Midden december was Asse, onze kuisvrouw sinds anderhalf jaar, rustig aan het opruimen, toen Wolf en ik – we zaten toevallig allebei nog boven – gestommel hoorden en een bonk. Ik riep even of alles oké was, en Asse antwoordde “Jaja!”. Ook Wolf kreeg hetzelfde antwoord. Maar toen ik even later beneden kwam, zat Asse bijzonder sip te kijken op een stoel. Blijkbaar was ze van de laatste traptrede geschoten en had ze haar voet stevig omgeslagen. En jawel, toen ik even inspecteerde – als er iets is waarvan ik iets afweet, is het wel verstuikte enkels – begon de voet zelfs al te zwellen. Toch stond ze er nog op om zelf de emmers en zo weg te zetten: het ging allemaal wel gaan. Maar ze beloofde toch om naar de dokter te gaan, en doorgaans is ze koppig in dat soort dingen.
Ja hoor: toen ik later informeerde, moest ze nog richting medische beeldvorming, en de dag daarna kreeg ik bericht dat ze een zwaar verstuikte voet had én haar arm had gebroken, en nu dus in een gips zat. Serieus… Ik hoop maar dat alles zo snel mogelijk goed komt, want ze heeft zelf ook kleine kinderen en zo kan ze niet met de auto rijden…
Bon, Hélan stelde me gelukkig wel vervanging voor, en in de vakantie viel dat nog goed mee: Abigail en Esther kwamen schoonmaken en ik was in de buurt om eventuele uitleg te geven. En toen kwam maandag om half één ene Neli. Op zich bijzonder blij dat er iemand kan komen want ik kan absoluut zelf niet kuisen, mijn rug staat dat niet toe, maar… Ik moest lesgeven tot 12.05 uur en Wolf had examen om één uur. Ik ben dus naar huis gespurt om haar op te vangen, maar ze was al begonnen, want Wolf was er nog. Ze is namelijk de vaste kuisvrouw van kennissen van ons een halve straat verder en stond hier eigenlijk al vijf over twaalf. Ze had aangebeld, maar Wolf had haar niet gehoord, en toen hij tegen kwart over twaalf beneden kwam, zag hij haar zitten in de tuin. In de vrieskou.
Soit, hij had haar dus in gang gezet en het was een bijzonder fijne dame, maar het geeft me wel stress, ja. Elke keer is er dus een nieuw iemand, moet ik uitleggen en moet ik er vooral voor zorgen dat er iemand thuis is om ze binnen te laten. Ik heb Neli vandaag ook alleen moeten laten: Bart en ik moesten werken, Kobe en Merel zaten op school en Wolf had examen. Tsja.
Ik hoop dat Asse snel terug is: ze heeft ook haar eigen ideeën, maar vooral: ze kent ons huis door en door, ziet wat er moet gedaan worden, kent mijn prioriteiten en doet gewoon prima haar werk. En ik hoop ook dat ze mij niet de schuld geeft van dat stomme ongeval. Meh.
