Geplaatst op

Leerlingen zijn de max!

Bij deze is het ook bewezen: als je leerlingen van goeie wil zijn, kan je ook van thuis uit lesgeven.
Ik had gisteren mijn zesdes en eigenlijk moest ik een taak voorzien. Ik kan ze zelfstandig een tekst laten vertalen, maar ik dacht: het kan ook anders. Ik heb een livestream opgezet vanuit mijn zetel, eentje is ingelogd in de klas met de klascomputer, heeft me op beamer gezet met het geluid aan, en zat aan de computer en typte de antwoorden (want er was geen micro en camera, enkel een vaste PC).
Ze konden me op die manier allemaal horen, en ik heb eigenlijk gewoon les gegeven. Ik kan me wel voorstellen dat er druk is getetterd ondertussen, want ik kon hen niet zien. Maar ik  kreeg wel antwoord op al mijn vragen, en sommigen hebben ook ingelogd via hun smartphone zodat ook zij rechtstreeks konden antwoorden.
Moesten ze dit doen, of kon ik hen verplichten? Nope, want door de vele zieken zaten ze ook zonder toezicht in hun lokaal. Ze hadden me dus ook zonder meer kunnen negeren. En nee, het is geen groepje van 6 man of zo, ze waren met 23.
Mijn zesdes zijn de max!
Oh, en mijn collega’s trouwens ook: ik had vandaag ook nog twee uur eerstes, waarbij mijn collega die toezicht had haar laptop heeft opengezet en me heeft laten lesgeven op dezelfde manier. Zalig, toch?
Geplaatst op

Frisjes

Met de coronamaatregelen staan in elke klas altijd de ramen open. Dat hoort zo, de leerlingen weten dat en ze mogen gerust hun jas aanhouden als het moet, of zelfs een dekentje meebrengen.

Zelf heb ik er eerlijk gezegd nog geen last van gehad: zo koud is het nog niet, en als je zelf staat of zit les te geven, dan scheelt dat wel nog een pak, zo blijkt.

Maar dinsdag en vandaag waren er klassenraden, en dat betekent een paar uur stilzitten in zowat het koudste lokaal van de school, zijnde de studiezaal. Zo kunnen we allemaal op afstand van elkaar en met een mondmasker op tóch nog live vergaderen, maar ook dus stilzitten. Ik moet toegeven, ik heb na een half uur toch mijn gilet aangetrokken boven mijn T-shirt. De directie zat intussen al als een halve eskimo ingepakt, maar ik kan me voorstellen dat het op haar bureau meestal wel wat warmer is, aangezien ze er alleen zit en dus niet hoeft te verluchten. Tsja.

Maar het geeft te denken over de winter. Als die ramen moeten openblijven – en dat kan eigenlijk niet anders als je met 25 leerlingen in één ruimte zit – hoe koud gaat het dan worden? En heeft het dan zin om de verwarming aan te zetten en op die manier geld uit te geven?

Hmm…

Geplaatst op

Stampvolle dag!

Het was een dag waarin ik nauwelijks tijd had om adem te halen, gelukkig werkte de rug wel mee.

Het begon al heel erg goed: Kobe had het eerste uur dispensatie en bakte, zoals beloofd, Amerikaanse pancakes. Hij deed zelfs zijn best om ze in vormpjes te bakken, maar dat is niet zo eenvoudig.

Daarna fietste ik, aangezien het een stralende ochtend was, vrolijk rond een uur of acht naar school.

Er volgden twee uur les, een uur vergadering die uitliep tot in de pauze zodat ik nog net tijd had om snelsnel een koffie te halen, en daarop opnieuw twee uur les.

Daarna wipte ik binnen bij de directie om snel de mogelijkheden voor een uitvaart (aka honderd dagen) en een schoolbal te bespreken in deze coronatijden, werkte ik op minder dan tien minuten een spaghetti naar binnen, en repte me naar een klaslokaal om er met de zesdes de uitvaart van dit jaar te bespreken.

En toen ging alweer de bel en spurtte ik naar buiten om mijn tweedes op te halen voor twee uur les, waarna ik nog een kwartier toezicht had aan de fietsenpoort.

En toen, toen kon ik fluitend in de stralende herfstzon naar huis fietsen, en ik genoot intens.

Geplaatst op

Einde van een vreemd schooljaar

Dat het een speciaal schooljaar was, dat zal niemand ontkennen. Ook onze proclamatie verliep helemaal anders dan anders, maar eigenlijk best nog wel oké. We hadden onze zesdes in hun bubbels over de lokalen verdeeld en van de meeste dingen, zoals de speeches, hadden we filmpjes opgenomen. De eigenlijke proclamatie, zijnde het uitdelen van de diploma’s en de speciale prijzen, werd live gefilmd en gestreamd zodat ook de ouders thuis konden volgen en de leerlingen vanuit hun lokalen ook zichzelf en elkaar konden zien. Er is veel werk in gekropen, maar het was zeker oké en vooral ook feestelijk. Allez ja, toch voor zover het kon.

Ikzelf had op voorhand met een collega de leerlingen die muziek speelden begeleid en ook opgenomen, en op het moment zelf nam ik dus de foto’s van alles en iedereen.

Het hele verslag, compleet met de hele livestream, is uiteraard op de website van de school te vinden.

Proclamatie 2020

Daarnaast is er ook een heel leuk filmpje gemaakt door enkele collega’s. Aangezien we zelf niet echt afscheid konden nemen van onze leerlingen, hebben we het maar op deze manier gedaan.

En nu, nu ga ik genieten van de vakantie, want ik ben moe. Maar echt, diep, intens, moe.

Geplaatst op

Klassenraden

Dat het moeilijk is, die klassenraden momenteel. We mogen alleen maar oordelen over de cijfers tot 13 maart – gelukkig voor ons net de dag waarop ze een proefrapport kregen – en daarna niet over de cijfers van de gemaakte taken en toetsen, maar enkel over de inzet en de werklust. En of ze volgens ons de leerstof voldoende begrepen hebben.

Dat zorgt voor dilemma’s: sommige leerlingen hebben eigenlijk een jaartekort door een slecht kerstexamen, maar hebben veel progressie gemaakt. Anderen hebben nipte cijfers, maar hebben er nu vierkant hun voeten aan geveegd. En hoe weet je hoe ver een leerling staat als die geen enkele taak heeft ingediend, geen enkele toets heeft gemaakt?

Sommige beslissingen zijn eenvoudig: iemand met zes jaartekorten, dat is een duidelijk geval. Andere zijn een pak moeilijker, en vragen behoorlijk wat discussie en argumentatie. En in geval van twijfel beslissen we in het voordeel van de leerling, wat soms ook een C-attest kan zijn.

Moeilijk. Maar geloof me: elke beslissing is uit de grond van ons hart overwogen en soms met veel moeite genomen.

Geplaatst op

Voor de klas!

Meer dan twee maanden, yup, en een hoop voorbereidingen. Toch wel wat stress ook, deze morgen, dat geef ik toe.

Maar met een glimlach van mijn ene oor tot mijn andere trok ik deze morgen met de fiets richting school. Ik nam zelfs een paar selfies met weggewaaid kapsel op de fiets ^^

En op school zelf moest ik toch een mondmasker aan in de gangen, en zodra de leerlingen op hun plaats zaten en ik vooraan stond, een gezichtsscherm. Dat spreekt nu eenmaal een heel pak makkelijker. De twee tegelijk, zoals op de foto van vandaag, is niet nodig, maar wel fotogeniek :-p

En de les zelf? Awel, ik kan het niet anders zeggen, dat deed gewoon deugd. De opdeling van de leerlingen is wel een beetje vreemd, zijnde een klas van 6 GL-LT met 10 leerlingen, en dan de 6 LWe met 1 leerling. Arme Léon, hij had dus helemaal alleen twee uur les met mij. Maar roostermatig kon het gewoon niet anders, aangezien de ene groep altijd samen les heeft, en Léon voor al zijn andere uren samenzit met de 6 WeMT, die op de uren Latijn dan extra Frans en Engels heeft. Tsja.

Maar het deed echt goed om nog eens gezichten te zien, respons, reacties, en vooral ook dialoog. Je moet eens filosofie geven waarbij de enige antwoorden die waren die ze typten. En deze les was ik al helemaal dankbaar: Parmenides en de paradoxen van Zeno, dat zag ik me al niet doen voor een camera.
Maar bon, het is gelukt, ze hebben het – hopelijk – begrepen. En Léon was al gewaarschuwd door de anderen: “Rombaut gaat gewoon met uwe mind fucken, ge gaat wel zien!” Hij gaf hen trouwens gelijk…

Zo content als een katjen ben ik daarna weer naar huis gefietst, helemaal opgewekt en opgefleurd. En ik kijk al keihard uit naar volgende woensdag…

Geplaatst op

Quarantantie

Nee, het is geen vakantie, het zijn nog altijd schoolweken. Daarom wordt er ons, leraars, uitdrukkelijk gevraagd om taken op te geven om de geziene leerstof te consolideren. Maar met twee middelbareschoolstudenten hier in huis merk ik hoe vreselijk ze die taken vinden. Je zou van minder schoolmoe worden.

Daarom dacht ik: laat ik eens wat creatiever proberen te zijn? In het vijfde hebben we net een aantal lyrische gedichten gezien, in het zesde zijn we bij Tacitus aan het bekijken hoe Nero zijn stiefbroer Britannicus heeft vermoord. Als synthese/consolidatie heb ik dan ook opgegeven aan beide groepen: maak een Tik Tok filmpje (echt of fake, je hoeft het niet te publiceren) over een van de gedichten/Tacitus. Wel, ik denk dat dat zowat de wijstste taak is die ik ooit  gegeven heb: ik heb me kriek gelachen bij wat er is binnengekomen, en ik heb de indruk dat ook de leerlingen dat best wel amusant vonden.

En bij mijn eerstes dacht ik: ik geef gewoon nieuwe leerstof, maar dan wel in een filmpje. En laat ik nu net aan de fabeltjes zitten, dus zowel de inleiding rond Aesopus en Phaedrus als het verhaaltje rond de haas en de schildpad. En ja, ik zing dan altijd in de klas, dus heb ik dat nu ook maar op het filmpje gedaan. Ik hoop maar dat ze thuis er even hard om moeten lachen als de reacties in de klas.

Maar er zijn ook beperkingen aan die filmpjes: zelfs gecomprimeerd nemen ze veel plaats in beslag en ze zijn moeilijk up te loaden omdat de Smartschoolservers nogal onder stress staan. En dus ga ik later gewoon live lesgeven, denk ik. Enfin, ik zie nog wel.

Laat eens weten of dit bij benadering is hoe je dacht dat ik lesgaf ^^