Geplaatst op

1 september, jawel.

Die eerste schooldag, dat kan u eigenlijk gewoon hier lezen. Wolf mocht een uurtje later beginnen, en zat dan maar te glunderen rond half tien.

IMG_2143

Voor mij betekende het rondlopen om foto’s te nemen, al mocht ik deze keer geen individuele foto’s nemen van de eerstes voor de lijsten. Geen idee waarom, maar ik weet wel dat daar nog zagerij gaat over komen. Soit, ik ben niet van plan ze op een latere datum te nemen, want vandaag had ik daar tijd voor, en ik steek daar ongeveer 5 uur werk in. Tsja.

Ik maakte kennis met mijn nieuwe vijfdes en zag dat het eigenlijk wel wijze, maar bijzonder stille leerlingen waren. Wellicht nog mijn reputatie die me vooruit snelt?

Enfin, ik maakte nog meer foto’s, reed naar huis, en had twee dolenthousiaste kinderen bij me: zowel Merel als Kobe vonden hun meester, respectievelijk juf de max. Dat komt helemaal goed, heb ik de indruk. Wolf was maar matig: zijn rug deed pijn, en hij kende niemand in zijn nieuwe klas. Aan de andere kant zei hij zelf: ik zal ze wel leren kennen, dat komt wel goed.

En ik, ik zette het verslag van de eerste dag online, deed al wat administratie, bracht Kobe naar de rugby, en reed tegen zeven uur naar Oosterzele. Daar in de tuin – en tijdens de regenbuien gelukkig ook binnen – had Thomas een hoop volk uitgenodigd voor worstjes op de barbecue en gewoon een gezellige avond. Dat werd het dan ook, zeker toen ze achteraan in de tuin nog een kampvuur aanstaken ook. Dikke merci, Tho!

 

Geplaatst op

Pijp uit.

Serieus, het ging vandaag eigenlijk niet echt meer.

Van negen tot tien moest ik met mijn tweedes, waarvan de helft stopt met Latijn, de examens overlopen. Joy. Ik wist op een bepaald moment zelfs hun namen niet meer. Gelukkig waren de vragen van Latijn zodanig een tweede natuur, dat daar geen problemen zaten.

Van half elf tot twaalf moest ik dan mijn vijfdes en zesdes hun examen laten inkijken: beetje lastig, als je mondelinge afnam, maar bon. Ik heb intussen stapels toetsen gesorteerd en gebundeld, da’s ook al iets.

Daarna was er de lunch op school met een zeer uitgebreid buffet, en dat was dik in orde. Alleen had ik het gevoel dat ik elk moment in mijn bord in slaap kon vallen. Tsja…

En dan nog oudercontact van twee tot vijf, waarbij ik amper een handvol mensen heb gezien. Nu ja, het overgrote deel van mijn toetsen is eindelijk in archiefmappen geraakt.

Maar mijn pijp was uit. Ja, ik ben nog even mee iets gaan drinken op het terras op het einde van de straat, maar meer dan één ice-tea is het niet geworden. Tegen zes uur was ik thuis, ben ik in de zetel geploft, en prompt in slaap gevallen, tot grote verwondering van mijn vader, die de hele middag had gebabysit.

Dat het efkes genoeg is geweest, dus.

Geplaatst op

Nog zo’n dag…

Dat ik serieus moe aan het worden ben, om eerlijk te zijn. Gisteren was er nog een ganse dag van deliberaties, en vandaag…

We moesten om half negen op school zijn allemaal. Niet dat we echt iets te doen hadden, om eerlijk te zijn: mijn leerlingen werden maar verwacht om 10.10 uur. Maar er was dus nog genoeg tijd om rapporten te maken, wat administratie te doen, een paar foto’s te nemen, en tegen kwart voor tien naar huis crossen: mijn computer ophalen – er waren blijkbaar nog dingen nodig – en vooral ook Wolf halen. Hij wou echt zijn vrienden nog even zien voor de vakantie begon, en ging dus zijn rapport ophalen. Niet dat hij examens gedaan heeft, maar bon.

Tien over tien was ik in de Europazaal om rapporten uit te delen aan mijn vijfdes, en probeerde ik snel tussendoor nog wat speciale prijzen aan te passen: blijkbaar waren bij sommige de teksten toch niet oké. Dus: aanpassen, omzetten naar PDF, doorsturen, laten afdrukken en lamineren. Opnieuw.

Tegen half elf probeerde ik An Olaerts, journaliste van De Standaard, op te vissen, samen met haar fotografe, maar geen van beiden waren ergens te bespeuren. Ze waren helaas opgehouden in de file, maar bon, iets later verschenen beiden toch op het appel, voor een interview rond mode met mijn vijfdejaars. Dat heeft overigens een dik uur geduurd, en dan moest er nog een foto gemaakt worden.

Langer dan gedacht dus, want om twaalf uur stonden er zesdes op mij te wachten in de polyvalente zaal, aan compleet de andere kant van de school, het kon niet verder zijn. Ik ben een paar keer heen en weer gehobbeld, tot het interview afgelopen was en het geluid correct afgesteld was.

Juist.

En toen wilde de directie nog een paar laatste documenten, en was het half drie voor ik thuis was en iets kon eten.

Ik ben even gaan liggen, en heb mezelf tegen half zes in deftige kleren gehesen: de proclamatie! Concreet betekent dat eerst de klasfoto’s trekken, en dan tijdens de proclamatie zelf rondlopen met instrumenten en pupiters en zo.

En dan nog de receptie… Ik was tegen half twaalf thuis, met meer dan 11.000 stappen op mijn conto, en dat met een gemutileerde voet van amper een week geleden.

Juist ja.

 

Geplaatst op

Wat een dag…

Zo’n dag die je beter niet doet met een vijf dagen geleden geopereerde voet, maar bon, meer dan 10.000 stappen moet toch kunnen, nee?

Het begon netjes met de deliberaties van de zesdes. Moest ik daarop aanwezig zijn? Goh, nee, niet echt, ik heb uiteraard een ziektebriefje, zelfs tot aan 21 juli, maarre… Het lukte toch om met de auto te rijden, en ik wilde graag bij de verdeling van de speciale prijzen aanwezig zijn. En in de namiddag was er de deliberatie van de vijfdes, waar ik klastitularis van ben. Verschillende schatten van collega’s hadden aangeboden om over te nemen, maar er waren wel degelijk problemen, en dan leid ik dat toch liever zelf. Kwestie van de collega’s niet met de shit op te zadelen. En tussendoor kon ik alweer niet blijven stilzitten, en nam ik nog wat foto’s van de sportdag van de eerste graad. Tsja…

Aansluitend was er de voetbal tussen zesdes en leraars, maar daar heb ik voor gepast: ik ben netjes gaan liggen thuis, terwijl een fijne collega met mijn toestel foto’s nam.

Maar tegen acht uur reed ik toch opnieuw naar school: de jaarlijkse barbecue van de zesdes, waar ik me telkens weer amuseer. Ik was moe en had er niet veel zin in, maar toen ik er was, viel ik precies weer een beetje op mijn pootjes. Per uitzondering heb ik dit jaar eigenlijk niet bij de leerlingen gezeten, maar ben ik bij een aantal jonge collega’s blijven hangen.

Fotoverslag vindt u overigens hier, op mijn betaald blog :-p

Geplaatst op

Examens

Yup, ze beginnen wel heel dicht te komen, die examens. Vandaag zijn onze hogere jaren er namelijk al aan begonnen, donderdag is het aan één en twee. Ik moet nog een laatste examen afwerken, maar aangezien ik op maandag normaal enkel vijfdes en zesdes heb, hoef ik vandaag niet naar school. Maar best ook, want gisteren ben ik nog compleet geveld door een immense koppijn, en ben ik in de namiddag een paar uur in mijn bed gekropen.

Maar ja, het schooljaar is er weer aan voor de moeite. Morgen nog de laatste lessen in één en twee geven, en dat is dat. Poeh.

Geplaatst op

Examens opstellen

’t Is toch ook een werkje apart, dat opstellen van examens. Ge zijt daar gemakkelijk een paar uur mee kwijt: de vragen moeten evenwichtig zijn, zeer duidelijk, netjes verspreid over de cursus en het belang en tijd dat je aan dat specifieke stuk hebt gegeven, en in mijn geval ook heel netjes uitkomen qua punten.

Bij een mondeling is het nog erger: de leerlingen krijgen op voorhand de (meeste) vragen, die samen de hele cursus vormen. Op basis van die 50-of-zo vragen stel ik allemaal aparte vragenreeksen op, met elk een eigen tekstblad. Dat betekent dus telkens 25 aparte tekstbladen opstellen. Nu had ik die van vorig jaar wel, maar heb ik lichtjes andere stukken gegeven, zodat dat niet meer uitkomt. Daarnaast moest ik vanaf dit jaar ook echt alle niet-gekende woorden erbij zetten, zoals afgesproken in de vakgroep.

Ik ben wel een paar uur bezig geweest, deze week, ja. Temeer omdat ik dit weekend ga larpen, en de deadline voor het indienen van de mondelinge op maandag ligt.

Bezigheid, bezigheid.