Impromptu barbecue
Jawel, de hel is niet bevroren, er is hier ten huize gebarbecued, mét gasten zelfs. Allez ja, dat laatste was niet gepland, maar wel bijzonder gezellig.
Merel had deze namiddag namelijk verjaardagsfeestje van Lieze. Omdat ze nog altijd niet echt durft fietsen – eigenlijk kan ze het al lang, maar ze durft gewoon niet – reden zowel Bart als ik mee per fiets om haar te begeleiden. Kobe was ook uitgenodigd om samen met Kaat de bende meisjes in goede banen te leiden. Enfin, Merel viel wel een keer en stond te stampvoeten – waar heb ik dat nog gehoord? – maar we geraakten er zonder problemen, en ik bleef vijf minuutjes hangen en reed toen naar huis. Kwart over vijf stonden Bart en ik er terug om hen op te halen, en toen stonden Els en Jurgen erop dat we nog iets bleven drinken op het terras. Het werd bijzonder gezellig, maar tegen zessen verklaarden we dat we naar huis moesten, want Wolf ging thuiskomen – die was met Barts elektrische fiets naar een vriendje, een hele vooruitgang – en we gingen barbecuen, jawel. Waarop Lieze meteen begon te roepen en te springen: “Ooh, barbecue, mag ik mee, mag ik mee?” en Merel onmiddellijk mee begon te springen. Goh ja, waarom niet? Mijn echtgenoot kennende was er meer dan eten genoeg. Lieze mocht mee. Toen we dat verklaarden, begon Janne – de kleinste van vier – prompt te huilen dat ze ook mee wou, en Kaat – 11, Kobes leeftijd – te mokken dat dat niet eerlijk was. Juist.
Wij, de volwassenen, keken even naar elkaar, en schoten toen in de lach. Waarop ik voorstelde dat we nog even langs de Delhaize konden om extra vlees, dat er van de rest wellicht meer dan genoeg was, en dat ze gerust alle vijf mochten komen barbecuen. Els en Jurgen waren pompaf van het feestje en zeiden geen nee, maar hadden zelf nog barbecuevlees in de diepvries, ze gingen dat dan wel meebrengen. Een goed half uur later kwamen ze dus bij ons aan, waar de barbecue al vrolijk aan het gloeien was, de tafel gedekt stond, en het heerlijk zitten was. We dronken aperitief, stonden om beurten te bakken, en de kinderen stelden een showtje samen. Wolf was steendood – hij was niet alleen naar Jens gefietst, ze waren met een ganse bende naar ’t stad gefietst – maar genoot intens, en hij niet alleen.
En natuurlijk waren er als dessert geroosterde marshmallows en gegrillde ananas. Jammer dat er daar niet extra van was, die was meteen op.
Maar ik had een zalige avond, heerlijk ontspannend, en helemaal geïmproviseerd. De max, toch?
Wat een dag…
Zo’n dag die je beter niet doet met een vijf dagen geleden geopereerde voet, maar bon, meer dan 10.000 stappen moet toch kunnen, nee?
Het begon netjes met de deliberaties van de zesdes. Moest ik daarop aanwezig zijn? Goh, nee, niet echt, ik heb uiteraard een ziektebriefje, zelfs tot aan 21 juli, maarre… Het lukte toch om met de auto te rijden, en ik wilde graag bij de verdeling van de speciale prijzen aanwezig zijn. En in de namiddag was er de deliberatie van de vijfdes, waar ik klastitularis van ben. Verschillende schatten van collega’s hadden aangeboden om over te nemen, maar er waren wel degelijk problemen, en dan leid ik dat toch liever zelf. Kwestie van de collega’s niet met de shit op te zadelen. En tussendoor kon ik alweer niet blijven stilzitten, en nam ik nog wat foto’s van de sportdag van de eerste graad. Tsja…
Aansluitend was er de voetbal tussen zesdes en leraars, maar daar heb ik voor gepast: ik ben netjes gaan liggen thuis, terwijl een fijne collega met mijn toestel foto’s nam.
Maar tegen acht uur reed ik toch opnieuw naar school: de jaarlijkse barbecue van de zesdes, waar ik me telkens weer amuseer. Ik was moe en had er niet veel zin in, maar toen ik er was, viel ik precies weer een beetje op mijn pootjes. Per uitzondering heb ik dit jaar eigenlijk niet bij de leerlingen gezeten, maar ben ik bij een aantal jonge collega’s blijven hangen.
Fotoverslag vindt u overigens hier, op mijn betaald blog :-p
365 – 26 juni 2017 – barbecue van de zesdes
Onverwachte barbecue
Zo soms he, soms zie ik helemaal iets over het hoofd, of heb ik iets compleet anders in mijn gedachten. Neem nu vandaag. Het is de laatste dag van het rugbykamp van de jongens, en voor dat van de GRFC, Kobe zijn kamp dus, was er een barbecue voorzien. Ik dacht om 18.00u, en had Kobe dan ook boterhammen meegegeven voor ’s middags, en ook Wolf ingeschreven. Bleek het nu toch wel ’s middags te zijn zeker? Best dat ik toevallig ’s morgens nog eens meeliep tot aan het clubhuis en het op die manier te weten kwam.
Bon, de voormiddag vloog voorbij, Merel en verzamelden wat strandgerief en zo, en tegen half één stonden we in het clubhuis. Het duurde nog tot half twee voor er ook maar aangeschoven kon worden, en tegen dan waren al Kobes boterhammen al lang in kleine hongerige maagjes van spelertjes verdwenen. Het moet wel gezegd zijn: de barbecue was dik in orde.
Daarna verdween Kobe weer om te gaan zwemmen met de hele groep, en ook Merel en ik nestelden ons aan het strand. Het was echt wel heet, we smeerden de nodige zonnecréme, maar Merel wilde uiteindelijk toch niet in het water. Ze beperkte zich tot wat spelen in het zand, en langoureus te liggen zuchten op een handdoek naast mij. Die dochter van mij, die heeft nu soms al echte pubermanieren! En ik, ik las ^^
Tegen vier uur gingen we Wolf opvissen, en nog wat later ruimden we op om Kobe op te halen, die eigenlijk al klaar was, maar dat wisten we niet.
Het was intussen al helemaal bewolkt geworden – wat ik op zich niet erg vond, de zon brandde nogal – maar net toen we naar de auto liepen, begon het te regenen. Eerst nog zachtjes, daarna van die dikke druppels. Ik heb de Blaarmeersen nog nooit zo snel zien leeglopen!
En de training ’s avonds? Die hebben we maar overgeslagen, want Wolf kon geen pap meer zeggen, die was doodop. Tsja.
Sowieso chapeau voor beide jongens: een rugbykamp bij deze temperaturen, faut le faire!
Zomaar een zaterdag.
Fantastisch lang geslapen, en dan gewoon wat rondgedrenteld in huis, meer moet dat niet zijn voor de voormiddag. Bart had gisteren al boodschappen gedaan en was van plan – hou u vast aan uw bretellen, want hell just froze over – te barbecuen. Alleen wilde het weer niet meewerken: de vorige dagen waren misschien warm en zonnig, vandaag zag het er volledig grijs uit, en dreigde het zelfs te regenen. Op mijn aanraden hebben we ’s middags brood gegeten, en gewacht tot ’s avonds. En jawel, de beloofde opklaringen kwamen erdoor!
Intussen trok ik met de kinderen naar de Decathlon, om een deftige rugzak voor Wolf, want die vertrekt morgen voor tien dagen op kamp. We zochten en vonden een goeie rugzak, meteen ook waterschoenen, we keken eens naar de prijs van paardrijgerief voor Merel, liepen nog even langs de rugbystand, en grabbelden nog een zakje mee van vijf euro om de gsm aan een fietsstuur vast te maken. Ha ja, voor Pokémon Go, dat maakt het meteen een stuk veiliger.
Ik gooide de kinderen af thuis voor een vieruurtje, en reed naar de Brico, want daar was alles met 21% korting vandaag. Ik kwam terug met verf, zowel primer als kleur, voor de betonplaten achteraan, een zeer grote bloembak en bijhorende teelaarde om de passiflora buiten te kunnen planten aan mijn bureau, een nieuwe grote parasol in felrood (en aan 25% korting), en nog wat vijsjes en lampjes allerhande. Happy mens, ikke.
Thuis had Bart – jawel! – alles klaar gezet voor de barbecue. De kinderen vinden dat zo wijs, en dus had Bart maar toegegeven. De tafel stond gedekt, het vlees lag klaar, de groenten waren gesneden, het slaatje gemaakt, het rooster afgewassen, alleen… Het vuur brandde nog niet. Ik ben hier zo’n beetje de huispyromaan, en dus was het aan mij om van vuurtje stook te doen. Dat zo’n barbecue in het begin veel te heet is, en dat je best een uurtje wacht, dat was bijzaak. Tsja. Een en ander resulteerde in een paar zwarte kantjes links en rechts, maar de zalm was fantastisch, en ook het vlees moest eigenlijk niet onderdoen. En je mag zeggen wat je wil: de smaak van barbecue is toch helemaal anders dan die van de pan.
Alleen moest ik nu nog samen met Wolf zijn rugzak maken voor morgenvroeg. Ha ja, als ge 12 zijt, kan dat blijkbaar niet vroeger. Gelukkig had ik wel al eens op voorhand gekeken, en wist ik dat alles in huis was. Nog die chance. Maar nee, het was niet met mijn goesting, nee.
Voor de Gentse Feesten had ik al helemaal geen goesting. Gewoon rustig thuis in mijn eigen kot, en dan morgen vroeg op. Oh, en lezen, natuurlijk. Ik ben momenteel keihard in mijne lees, en ik vind dat best aangenaam, ja.
Een stevig gevulde dag
Deze morgen was ik al paraat op school iets over half negen: klassenraden van zes en vijf. Tussendoor probeerde ik nog wat examens van de vierdes te verbeteren, die deadline ligt pas op zondagmiddag.
Enfin, stevig gedelibereerd, alle prijzen vastgelegd voor de proclamatie (en er stevig in gesnoeid), een broodje gegeten, verder gedelibereerd, en tegen vijf uur klaar om even naar de voetbal van de leraars tegen de zesdes te gaan kijken. Ik wilde echter nog wel even langs huis, want de kinderen waren intussen thuis, en vanavond ben ik er ook al niet… Tot mijn grote verbazing was het intussen buiten schitterend weer geworden, en ik ben heel even blijven hangen, en heb mijn fototoestel in de handen van een leerlinge gestoken. De match van de mannen heb ik daarentegen wel nog volledig gezien.
Het verslag, met de foto’s, vindt u zoals altijd op de website van de school, ik ga het geen twee keer schrijven :-p
Na de voetbal reed ik netjes terug naar school met een auto vol leerlingen, want -alweer een traditie- het was tijd voor de zowat enige barbecue op een jaar voor mij: die van de zesdes. Het was andermaal een zeer fijne, gezellige bedoening, vooral ook dankzij het weer waardoor we in de binnentuin zaten.
Verslag staat hier.
En toen… Toen heb ik me laten overhalen voor de start van een tweede traditie, na vorig jaar: de ‘I love Summer’ in jeugdhuis ’t Choseken. Toen was het na de proclamatie, nu dus na de barbecue. Omdat alle toenmalige vijfdes me toen gezien hebben, vonden ze dat ik nu ook moest komen. Ik heb dan maar Dawn opgebeld, omdat ik vreesde dat ik daar alleen ging staan, en die lag tam te wezen in haar zetel, maar zag het wel zitten als ik haar ophaalde. Enfin, ik dus op de fuif, en ik heb me andermaal echt goed geamuseerd, vooral dan met de leerlingen van vorig jaar die me toen hadden meegesleept. Het was nota bene drie uur tegen dat ik in mijn bed lag. Dansen zat er deze keer niet in wegens een nog steeds behoorlijk pijnlijke voet, maar dat mocht de pret niet drukken.
Soms slaagt ne mens er nog onverwacht in zich jong te voelen op zijn 44ste…
366 – 24 juni 2016 – schoolbarbecue
Van deliberaties, voetbal en barbecue
Het ene was al plezanter dan het andere vandaag, maar alle drie hadden ze wel met het werk te maken.
Na examens – oef! – komen dus deliberaties, en dat betekent wachten, sloten slappe koffie zuipen en bijbehorende koekjes fretten, kletsen met de collega’s, nog meer wachten, en als het dan eindelijk aan jouw klassen is, discussiëren, wikken, wegen, argumenteren, tegenargumenteren, notuleren, en uiteindelijk beslissen. Tsja.
Tijd om te eten was er niet, want ik wilde om 12.00u met twee leerlingen die iets spelen op de proclamatie, nog oefenen. De schoolpiano is eigenlijk steendood en had al lang begraven moeten zijn, en dus trok ik met de leerlingen in kwestie naar de pianist thuis, zodat we tenminste deftig konden oefenen. Het klinkt goed, echt wel. Ik repte me uiteindelijk terug naar school, net op tijd voor deel twee van de deliberaties vandaag.
In de late namiddag was er dan de leraren-leerlingenminivoetbal, waarbij de leraren, zowel dames als heren, nog steeds ongeslagen zijn tegen een team van achttienjarigen. En nee, ik heb niet meegespeeld – zijdezot! – maar wel foto’s genomen. Het verslag staat, mét foto’s dus, op de schoolwebsite.
Daarna ben ik even langs huis gegaan, en prompt naast Merel in de zetel in slaap gevallen. Iets te laat, maar wel met volle goesting ben ik dan naar de barbecue van de zesdes getrokken, en ik heb me echt goed geamuseerd. Ik heb eigenlijk niet eens met mijn collega’s gepraat, ik ben meteen tussen mijn zesdes gaan zitten, en heb ongelofelijk goed gelachen! Bende idioten! Maar ik ga ze wel missen, mijn zesdekes.
365 – 24 juni 2015 – seriously?
