Zo van die kinderen die wat groter zijn, het is toch echt een gemak. En een kwestie van afspreken, dat ook.
Ik zat vandaag namelijk de hele dag op klassenraden, van half negen tot zo’n uur of vijf. Op zich geen probleem, maar het is wel woensdag en de kinderen moesten ook eten. Ik had een en ander klaargezet en gevraagd aan Wolf om vandaag toch thuis te zijn. Ha ja, want als ge 15 zijt en de examens zijn gedaan, ga je het liefst van al rondhangen ymet je vrienden. Zoals gisteren en eergisteren.
Maar vandaag was hij netjes thuis met zijn broer en zus, en kwam er ook zonder problemen eten op tafel dat maar moest opgewarmd worden. Niet dat ik Kobe en Merel niet vertrouw, maar zeker Merel is nog te jong om echt alleen thuis te zijn en dan eten te moeten warmen en zo. En Kobe is zo’n warhoofd, dat ik er ook soms mijn bedenkingen bij heb.
Grote broer to the rescue. En mama een gerust hart.
