Uitvaart 2019
Opgestaan met een serieus mottig gevoel – allez, eigenlijk voel ik me al de hele week niet ideaal – en met stevige buikkrampen. Nog niet het soort dat me alle vijf minuten naar het toilet doet crossen, maar wel het soort dat me alle vijf minuten even naar adem doet happen.
Was het niet dat het vandaag Uitvaart (= 100 dagen) was op school en ik dus niet echt les moet geven, alleen maar toezicht moet houden, ik was thuis gebleven. Meh.
Maar bon, om half negen was ik op school omdat Kobe naar Velzeke ging – en ik dat dus moest missen – en ik stond om kwart over negen afwezigheden op te nemen in de grote zaal. Met een half oog volgde ik de generale repetitie, ging af en toe wat liggen, hielp hier en daar, deed toezicht, en keek in de namiddag met genoegen naar de show. Die goed was. Echt goed: weinig scoutsdingen, veel knappe vondsten, enfin, een goeie show.
Het verslag met foto’s daarvan heb ik hier gezet.
365 – 22 maart 2019 – uitvaart
Kaboutercontact
Yup, vanavond weer oudercontact. Eigenlijk had ik daarvoor nog een GWPvergadering rond het fotoproject van de vijfdes dat weer wordt opgestart, maar Merel heeft blokfluitles… Vorige week heb ik het ook al moeten afzeggen wegens klassenraden, maar vandaag ben ik er in geslaagd om haar en Wolf af te zetten en dan netjes op tijd te zijn op school. Wolf en zij gingen dan wel met de tram naar huis, geen probleem.
Maar de term “kaboutercontact” blijft hier toch wel meegaan, da’s intussen blijkbaar een huisklassieker geworden. En het zorgt nog steeds voor gegniffel bij de kinderen.
En het contact? Tsja, veel problemen met motivatie in mijn vijfdes, meer dan anders. Een paar stevige babbels gehad, zowel met ouders als met de leerlingen zelf. ’t Was een oudercontactje dat aan de ribben hing, om eerlijk te zijn. Poeh.
365 – 18 maart 2019 – ruitenwassers, du jamais vu!
365 – 13 maart 2019 – uitzicht uit mijn klaslokaal…
Geen tijd
Nope, even geen tijd: alle dagen klassenraden, dan nog oudercontact, een werkgroep communicatie, vakgroepvergadering, extra vergadering voor de vakgroepvoorzitter, vergadering met de zesdes voor de proclamatie…
Nope, geen tijd. Sorry.
Volgende keer beter.
365 – 12 maart 2019 – overlevingspakket voor klassenraden
365 – 11 maart 2019 – en toch ben ik geen designer
30 kilometer gefietst vandaag!
Jawel, 30 kilometer elektrische fiets op de teller vandaag. Daar ben ik eigenlijk wel trots op, hoe banaal dat voor andere mensen ook moge zijn. Maar met mijn rug vind ik dat al bij al niet slecht, nee.
Hoe kom ik nu aan 30 kilometer op een werkdag? Wel…
Ik moest lesgeven op school van 10.10 uur tot 12.05 uur, en reed met de fiets. 5 kilometer. Om twaalf uur moest ik echter richting ’t stad geraken om daar mee te doen met het project van de eerstes, en een groep begeleiden in het Huis van Alijn. Aangezien ik nog altijd niet goed tegen de bus kan en het prachtig weer was, fietste ik uiteraard van Mariakerke tot op de Vrijdagmarkt. 5 kilometer.
Ik liep mee rond in het museum, keek rond, en wandelde dan met de leerlingen tot aan Sint-Jacobs, waar ik hen samen met de andere begeleider op bus 3 zette. En toen wilde ik wel eens zien wie het snelst zou zijn: de bus, of ik per fiets. Wel, tot mijn grote verbazing heb ik maar liefst 7 minuten moeten staan wachten aan de eindhalte tot de bus eraan kwam. 5 kilometer.
Ik wandelde met de leerlingen tot aan de school, en reed toen met Kobe naar huis. 5 kilometer.
Daar ging ik heel eventjes liggen – zo’n museum met zijn rechtstaan en slenteren is moordend voor de rug – hing toen het mandje weer aan mijn fietsstuur, haalde de fietstassen van mijn bagagedrager en bond er het kussentje op, en zette toen Merel achterop. Door een en ander hadden we behoorlijk wat vertraging en waren we eigenlijk al te laat. Op een kwartier stond ik met Merel aan de Poel. 5 kilometer.
Na haar blokfluitles reden we fluks terug naar huis, want veel tijd had ik eigenlijk niet: ik wilde om zeven uur op de Blandijn staan voor een lezing, maar daarover later meer. Enfin, we fietsten vrolijk terug naar huis: 5 kilometer.
Ik geef het toe, ik had ’s avonds ook nog wel met de fiets naar de Blandijn kunnen gaan, maar ik had daar te weinig tijd voor, én het was welletjes geweest.
Maar ja, dertig kilometer, ik vind dat niet zo slecht. Ik heb er in elk geval bijzonder veel deugd van gehad.
