Uitvaart 2015

Toen ze in het begin van het schooljaar vroegen welke leerkracht de uitvaart (100 dagen in het katholieke net) wilde begeleiden, gaf ik me op. De leerkracht die het vroeger deed, was in zwangerschapsverlof, en ik zag dat wel zitten. En dus bleef ik regelmatig op maandag over de middag op hun vergaderingen, monitorde ik zo’n beetje de FBgroep van de uitvaart, bestelde ik het podium en dergelijke, en probeerde zo min mogelijk inhoudelijk te weten te komen. Want ja, die show is maar leuk als je er niet te veel van gezien hebt.

De show zelf was… braaf, vond ik. Knap in elkaar gestoken, veel filmpjes, dansjes, en een stevige rode draad, maar heel erg lief tegenover leraars en vijfdejaars.

In elk geval ben ik blij dat hij achter de rug is, want ik heb er woensdagmiddag gezeten met Merel, ben gisterenavond gebleven tussen vijf en negen, heb er deze voormiddag nog aan meegeholpen, en hield toezicht bij het opruimen. Al was dat eigenlijk niet eens nodig, want zó snel en grondig heb ik het nog nooit geweten: op een half uur tijd – I kid you not – was het podium afgebroken en opnieuw gestapeld, alle panelen op hun plaats, alle techniek netjes opgeborgen aan de andere kant van de school, alle stoelen weg, alle parafernalia opgeruimd, de zaal compleet leeg en zelfs uitgeveegd. En ook in de kleedkamers zag je niet meer dat die gebruikt waren. Chapeau.

Enfin, de foto’s en een iets gekleurder verslag zijn te vinden op de schoolwebsite. Ne mens moet zich toch érgens mee bezig houden, newaar!

Happy!

Er zijn zo van die dingen waar je instant vrolijk van wordt. Neem nu dit filmpje van onze zesdes van vorig jaar. En het is heus niet alleen het liedje van Pharell, het is gewoon de ongelofelijke levensvreugde die een groep achttienjarigen kan uitstralen. Geniet, en word happy met mij!