Geplaatst op

Examentoezicht

Geloof me: er zijn weinig dingen zó saai als examentoezicht in een grote zaal. Rond de honderdzeventig leerlingen die zich focussen op hun papieren, en gij die daartussen moet rondlopen, zo stil mogelijk zijn, en vooral goed kijken of ze geen verboden dingen uitspoken. Een occasionele vraag beantwoorden als het uw eigen examen is, of eentje begeleiden richting toilet, dat ook. Dat breekt de monotonie.

Dat eerste uur, dat valt nog mee. Maar daarna begint het aftellen: hoe lang nog? En af en toe koffie of een glas water halen, want in zo’n grote zaal staat ge natuurlijk niet alleen. Maar het is ook niet de bedoeling dat ge lang wegblijft, want er is natuurlijk wel een reden waarom ge met zo veel toezicht staat: ge kunt nooit altijd alles zien.

Maar mijn innerlijke AHDer schreeuwt moord en brand op zo’n moment: ge moogt niet lezen, verbeteren of met uw gsm spelen of zo. Als ze bij mij een toets aan het maken zijn, allemaal apart aan een bankje, kan ik wel nog iets doen intussen. Het is niet alsof het formules zijn die ze kunnen opzoeken, wat ik vraag kan niet op een klein spiekbriefje. Maar zo’n examen, da’s wat anders.

Yup. Tanden bijten dus. Iets wat ik momenteel moeilijk kan :-p

 

Geplaatst op

Hectische dag

Het zijn weer zo van die weken he…

Vandaag had ik examen in de tweedes van 8.30 uur tot 12.00 uur. Om 11.00 uur startten mijn vijfdes met een examen tot 13.00 uur, om 13.15 uur was er een korte herdenking voor Vic, en om 13.30 uur begon de personeelsvergadering.

Eten heb ik ergens tussendoor gedaan, want ik had gelukkig wel toezichters bij mijn examen. Allez ja, ik heb die mensen laten vertrekken om half twaalf, want langer was niet nodig: ik kan echt wel 12 leerlingen zelf de baas. Een andere collega is dan heel even komen overnemen zodat ik mijn zachte kostje kon opwarmen. Ik krijg mijn mond nog steeds niet ver open, vandaar.

Na de personeelsvergadering volgde dan nog een vakgroepwerking, zodat het dik zes uur was tegen dat ik thuis was. Gelukkig was Bart intussen ook al thuis met mijn Wolfje.

Ik had nog net de tijd om heel even te liggen, pijnstillers te nemen, en tegen zeven uur zaten Wolf en ik in Mariakerke bij de infame broertjes voor een alweer zeer fijne sessie Dungeons and Dragons, gezellig buiten in de tuin.

Kan je geloven dat ik moe was, zo tegen een uur of elf?

Geplaatst op

Cakedag?

Veel taartdagen zijn er dit jaar eigenlijk niet geweest: de gewoonte is in de zesdes precies zo’n beetje weggevallen doordat ik zo lang ziek was, maar de vijfdes hebben die op een bepaald moment wel overgenomen.

Traditie vereist dat ik dat de laatste keer doe, want dan zijn zij al volop aan het studeren en neem ik even over. Alleen was ik dat zo’n beetje vergeten, had ik les om 10.10 uur, en viel mijn euro rond negen uur. Gelukkig had ik alles in huis, ben ik als een zotte beslag beginnen maken, en heb ik nog snelsnel een cake in de oven geschoven. Eigenlijk heeft hij net niet lang genoeg kunnen bakken, maar ik heb hem heetgaweg rechtstreeks uit de oven in een tas gestoken en zo in mijn fietszak, zodat hij nog wat verder gaarde terwijl ik aan het fietsen was.

Gelukkig had ook Emma nog voor cupcakes gezorgd, zodat het een zeer aangename, chille laatste les werd. Met extra snoeperij dus.

Geplaatst op

Full time

Jawel, vandaag was het de eerste dag dat ik opnieuw full time aan het werk ben. Mijn rug heeft het begeven op 9 oktober, en ik heb viereneenhalve maand volledig thuis gezeten, terwijl ik stapje voor stapje, beetje per beetje iets meer kon.
Op 20 februari ging ik voor 60% weer aan het werk: lesgeven in vijf en zes, en de website van de school. Eerstes en tweedes moesten het nog even zonder mij stellen, helaas.

Maar vandaag hebben ze mij dus wel weer gehad: ik ben terug full time aan de slag. Is dat gelukt? Goh ja, eigenlijk wel. Ik was er een beetje bang voor, want het werd meteen een heel erg volle dag.

  • 8.30-10.10: lesgeven aan de vijfdes
  • naar huis spurten, Wolf ophalen en richting De Haan.
  • 13.00 uur: terug thuis, en snelsnel eten
  • 13.30 uur: richting school, voor twee uur eerstes, een uurtje de zesdes, en dan nog een uur inhaaltoetsen, tot 16.15 uur.
  • 16.30 uur: brood halen en andere kleine boodschappen
  • 17.00 uur: crash in de zetel.

Ik denk niet dat ik de afgelopen maanden al zo lang op mijn benen heb gestaan, tenzij dan bij de Griekse Dag, maar dat was niet zo positief geweest ook. Gelukkig is het rijden in de auto ook een rustgevende bezigheid voor mijn rug, dus die twee uur waren nog niet al te intens. Gelukkig.

Maar bon, fulltime dus, voor een drietal weken, en dan examens. Dat moet lukken.

Ja toch?

Toch?

Geplaatst op

Griekse Dag

Man, ik heb me gigantisch geamuseerd vandaag! Het was zowaar Griekse Dag in centrum Gent, en ook al geef ik zelf geen Grieks momenteel, mijn collega Lucie kon moeilijk alleen de stadsbus nemen met een kleine veertig leerlingen, toch? Ik stak mijn vijfdes in de studie met een taak, liet ze een uur vroeger naar huis gaan, en gaf ook mijn zesdes de toelating om om twaalf uur naar huis te gaan. Ik heb ze niet horen klagen :-p

Zelf stond ik iets over half acht op de speelplaats, wandelde met de leerlingen naar de Mariakerkse Post, en nam er de lijnbus tot in het centrum. Daar wandelden we tot aan het Sint-Baafshuis (vlak naast de kathedraal) en meldden ons aan. Man, wat een volk! Er waren 1200 mensen, allemaal even enthousiast over Oud-Grieks, en dat voelde fantastisch!

Bon, het verslag over die dag dat ik voor school schreef, met foto’s uiteraard, kan u hier bekijken, compleet met interview voor Radio  1 en een klein interviewtje dat ik zelf van mijn leerlingen moest afnemen. Tsja…

Ik heb dus twee workshops van mijn eigen leerlingen meegemaakt, en ’s middags trok ik naar Sint-Lievens om er heerlijk in de zon te lunchen met mijn bestie Gwen, die zo heel toevallig pedagogisch begeleider Latijn en Grieks voor het GO! is. Daarna liep ik terug naar het Sint-Baafshuis voor een stadswandeling met een officiële gids die ons wees op sporen van de Griekse mythologie in het Gentse stadscentrum. Wijs!

Daarna gingen we allemaal naar de Groenzaal in Sint-Bavo voor de afsluitende finale van de quiz en een speech van Jef Vermassen. En daar voelde ik plots weer stekende pijn in mijn rug, van de soort waardoor ik net niet in paniek sloeg. Ik durfde nog met moeite bewegen, zitten ging niet vlot, en ik moest dus nog terug naar de bushalte, dan de bus, dan te voet tot aan de school, en dan nog de auto in naar de kine. Die had ik, vooruitziend, nog geboekt na de Griekse Dag. Alleen was er zo veel file dat ik de afspraak om half zes niet eens haalde. Geen nood, ik mocht gelukkig ook nog komen om half zeven. En ja, ik werd prompt gesommeerd om het heel rustig aan te doen de rest van de avond.

Allez gij.

Toch wel een beetje een domper op een verder toch wel zalige dag. Als dat tegen dit weekend maar goed komt…