef me medicatie voor. Hopelijk werkt het snel, want als ik zo moet verbeteren, zal het niet al te goed gaan.
Tegen half zes kwam er een vriendje van Kobe aanwaaien, of hij mee mocht gaan spelen. Ik stemde toe, op voorwaarde dat hij om half zeven thuis was. En toen werd het half zeven, kwart voor zeven, zeven uur… Echt ongerust was ik nog niet, want ik ken mijn Kobe een beetje. En jawel, wij waren al lang klaar met eten, alles was al opgeruimd, toen Kobe vrolijk kwam aanhuppelen om vijf over zeven. Ik heb hem zeer grondig de levieten gelezen, en een zeer geschrokken Kobe meteen en zonder eten naar bed gestuurd. Toen ik een dik kwartier later Merel in bed stak, lag hij nog steeds te huilen. Ik ben dan maar eens grondig gaan praten met hem over verantwoordelijkheid, en heb hem laten opstaan en laten eten. Hij is wel alle schermprivileges kwijt voor een week (zal wel een paar dagen worden, maar kom). Maar ik denk vooral dat het nu wel – even – zal blijven hangen.
Intussen was ik met Wolf Kubb beginnen spelen. Ha ja, dat leek me vorige vrijdag zo leuk, dat ik het ook wel wilde uitproberen. Kobe is ook nog komen meedoen, en ik vind het de max van een spel: de lompe versie van petanquen.
En lomp is het wel, als je een kubb op je tenen laat vallen, zoals Wolf…
Barcelooooooona!
Bart is gisterenavond vertrokken voor drie daagjes Barcelona. Voor het werk, wel te verstaan, het is niet alsof hij veel zal kunnen zien en doen. Het is een stad waar we zelf eigenlijk nog nooit geraakt zijn, en die ik nog steeds eens wil zien. Plannen, plannen…
Maar hij liet me weten dat het daar, tegen middernacht, nog 23° graden was. Terwijl ik hier net van plan was om in mijn bed te kruipen met een kersenpitje. Zo’n koud bed, dat is niet zo aan mij besteed. En Wolf slaapt nu wel op Barts plekje, maar dat is toch zo niet echt helemaal hetzelfde ^^
Woensdagnacht is hij terug. Ik moet hem afhalen rond half elf in het station, normaal gezien. Dan slaapt hij thuis, en vertrekt in alle vroegte naar een beurs in Brussel, in Tour & Taxis,, om daar een lezing te geven. En dan meteen weer door naar de luchthaven, om naar Dublin te vliegen. Als alles goed gaat, zie ik hem vrijdagavond terug.
En zaterdagmorgen ben ik dan weer weg: eerst de rugby met de kinderen – Wolf zit in Oudenaarde, Kobe speelt hier in Gent – en dan daarna naar F.A.C.T.S., de fantasybeurs in Flanders Expo waar ook Elanor staat, de Tolkienvereniging waar ik al jaren lid van ben. Ook de hele zondag ga ik daar zijn.
Ik denk dat we allebei blij gaan zijn als de nieuwe week er is. Dat we elkaar weer eens wat zien, en zo.
En ja, ik weet het, we doen het onszelf aan, niemand verplicht me om naar F.A.C.T.S. te gaan. Maar er moeten ook leuke dingen in het leven zijn, nee?