2015, je was geen fijn jaar, ik moet het zeggen zoals het is. Daarvoor heb je me iets te veel verdriet en stress bezorgd.
“Hoezo”, hoor ik je nu vragen, “dat viel toch best mee?”
Vind je?
Jij was het jaar waarin we het verpletterende nieuws kregen dat mijn ma, mijn liefste maatje, pancreaskanker heeft, een behoorlijk virulente en quasi onveranderlijk terminale vorm. We wisten zelfs niet of ze jouw eind ging halen en jouw opvolger nog zou zien, maar dat is gelukkig wel het geval. Voor zover we weten, is ze, dankzij de meest heftige soort chemotherapie, er zelfs beter aan toe dan toen in maart de diagnose werd gesteld, maar dat valt nog even af te wachten tot de scans volgende week. We hopen zelfs dat ze nog het eind van 2016 mag meemaken.
Jij was ook het jaar waarin ik één van mijn leerlingen verloor. Dat heeft me veel dieper geraakt dan ik ooit had vermoed, eigenlijk, en ik hoop dat ik het nooit meer hoef mee te maken. Vic, je kijkt me nog steeds aan vanop je kaartje op mijn bureau, en ik ga je nooit vergeten.
Tegelijk – effectief tegelijk, namelijk tussen Vics ongeluk en zijn begrafenis – was jij ook het jaar waarin Bart viel met mijn motor en zijn knie stevig in de vernieling hielp. Onze citytrip naar Talinn viel in het water, maar eigenlijk ook zowat elke uitstap nadien: Bart kan ook nu nog steeds niet deftig stappen, ondanks alle kinebeurten en oefeningen. De orthopedist had gezegd dat hij zeker niet terug zou kunnen beginnen lopen voor 2016, maar het ziet ernaar uit dat het nog veel langer zal worden. Hmpf.
Er waren ook van die kleinere dingen, zoals het feit dat Gentblogt ermee gestopt is. Ik vind het nog altijd heel jammer, maar tegelijk ben ik nog steeds opgelucht. Of het feit dat mijn allerfavorietste larp er een punt achter gezet heeft. Poort, je was magistraal! Ik heb blijkbaar ook een allergie die geen allergie is…
Maar, ik geef het toe, je hebt ook voor heel veel mooie momenten gezorgd, 2015.
Er waren de uitstapjes en museumbezoeken, zoals dat van Carll Cneut, of de emotionele tentoonstelling van Berlinde De Bruycker, Lightopia met de kinderen, het Jubelparkmuseum met aansluitende picknick, Belle Epoque in de Zoo, op verkenning door Brussel, naar het Leen met mijn ouders en mijn broer, een dagje Planckendael met modeshow, Accattone in de haven, kleuterwandeling in Vinderhoute, Drawing in het SMAK, Doornik, Tafel 24 (Design Derby) in het Designmuseum, de opera Armida, en ik heb ze nog niet allemaal opgesomd.
Er waren hele fijne feestjes, zoals dat van Hanneke, van Wijs, van nonkel Staf, van Nand, van Wolf, de familiebrunch, het etentje met de Griekjes, een feestje met mijn broers, familiefeest met Barts kant, Kobes verjaardagsfeestje, dat van Merel, van Lena-Mare of Yule. Of die waar ik niet echt over geschreven heb, zoals dat bij Dave en Veerle.
Ik probeerde wat socialer te zijn, zoals een namiddagje bij Monica, barbecue met de kinderen bij Gwen, kaas en wijn bij Sepp en Sofie, een etentje met Barts uniefvrienden, een namiddag Lembeke met Gwen, lunch met Annick, lunch met mijn besties van het middelbaar, lunch met Xavier, Volta met ons ma, Putteke Winter in Boom met Linus, lunch met Sophie, en vaak herhalingen met dezelfde mensen.
We gingen met vakantie: Kreta, Waimes, een weekendje zee met de schoonfamilie, een weekendje Ardennen met ons ma en Roeland, weekendje Amsterdam. Fantastische herinneringen.
Er waren natuurlijk ook de larps: de laatste Poort, Ankoria 11, weekendje ter voorbereiding van de nieuwe Vestigo, Ankoria 12, Vestigo I, Vortex 2, Omen IV, en tussendoor de zaterdagavonden op Nachtkronieken.
We gingen ook ronduit fantastisch eten dit jaar: In De Wulf, het Hof van Cleve, ’t Zilte.
We vonden een nieuwe hobby: geocaching, en die deden we dan ook uitgebreid. En ik leerde Arduino coden.
Er waren ook gewoon van die kleine fijne momenten, zoals dat met de bonte specht, of het filmpje van de zesdes, de schooluitstap naar Den Haag, de paaspicknick met Gwen aan de Blaarmeersen, de verschillende quizmomenten van het SQ, de massa’s zalige picknicks met Merel aan de Blaarmeersen tijdens de rugbytrainingen, een dagje met Wolf in Brussel, gewoon een fijne dag in Gent, zwemmen in de vijver, een dagje Antwerpen, petanquen met Merel, en veel meer kleine momenten die ik in mijn hart hou.
Hmmm.
Weet je, 2015? ’t Is dat die drie grote slechte dingen er zo gigantisch uitspringen, want eigenlijk was je, al bij al, nog zo slecht niet. Je was vooral vol, en druk, en veel. En soms een beetje te veel zelfs. Maar eigenlijk vooral gelukkig en content.
Weet je wat? Vergeet die drie slechte dingen, en geef de rest gewoon door aan 2016. Wedden dat het een fantastisch, gelukkig jaar wordt? Deal?
