Zo van die online klassenraden via Teams, ik zou dat wel gewoon kunnen worden, ja. Intussen zijn we het zo gewoon dat ook niemand zich tegen laat houden door het medium, dat we even veel of weinig zeggen als in levende lijve.
Het verschil is dat je nu niet nodeloos moet zitten wachten tussen de verschillende klassen. Ik heb gelukkig vaak in de hogere jaren mijn vier klassen na elkaar, maar soms heb je een klas wel en een klas niet, en dan weer wel. En dan zit je in een koude klas te wachten. Ja, je kan eventueel zitten verbeteren, maar die klassenraden wijzen er net op dat er een rapport zit aan te komen en dat je net een verbetermarathon achter de rug hebt. Of je kan ander werk zitten doen, maar het is moeilijk om je te concentreren. En je drinkt sowieso te veel slechte koffie…
In het eerste en het tweede jaar is het voor mij nog lastiger: mijn leerlingen zitten verspreid over de verschillende klassen, wat betekent dat ik daar een uur of vier zit voor af en toe een leerling. Het heeft geen zin om elke keer weer naar buiten te gaan, dus je zit daar en je luistert. En krijgt het koud. En zit te lang stil. En drinkt te veel slechte koffie.
Op die klassenraden zit ik standaard te bloggen of zoiets, iets waarbij ik onmiddellijk opnieuw kan focussen op de klassenraad als het ene van de mijne is, maar waarmee ik naadloos verder kan als het er een paar zijn waar ik geen les aan geef. Lezen is net daardoor moeilijk, omdat je telkens weer de draad moet kunnen oppikken.
Nu speelde ik tussendoor Candy Crush. Of blogde ik. Of, als het een aantal leerlingen na elkaar waren die ik niet had, nam ik iets te drinken, liep even rond, hing een was op, dat soort onzin. Met goeie koffie, lekker warm.
Yup. Het is beter als je elkaars gezichtsuitdrukking kan zien, dat wel, maar dit is toch wel een pakje makkelijker.
