Geplaatst op

Dagje cachen in Mechelen

Prachtig weer, vakantie, en ik had eigenlijk echt wel zin om te gaan geocachen. Ik smeet dan ook de volgende oproep op mijn Facebook: “Iemand zin om deze namiddag in het zalige weer te gaan geocachen? Ik wil me gerust verplaatsen tot bij jou ^^”

Prompt kreeg ik een antwoord van een larpvriendin in Mechelen, met wie ik vroeger al eens van plan was om te gaan cachen, maar toen was het er nooit van gekomen. Om half drie pikte ik haar op in Muizen, iets later stond ik in een Vlaamse stad waar ik – eerlijk waar –  nog nooit geweest was. Koud, maar stralende zon en blauwe lucht, en dus echt fotogeniek. We liepen rond, ontdekten allerlei standbeelden die ook Annelies niet kende, liepen kriskras door allerhande straatjes, hadden er uiteindelijk 16.000 stappen op zitten en logden maar liefst 26 labcaches, 1 bonus en 1 virtuele cache. En ik had vooral een bijzonder aangename namiddag in heel fijn gezelschap. Dankjewel, Annelies! Het vervolg is voor de paasvakantie!

Om half zes moest Annelies haar kleintje ophalen en heb ik nog wat op mijn eentje, voornamelijk per auto, wat verder gecacht.

Yup. Voor herhaling vatbaar, vonden we allebei.

Geplaatst op

Meer kunst in mijn wijk

Het was andermaal een glorieuze dag, ideaal om te gaan fietsen.

Bart had fantastisch gekookt – verse asperges rechtstreeks van bij de boer –

en we hadden eigenlijk wat te veel gegeten, maar dat lieten we niet aan ons hart komen: we lieten ons pa achter met koffie en een boekje en sprongen op de fiets richting Mariakerke. Daar was het namelijk de laatste dag – mei, weet u wel – van de actie Meer kunst in mijn Wijk die Max op poten had gezet.

De vorige weekends was het compleet rotweer geweest, maar vandaag wilde ik het toch niet meer missen. Max heeft 45 panelen gezet langs de straatkant met tekeningen van hemzelf en foto’s van Katleen Van Huffel.

Ik moet eerlijk zijn: ik was doorgaans niet echt onder de indruk. Ik had het gevoel dat Max niet zijn beste werk heeft tentoongesteld, en ook de foto’s waren… mja. Maar niet iedereen kan een Anton Corbijn of een Stefan Van Vleteren zijn natuurlijk.

Al bij al was het wel een zeer aangename fietstocht, mijn lief en ik.

En thuis kon ik opa gelukkig maken met een stukje taart en een kommetje fruitsla mét slagroom.

Nog later op de avond waaiden eerst Annelies en Jonas langs met vierkoppige kroost voor een gezellige babbel en het ophalen van wat meiklokjesplantjes, en toen kwam ook Amedee om dezelfde reden er even bij zitten.

Yep. Er zijn slechtere zondagen.

Geplaatst op

Jonas en Annelies

Ik weet eigenlijk niet hoe lang ik Jonas en Annelies al ken. Twintig jaar en meer, vermoed ik, van in de Tolkienvereniging Elanor. Allez, Annelies dan toch, Jonas is er later bijgekomen.

We hebben nog samen zwaardgevochten, hobbit respectievelijk elf gespeeld, Tolkien voorgelezen, onnozel gedaan, ons geamuseerd op trouwfeesten… Samen hebben ze vier kinderen intussen, Thorial, Tyrgen, Thurin en Terra. Goh ja, strikt genomen is de oudste enkel van Jonas, maar ook die woont fulltime bij hen, dus ja.
Heel vaak zien we elkaar niet, daarvoor wonen we net iets te ver uit elkaar, maar we spreken toch af en toe eens af, ja, op de Middelheimpicknick, maar ook bv in 2014 nog een Belgian Girl Geek, of de Elanor drink bij ons thuis, waar nog een foto is van een piepjonge Jonas…

Vorig jaar zijn ze stiekem getrouwd, vandaag gaven ze een zeer fijn feest. Het was anderhalf uur rijden, dat wel, maar wel de moeite. We hebben onnozel gedaan in de photobooth, gezellig zitten kletsen en ik heb ook even zeer enthousiast staan rondspringen op de dansvloer, want dat had ik Jonas beloofd: het waren The Sisters of Mercy! Toen was mijn pijp ook meteen uit, en ik wilde afscheid nemen. Maar dat was buiten Annelies gerekend: die sleurde me prompt mee in de keuken om de bruidstaart te bewonderen. Mijn mond viel open, effectief: prachtig!

Ik ben dan maar nog even gebleven voor de heerlijke taart, en toen zijn we naar huis gereden. Moe, maar een fijne avond. En vooral een ongelofelijk fijn koppel!