Jawel, ons pa is gewoon 81 geworden vandaag! Een beetje trager, een beetje lastiger dan vorig jaar, maar eigenlijk best nog wel gezond.
Ja, hij woont nog steeds thuis, maar dat is volledig te danken aan de onvolprezen Martine die alles, maar dan ook alles voor hem doet: kuisen, wassen, boodschappen doen, hem onder zijn voeten geven als er iets niet in orde is…
Sommige dingen doet hij wel degelijk zelf: na héél veel zagen is hij eindelijk naar de kinesist beginnen gaan – iets waar de neuroloog al jaren op aandringt – en hij is ook aan het kijken voor nieuwe hoorapparaten, want de vorige zijn stilaan 10 jaar oud en zo’n klein beetje verouderd.
Maar verder krijgt hij elke zondag eten mee van ons, ook regelmatig op zaterdag van Roeland, eet hij voor de rest dagschotels die Martine voor hem meebrengt, wordt hij twee keer per week gewassen door thuisverpleging, en valt het precies nog redelijk mee. Zolang hij zijn medicatie stipt blijft nemen en in beweging blijft zodat hij niet begint te vallen, lukt het nog wel.
Vandaag ging ik hem, zoals zo goed als elke zondag, oppikken tegen half twaalf. Bart en ik hadden mossels voorzien voor zijn verjaardag, en hij is er bijna bijgekropen. Het ‘recept’ is poepsimpel maar super lekker: uw mossels gewoon klaarmaken met mosselgroenten zoals altijd, maar op het einde er behoorlijk wat room en dille aan toevoegen. Echt serieus, mega lekker!
Er waren frietjes bij, en ons pa heeft voorzekers een uur aan tafel gezeten met een grote glimlach om zijn mond. Dik in orde!
En uiteraard was er ook taart en hebben we gezongen voor hem. Want 81, dat word je niet meteen elke dag.
Nog vele mooie jaren, pa!
