Acta Diurna de muliere ludenti
Vandaag gehoord dat de derdejaars van een collega voor Nederlands een interview moeten afnemen van iemand naar wie ze echt opkijken. Bleek een van de leerlingen haar gevraagd te hebben of hij alsjeblief mij mocht interviewen. Het gastje is na twee jaar gestopt met Latijn, maar ik blijk een diepe indruk te hebben nagelaten.
Ik was er eventjes zelf van onder de indruk, om eerlijk te zijn. Zelfs na twaalf jaar onderschat ik blijkbaar het impact van een leerkracht op een leerling. Wow.
Mijn goede daad voor vandaag weer gedaan: na het schooltoneel (wat trouwens zeer experimenteel was, bizar eigenlijk) een jongetje van 12 naar huis gebracht, omdat die anders om half tien ’s nachts nog met de bus moest. Met plezier een vijftal kilometer omgereden dus.
Speekmedaalde voor mezelf. Ja hoor.
*Wie** te contacteren bij een ongeluk:*
Een verpleger heeft opgemerkt dat heel dikwijls bij een ongeluk, de personen een GSM bij zich hebben, maar het urgentiepersoneel weet soms niet welke persoon te contacteren uit deze grote lijst met telefoonnummers.
Het zou dus een goed idee zijn, mocht er een standaardnaam zijn die overeenstemt met de te contacteren persoon.Hij stelt voor dat iedereen in zijn GSM een adres creëert onder de naam *”ICE” (=In Case of Emergency)*.
Onder deze naam sla je het telefoonnummer op van de persoon die moet gecontacteerd worden in geval van nood. Vanaf dan weten de politie, de ambulanciers, de dokter, enz… steeds wie ze moeten contacteren.
Indien u verschillende nummers wil opslaan, maak dan gebruik van de namen* ICE1, ICE2, ICE3,… *
’t Is gemakkelijk te realiseren, kost niets en kan zeker een verschil maken als het snel moet gaan. Creëer nu meteen een ICE-adres met telefoonnummer in je GSM, stuur deze mail door naar zoveel mogelijk personen, dan pas zal deze naam bekend en
gebruikt worden.
Brandweer Genk
Net voor het eerst Milow’s versie van ‘Mia’ gehoord. Een Engelstalige versie dan nog.
Vos zijn versie is doorleefder, maar man, het deed goed om het nummer eens knap gezongen te horen, en de vertaling was verrassend goed.
Mja. Nog, graag.
Zeg dat het niet waar is he! Ik zit net zo liefkozend door Wolfs korte haar te strijken, zie ik toch wel iets lopen zeker! En jawel, het lieverdje is naar huis gekomen met luizen :-/ Ik ga meteen zijn haar weer kort zetten, zoals ik wel vaker doe, er vanavond een stevige lotion in smeren, en vooral ook zijn beddengoed, mutsen, sjaals, jassen, knuffels en dergelijke grondig wassen, net zoals al zijn giletjes en zo. Ugh. Massa’s extra werk, en vooral: het kriebelt en jeukt bij mij. Een half uur geleden nog niet hoor, gewoon het idee alleen al. Vanavond Bart toch even laten nakijken…
Update: ondertussen even in mijn haar zitten kammen met een inderhaast gekocht luizenkammetje, en jawel hoor, ook ik heb het zitten. Dat wordt vanavond lotion smeren, en vooral: beddegoed en jassen en handdoeken en zo wassen. Joepie.
Tsja, en daarmee zit ik drie dagen moederziel alleen thuis. Moederziel, want Wolfje is er natuurlijk wel, als hij niet op school zit tenminste.
Mijn Bartje zit in Parijs, drie daagjes zich gaan amuseren en volproppen met informatie op Le Web (uit te spreken met bekakt Frans accent). Hij heeft me al een SMSje gestuurd, kwestie dat ik weet dat hij goed is aangekomen en dergelijke. Lang leve de Thalys, dat is een pak minder risico dan per auto. Ik hoop alleen dat hij snel internettoegang krijgt, want zijn GSM gaat het elk moment begeven. Hij is namelijk zijn oplader vergeten, en zijn batterij is niet meer van de jongsten. Moest hij nu nog die nieuwe Nokia N95 hebben, waar hij al een tijdje op zit te azen…
Mocht er dus iemand zijn die zich vanavond of morgenavond zit te vervelen thuis, of één dezer dagen zin heeft om te komen lunchen, je mag bij deze jezelf gerust uitnodigen om langs te komen. Zie ik tenminste nog iemand, nu ik toevallig ook net een paar dagen thuis zit om te verbeteren en dus al helemaal geen kat meer zie…
Iemand geïnteresseerd om regelmatig, met vertraging uiteraard, onze Knack – Weekend Knack – Focus Knack – Trends – Cash te krijgen? Anders gaan ze toch maar in het oud papier, en ik doe er dan liever eigenlijk iemand een plezier mee. Zelfde aanbod geldt ook voor het De Morgen Magazine, de weekendbijlage van De Morgen.
Ben momenteel de stapel tijdschriften aan het opruimen, je zegt het dus maar.
Toevallige passanten zullen zaterdag rond elf uur raar opgekeken hebben op de Ajuinlei. Het was dan ook een speciaal zicht: een kleine stoet, vergezeld van een violist (met extra materiaal) in livrei, liep de nieuw aangelegde wandelstraat officieel in.
De Ajuinlei, parallel met de Veldstraat en dus aan de achterkant van de Inno en de Fnac en dergelijke, is namelijk na anderhalf jaar eindelijk weer open voor alle verkeer. Zowat alle winkeliers, omwonenden en mensen die er werken, slaakten een zucht van opluchting. Niet alleen zijn ze eindelijk verlost van de vele tonnen modder en de ronkende machines, de straat wil zich nu ook profileren als een echte winkelwandelstraat, waar je rustig kan kuieren langs het water. Er is nog steeds eenrichtingsverkeer voor auto’s, en fietsers mogen er zelfs in twee richtingen door.
Daar is nochtans wel enige polemiek rond geweest: de straat is bijzonder smal, en hier en daar dan ook ronduit onveilig voor fietsers die uit de tegenovergestelde richting komen. Toen de betrokken stadsdiensten daarop werden aangesproken, gaven zij als commentaar dat de Ajuinlei op het smalste stuk gewoon niet genoeg plaats biedt aan zowel een rijstrook voor auto’s als twee fietspaden. Een ander heikel punt zijn de paaltjes die geplaatst werden om wildparkeren op het royale voetpad tegen te gaan. Volgens de winkeliers wordt laden en lossen op die manier wel heel erg moeilijk. De noodzaak van de paaltjes werd zaterdag nochtans al meteen pijnlijk duidelijk: op het enige plaatsje waar geen paaltje staat, aan het begin van de straat, stond inderdaad al meteen een auto geparkeerd.
In elk geval is de heraanleg een hele verbetering: er is een ruim wandelpad voorzien voor voetgangers, afgebakend door de bewuste paaltjes, en gelardeerd met grote bloembakken. Aan de overkant zijn er nog steeds parkeerplaatsen, maar netjes aangeduid, en mooi in het straatbeeld ingewerkt.
Huidig burgemeester Beke, diens opvolger Termont, en schepen van Openbare Werken Versnick kwamen, en zagen dat het goed was. Het stof van de voorbije werken werd nog even van hen afgeborsteld door twee lakeien die aan de ingang van de priveparking van nummer 1 stonden. Op die parking was een partytent opgesteld en een klein podium, waar Geert Versnick een korte toespraak hield over alle moeilijkheden, en meteen ook alle vernieuwingen in de straat. Een van de punten die hij sterk beklemtoonde, was het plaatsen van de waterzuivering, zodat de rioleringen niet meer rechtstreeks in het water werden geloosd.
Ondertussen werd er aperitief geschonken, werden belegde broodjes uitgedeeld, en – hoe kan het ook anders – heerlijke ajuinsoep met broodkorstjes. De sfeer was opperbest, ondanks de regen. Veel had wellicht niet alleen met de drank te maken, maar ook met de mooie livemuziek van de violist, en de aanwezigheid van beide lakeien in historisch kostuum. Zij boden de aanwezigen een witte roos aan, met de vraag die verder door te geven met een positieve noot en een glimlach. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er hier eentje in de woonkamer prijkt, maar ze doet me wel telkens weer glimlachen. En ik geloof dat dat toch de boodschap was achter de feestelijke (her)opening van de Ajuinlei.
Zwarte chocolademousse kent iedereen wel, en het beste receptje vind ik nog altijd dat van Stefke, chef desserten van het sterrenrestaurant De Herborist in Brugge.
Minder gekend, maar daarom niet minder lekker, is de witte chocomousse. Iets moeilijker om maken, en nog een stuk meer calorieën, maar echt wel om vingers en duimen bij af te likken.
Het recept heb ik gehaald bij een van de hobbykoks uit de Weekend Knack, en aangepast naar eigen smaak en behoefte.
Voor 4 personen (zeg maar 6 als je geen instant levercirrose wilt):
– 400 gr witte chocolade
– 2 blaadjes gelatine
– 4 eieren
– 100 g suiker
– 300 g room
– 1 echtegeno(o)t(e) om de immense afwas te doen
1. Smelt de chocolade. Witte chocolade brandt zeer snel aan, ik raad daarom de microgolfoven aan op 500 watt, ofwel au bain marie.
2. Klop de eigelen op met 50 g suiker.
3. Klop de room, maar niet zo hard dat je lepel er in blijft staan, hij mag nog beweegbaar zijn.
4. Klop het eiwit met 50 g suiker.
5. Laat je gelatine weken in een beetje koud water, knijp uit en smelt ze in een klein beetje heet water.
6. Doe het eigeel bij de gesmolten chocolade en schep door elkaar. Naar mijn ervaring wordt het geheel dan plots weer keihard, en vliegt het dus opnieuw de microgolfoven in om verwerkbaar te blijven.
7. Roer dit mengsel door de room; wees voorzichtig, zodat de room niet gaat schiften.
8. Voeg de gelatine toe en roer om.
9. Schep er het eiwit door, en schep/giet in kommetjes of een andere vorm (niet meer roeren!)
10. Laat een uur of twee opstijven in de koelkast, en garneer met witte chocoladekrullen of een andere funky garnituur.
11. Zorg dat je ervoor niet te zwaar gegeten hebt, of daarna niet meer wild moet gaan dansen. Ideaal te consumeren als je daarna lekker languit met de broeksknop open in de zetel kan gaan liggen.
Hmm. Dit weer is eindelijk wat het verondersteld wordt te zijn in november: koud en regenachtig. Maar toch kan ik me niet herinneren dat ooit op mijn verjaardag de lavendel in mijn tuin nog aan het bloeien was. Weird.