Geplaatst op

Rare leerlingen

Ik heb eigenlijk allemaal best fijne klassen dit jaar. Soms heb je zo’n klas waar je jezelf voor motiveren en waar je ook telkens weer doodop naar buiten komt, maar dit jaar valt dat heel erg goed mee.

Misschien mijn tweedes een beetje… Ze zijn maar met twintig, maar ze zitten nooit in deze constellatie samen, waardoor ze natuurlijk extra graag babbelen. Ik moet dus ook voortdurend moeite doen om hen stil te houden, maar aan de andere kant is het een klas die schitterend zijn best doet. Echt, hun klasgemiddelde voor dagelijks werk voor het tweede semester was gewoonweg 8,5/10! Zeker in het tweede jaar is dat een prestatie! En qua medewerking heb ik al helemaal niet te klagen.

Ik heb ze nu ook niet meteen op de meest dankbare uren van de week: de maandagnamiddag twee uur, en de vrijdagnamiddag twee uur. En als je dan weet dat er in het tweede gigantisch veel grammatica is, tsja… En ja, ook voor mij is het vrijdag, ik ben ook altijd opgelucht als het half vier is, net als zij.

Maar aan de andere kant zijn ze een heel dankbaar publiek, en eigenlijk echt wel fijne leerlingen. Dat werd me vandaag ook nog maar eens duidelijk. Ik zat op pasjescontrole aan de poort vooraan. Dat betekent een half uur op een lege speelplaats, controleren wie er buitengaat. Moest ik er niet zitten, zou er wél een hoop volk passeren natuurlijk :-p

Maar aangezien het ramadan is, mogen de moslimleerlingen ook tijdens de lunch op de speelplaats. Ik had me naast het hek tegen een muurtje op de grond gezet met mijn boek, en plots plopte er een leerlinge naast me, terwijl er twee gewoon bleven rechtstaan. Mijn tweedekes dus. Die hadden me zien zitten en waren er gewoon vrolijk bij komen zitten om te kletsen. Honderduit, zoals alleen veertienjarige meisjes dat kunnen. Het zegt veel dat ik een kwartier langer dan nodig ben blijven zitten, daar buiten tegen dat muurtje.

Blij dat ik niet alleen die strenge leerkracht ben, maar blijkbaar ook nog meer dan dat.

Geplaatst op

Orpheus en Eurydice revisited

Toen ik vroeger, zo’n vijftien jaar geleden, de eerstekes nog gaf, gaf ik elk jaar een speciale les: begrafenisrituelen bij de Romeinen en daarna het verhaal van Orpheus en Eurydice volgens Vergilius. Ik deed dat in het lokaal van de lockers: zo goed als volledig verduisterbaar en met die griezelige ijzeren deurtjes rondomrond als van een mortuarium. En zelf was ik dan volledig gothic opgekleed, compleet met zwarte lippenstift, lange gewaden, pinnenhalsband en the works. Op de achtergrond speelde Profane Grace, zeer duistere soundscapes, en het enige licht kwam van vier zwarte kaarsen. Geloof me, de sfeer zat er wel in, en het waren de enige lessen waarvoor ik spontaan een applaus kreeg.

Nu werd er vandaag een Talendag georganiseerd, en uiteraard konden we met de vakgroep Klassieke Talen niet achterblijven. Lucie gaf een introductie Italiaans bij de derdes, Ellen een lesje Grieks schrijven in de eerstes en ikzelf dus nog eens die fameuze les, maar liefst zes keer na elkaar, 160 leerlingen, 4.5 uur aan een stuk.

En blijkbaar heb ik het nog altijd: ook hier kreeg ik bij het uitblazen van de kaarsjes een applaus. En ja, nog altijd met evenveel liefde gedaan.

Geplaatst op

Stevige donderdag

Normaal gezien heb ik op donderdag enkel les van halfnegen tot tien over tien, en dan heb ik de rest van de dag vrij voor voorbereidingen en administratie.

Niet vandaag. Ik stond om half negen netjes op school om er in de voormiddag een fotowandeltocht door Mariakerke te begeleiden, net zoals dinsdagvoormiddag. Al is begeleiden eigenlijk niet het correcte woord: ik moest namelijk gewoon op controlepost staan. Dinsdag was dat aan het kapelletje aan de Beekstraat, en toen had ik blijkbaar wel wat bekijks, zo gezeten op mijn gat tegen de deur van de kapel, onder een grote rode paraplu. Oh, en af en toe een groep leerlingen die langskwam en dan een paar foto’s maakte, zoals onderstaande, met mijn 5 LMT ^^

Vandaag zat ik de hele voormiddag in mijn auto op de Gerard Willemotlaan, aan het huis van Gerard Willemot, waar een gedenksteentje van, jawel, Gerard Willemot ligt. Ik heb zelfs staan praten met diens kleinzoon.

En in de namiddag was er opnieuw de GPStocht in Gent met de andere helft van de leerlingen en gelukkig opnieuw stralend weer, zij het ietsje kouder deze keer. Ik fietste opnieuw rond op het parcours, en zag dat het echt wel in orde was.

Als beloning heb ik mezelf dan getrakteerd op een koffietje bij Labath, gewoon een rustmomentje voor mezelf.

Ik was netjes op tijd thuis om nog wat werk te doen, en dan tegen half acht in het Groot Begijnhof in de Lange Violettestraat te zijn voor de generale repetitie van Djiezes!

Stevig dagje, maar wel een leuke.

 

Geplaatst op

Vergadering, iemand?

Goh, ’t was vandaag gelijk een beetje overdreven. Ik moet dus lesgeven van 10.10 uur tot 12.05 uur, standby staan tot 12.55 uur, en dan opnieuw lesgeven van 13.45 uur tot 15.25 uur.

Ik dacht oorspronkelijk van nog een beetje te recupereren van de OpenSchoolDag, maar dat was blijkbaar buiten de waard gerekend. Om 9.00 uur moest ik namelijk al bij de directie zijn, om als vakgroepvoorzitter van de vakgroep Klassieke Talen een aantal dingen te overlopen. We werden goedgekeurd, gelukkig maar. We zijn maar met drie, zijn niet echt vriendinnen, maar als collega’s werken we schitterend samen. Of een stuk nu door Lucie, door Ellen of door mijzelf gegeven is, het maakt niet uit, we zitten perfect op dezelfde lijn, en dat is zalig.

Enfin, ik was net op tijd buiten om les te geven, en aangezien ik tijdens mijn permanentie geen studie moest doen, kon ik ook rustig eten.

Over de middag had ik dan een bijeenkomst met een aantal zesdejaars en collega Nikolaas om eens te kijken wat we gaan doen qua muziek op de proclamatie. Alweer net op tijd buiten om opnieuw te gaan lesgeven.

En na die les moest ik me nog reppen om op de vergadering van de commissie communicatie te zijn, tot een uur of vijf.

Al een chance dat het eigenlijk drie constructieve vergaderingen waren, want drie op een dag, als je moet lesgeven, is misschien een beetje overdreven. En al een chance dat ik geen studie moest geven, of het werd helemaal nipt.

Geplaatst op

OpenSchoolDag

Ik geef toe, ik hield mijn hart vast voor deze openschooldag. Vorig jaar was die van een tot vijf, en ik heb hem toen nauwelijks overleefd: ik kon niet meer op het einde.
Vandaag was hij zelfs van tien tot vijf, een pak langer dus. Ik was gisteren eigenlijk uitgenodigd voor een Bal Obscura, maar ik wist dat ik me veel beter gewoon koest zou houden en ben dus maar netjes thuis gebleven. Tsja, ik begin mezelf eindelijk een beetje te kennen, en vooral mijn eigen beperkingen sinds het gedoe met de rug.

Bon, om half tien stond ik dus op school met een hoop gerief, en dat werd netjes door superlieve collega’s uitgeladen. We installeerden het hele lokaal zoals de vorige jaren: Ellen maakte Romeinse hapjes met leerlingen, Lucie deed vooral veel uitleg, en ik liet mensen proeven van mede, iets wat bijna niet gekend is. Maar aangezien die honingdrank nogal populair is -understatement- in larpmiddens, is een maat van ons, Tom, met een heuse medewinkel begonnen in Antwerpen, schuin tegenover the Geeky Cauldron waar ze het ook verkopen. Ik had dan ook een mooi aanbod én flyers van de Atmicmu mee, en ja, het werd vrij vlot verkocht. Het resultaat was dat ik het grootste deel van de dag rechtgestaan heb, maar eigenlijk viel het al bij al goed mee.

Wolf en Kobe waren intussen ook op school: Kobe om met techniek te spelen, Wolf om met Arwen rond te lopen in Romeinse kledij. En gelukkig ook om mee te helpen bij het opruimen, want toen begon het wel lastig te worden.

Maar al bij al hebben we veel info gegeven, veel uitgelegd over het verschil tussen de twee en de vier uur, en was het wel in orde, ja.

Het verslag mét foto’s dat ik voor school heb geschreven, vind je hier.